Muhafaza görevini kötüye kullanma - Yargıtay 2. Ceza Dairesi 2020/29832 Esas 2020/11964 Karar Sayılı İlamı

2. Ceza Dairesi
Esas No: 2020/29832
Karar No: 2020/11964
Karar Tarihi: 04.11.2020

Muhafaza görevini kötüye kullanma - Yargıtay 2. Ceza Dairesi 2020/29832 Esas 2020/11964 Karar Sayılı İlamı

Özet:

Sanığın muhafaza görevini kötüye kullanması suçundan mahkumiyetine karar verilmiştir. Ancak, sanığın kovuşturma aşamasında verdiği adresine MERNİS şerhi yazılmaksızın doğrudan sanığın komşusu aracılığıyla tebligat yapılmıştır. Fakat sanık hakkında verilen para cezası ödeme emri belgesine göre, adli para cezasının ödendiği ve mahkumiyet kararının en geç 25/06/2013 tarihinde öğrenildiği anlaşılmıştır. Dolayısıyla, sanığın temyiz isteminin yasal süre içerisinde yapılmadığı gerekçesiyle istem reddedilmiştir. Kararda Tebligat Kanunu’nun 21. maddesi ve 1412 sayılı CMUK'un 310 ve 317. maddeleri belirtilmiştir. Tebligat Kanunu’nun 21. maddesi, tebligatın kişinin adresine yapılmak zorunda olduğunu belirtmektedir. 310. madde, kararın kesinleşmesinden itibaren bir hafta içerisinde temyiz edilmesi gerektiğini hükme bağlamaktadır. 317. madde ise, yasal süresinde temyiz edilmeyen kararların reddedileceğini düzenlemektedir.

2. Ceza Dairesi 2020/29832 E. , 2020/11964 K.

"İçtihat Metni"

MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇ : Muhafaza görevini kötüye kullanma
HÜKÜM : Mahkumiyet

Dosya incelenerek gereği düşünüldü;
Yokluğunda verilen kararın, öncelikle sanığın kovuşturma aşamasında ifadesinde bildirdiği adresine MERNİS şerhi yazılmaksızın tebliğe çıkarılması gerektiği gözetilmeden, doğrudan sanığın ifade adresi ile benzer olan MERNİS adresine 16/01/2013 tarihinde, sanığın komşusu “...”dan sorularak sanığın tebliğ sırasında “işte” bulunduğunun tespiti ile Tebligat Kanunu’nun 21. maddesine göre tebliğ işlemi yapılmış ise de, dosya içerisinde bulunan infaz evraklarındaki para cezası ödeme emri belgesi, tahsilat fişi ve vergi dairesi alındı makbuzuna göre, sanık tarafından hakkında hükmedilen 100,00 TL adli para cezasının 25/06/2013 tarihinde ödendiği ve sanığın en geç bu tarihte hakkında hükmedilen mahkumiyet kararını öğrendiği anlaşılmakla, mahkemece sanığa 21/02/2020 tarihinde kararın yeniden tebliği üzerine, sanığın 24/02/2020 tarihli dilekçesi ile temyiz isteminde bulunmuş ise de, en geç 25/06/2013 tarihi itibariyle öğrendiği kararı, 1412 sayılı CMUK"nın 310. maddesinde öngörülen bir haftalık yasal süreden sonra 24/02/2020 tarihinde temyiz eden sanığın temyiz isteminin aynı Kanun"un 317. maddesi gereğince istem gibi REDDİNE, 04/11/2020 gününde oy birliğiyle karar verildi.