Resmi belgede sahtecilik - Yargıtay 11. Ceza Dairesi 2018/2870 Esas 2020/6470 Karar Sayılı İlamı

11. Ceza Dairesi
Esas No: 2018/2870
Karar No: 2020/6470
Karar Tarihi: 04.11.2020

Resmi belgede sahtecilik - Yargıtay 11. Ceza Dairesi 2018/2870 Esas 2020/6470 Karar Sayılı İlamı

Özet:

Mahkeme, resmi belgede sahtecilik suçundan mahkumiyet hükümleri verilen sanık ve müdafilerinin temyiz nedenlerini inceledi. Temyiz isteminin yasal süresini aşması sebebiyle reddedildi. Sanık müdafilerinin diğer temyiz nedenleri ise hükümsüzlük ve eksiklik iddialarıydı. Ancak mahkeme, yapılan yargılama işlemlerinin hukuka uygun ve delillere dayalı olduğu, hükümde bir aykırılık bulunmadığı gerekçesiyle mahkumiyet hükümlerinin onanmasına karar verdi.
Ayrıca mahkeme, suçun mağdurunun bireysel bir kişi yerine kamunun olduğunu belirterek, sanıkların eylemlerinin zincirleme bir şekilde resmi belgede sahtecilik suçunu oluşturduğunu kabul etmedi. Bu nedenle, iki ayrı resmi belgede sahtecilik suçundan hüküm kurulmasını yanlış buldu ve hükümlerin bozulmasına karar verdi.
Kanun maddeleri:
- 5320 sayılı Kanun’un 8/1. maddesi
- 1412 sayılı CMUK\"nin 310. maddesi
- 1412 sayılı CMUK\"nin 317. maddesi
- 765 sayılı TCK
- 5237 sayılı TCK
- Anayasa Mahkemesinin 08.10.2015 tarihli, 2014/140 Esas ve 2015/85 Karar sayılı kararı

11. Ceza Dairesi 2018/2870 E. , 2020/6470 K.

"İçtihat Metni"

MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇ : Resmi belgede sahtecilik
HÜKÜM : Mahkumiyet

1-Sanık ... hakkındaki mahkûmiyet hükmüne yönelik sanık müdafinin temyiz nedenlerinin incelenmesinde:
Sanığa 17/10/2017 tarihinde usulüne uygun olarak tefhim edilen kararın, 5320 sayılı Kanun’un 8/1. maddesi gereğince uygulanması gereken 1412 sayılı CMUK"nin 310. maddesinde öngörülen bir haftalık yasal süre geçtikten sonra, sanık müdafii tarafından 26/10/2017 tarihinde temyiz edildiği anlaşıldığından; temyiz isteminin 5320 sayılı Kanun’un 8/1. maddesi gereğince uygulanması gereken 1412 sayılı CMUK"nin 317. maddesi uyarınca REDDİNE,
2-Sanık ... hakkında resmi belgede sahtecilik suçundan verilen mahkumiyet hükmüne yönelik sanık müdafinin temyiz nedenlerinin incelenmesinde;
TCK’nin 53. maddesinin uygulanmasında Anayasa Mahkemesi’nin 08.10.2015 tarih, 2014/140 esas ve 2015/85 karar sayılı iptal kararının infaz aşamasında gözetilmesi mümkün görülmüştür.
Yargılama sürecindeki işlemlerin hukuka uygun olarak yapıldığı, iddia ve savunmada ileri sürülen görüşler ile delillerin gerekçeli kararda gösterilip tartışılarak değerlendirildiği, vicdanî kanının deliller ve dosyadaki bilgilerle uyumlu olarak kesin verilere dayandırıldığı, fiilin sanık tarafından gerçekleştirildiğinin saptandığı, fiile uyan suç tipi ile yaptırımların doğru biçimde belirlenip uygulandığı, kurulan hükümde bir aykırılık bulunmadığı anlaşılmış; sanık müdafinin temyiz nedenleri yerinde görülmediğinden, hükmün ONANMASINA,
3-Sanıklar ... ve ... hakkında resmi belgede sahtecilik suçundan verilen mahkumiyet hükümlerine yönelik sanıkların müdafilerinin temyiz nedenlerinin incelenmesinde;
a) Ayrıntıları Yargıtay Ceza Genel Kurulu"nun 22.04.2014 tarih ve 2013/11-397 E., 2014/202 K. sayılı kararında da belirtildiği üzere, 765 sayılı TCK ile 5237 sayılı TCK’nın “Kamu güvenine karşı suçlar” bölümünde düzenlenen ve belgenin gerçeğe aykırı olarak düzenlenmesi ile kamu güveninin sarsıldığı kabul edilerek suç sayılıp yaptırıma bağlanan “resmi belgede sahtecilik” suçlarının hukuki konusunun kamu güveni olduğu, suçun işlenmesi ile kamu güveninin sarsılması dışında, bir veya birden fazla kişinin de haksızlığa uğrayıp, suçtan zarar görmesi halinde dahi, suçun mağdurunun toplumu oluşturan bireylerin tamamının, diğer bir ifadeyle kamunun olduğuna dair kabulün etkilenmeyeceği, eylemin belirli bir kişinin zararına olarak işlenmesi halinde bu kişinin mağdur değil, suçtan zarar gören olacağının kabulü gerekeceği cihetle; sanıkların eylemlerinin zincirleme şekilde resmi belgede sahtecilik suçunu oluşturacağı gözetilmeden, eylemlerin iki ayrı resmi belgede sahtecilik suçunu oluşturduğu kabul edilerek iki ayrı sahtecilik suçundan hüküm kurulması,
b) 5237 sayılı TCK"nin 53. maddesine ilişkin uygulamanın Anayasa Mahkemesinin 08.10.2015 tarihli, 2014/140 Esas ve 2015/85 Karar sayılı kararı ile birlikte yeniden değerlendirilmesinde zorunluluk bulunması,
Bozmayı gerektirmiş, sanıkların müdafilerinin temyiz nedenleri bu itibarla yerinde görülmüş olduğundan, hükümlerin 5320 sayılı Kanun’un 8/1. maddesi gereğince uygulanması gereken 1412 sayılı CMUK"nin 321. maddesi uyarınca BOZULMASINA, 04.11.2020 tarihinde oy birliği ile karar verildi.