İş kazası sonucu ölen sigortalının hak sahiplerine bağlanan gelirlerin 506 sayılı Yasanın 26.maddesi uyarınca tazmini davasının yapılan yargılaması sonunda; ilâmda yazılı nedenlerle davanın kabulüne ilişkin hükmün süresi içinde, duşumalı olarak temyizen incelenmesi davalılar avukatınca istenilmesi üzerine, dosya incelenerek, işin duruşmaya tâbi olduğu anlaşılmış ve duruşma için 29.04.2014 Salı günü tayin edilerek taraflara çağrı kağıdı gönderilmiştir. Duruşma günü davalılar adına Av. ... ile karşı taraf adına Av. geldiler. Duruşmaya başlandı. Hazır bulunan avukatın sözlü açıklamaları dinlendikten sonra duruşmaya son verilerek aynı günde Tetkik Hâkimi ... tarafından düzenlenen raporla dosyadaki kağıtlar okunduktan sonra işin gereği düşünüldü ve aşağıdaki karar tesbit edildi.

Dosyadaki yazılara, kararın dayandığı delillerle kanunî gerektirici sebeplere ve özellikle, 5510 sayılı Yasanın 21. maddesiyle yeniden getirilen “sigortalı veya hak sahiplerinin işverenden isteyebilecekleri tutarlarla sınırlı” tazmin hükmünün, 5510 sayılı Yasanın yürürlüğü öncesinde gerçekleşen iş kazalarından kaynaklanan rücuan tazminat davalarında uygulanmasına olanak veren bir düzenleme bulunmadığı gözetildiğinde davanın yasal dayanağının 506 sayılı Yasanın 26. maddesi olmasına, anılan maddedeki halefiyet ilkesi uyarınca, Kurumun rücu alacağının; hak sahiplerinin tazmin sorumlularından isteyebileceği maddi zarar (Tavan) miktarı ile sınırlı iken, Anayasa Mahkemesi’nin, 21.03.2007 gün ve 26649 sayılı Resmi Gazetede yayınlanan 23.11.2006 gün ve E:2003/10, K:2006/106 sayılı kararı ile 26.maddedeki “…sigortalı veya hak sahibi kimselerin işverenden isteyebilecekleri miktarla sınırlı olmak üzere…” bölümünün Anayasaya aykırılık nedeniyle iptaline karar verilmiş olması karşısında, davalıların tazmin ile sorumlu olduğu miktarın, ilk peşin değerli gelirlerin davalıların kusuruna isabet eden miktarıyla sınırlı şekilde belirlenmesinin gerekmesine, ilk peşin sermaye değerli gelirlerin Kurum tarafından hesaplanarak bildirilen miktar olmasına, bildirilen bu miktarın kusur karşılığının
./..
-2-

hesaplanması yönünde yapılacak bir değerlendirmenin, hakimlik mesleğinin gerektirdiği genel ve hukuki bilgi ile çözümlenmesi gereken bir konu olmasına, HMK’nun 266. maddesi hükmü gereğince bu gibi konularda bilirkişi incelemesine gidilemeyeceğine, Mahkemece; ilk peşin sermaye değerli gelirin kusur karşılığının hesaplanması yönünde bilirkişi raporu alınmış olması isabetsiz ise de; bu isabetsizliğin sonuca etkisinin bulunmamasına göre, yerinde görülmeyen bütün temyiz itirazlarının reddiyle usul ve kanuna uygun olan hükmün ONANMASINA, davacı avukatı yararına takdir edilen 1.100 TL duruşma avukatlık parasının davalılara yükletilmesine, aşağıda yazılı temyiz harcının davalılardan alınmasına, 29.04.2014 gününde oybirliği ile karar verildi.