Mahkemesi :Asliye Ceza Mahkemesi
Suç :Taksirle öldürme
Hüküm :TCK’nın 85/1, 62/1, 50/1-a, 4, 52/4, 50/6. maddeleri gereğince mahkumiyet

Taksirle öldürme suçundan sanığın mahkumiyetine ilişkin hüküm sanık müdafii tarafından temyiz edilmekle dosya incelenerek gereği düşünüldü:
Yapılan yargılamaya, toplanıp karar yerinde gösterilen delillere, mahkemenin kovuşturma sonuçlarına uygun olarak oluşan kanaat ve takdirine, incelenen dosya kapsamına göre,
Sanık ...’in, ... İnşaat A.Ş yetkilisi ve Avcılar, ... Mahallesi, ... pafta sayılı arsa sahibi olduğu, Küçükçekmece 6. Asliye Ceza Mahkemesinin 30.09.2010 tarihli kararıyla mahkumiyetlerine karar verilen ... ve ...’in ise işveren ... İnşaat A.Ş’den sanık ...’e ait arsa üzerine yapılacak binanın kaba inşaatının yapım işini 01.08.2006 tarihli sözleşme ile alan Timsa Ltd. Şti’nin yetkilileri oldukları, olay günü, saat 14.15 sıralarında, bina inşaatında temel çalışması sırasında, komşu binaya ait bahçe tarafında istinat perdesi (beton perde) yapılması işinde çalışan mağdurun inşaatın arka sağ köşesinde kepçe ile açılan 2.80*4.20 metre ebadında 4.30 metre derinliğindeki çukura inerek demir yerleştirmeden önce düzeltme işi yaptığı sırada toprak kayması sonucu göçük altında kalarak öldüğü olayda, sanığa ait arsada ruhsat alınmadan betonarme perdelerin inşaa edilmesi üzerine 03.08.2006 tarihinde yapı tatil tutanağı düzenlendiği, yapı sahibi ..., yapı müteahhidi ... İnşaat A.Ş adına yapı ruhsatının ise 11.12.2006 tarihinde alındığı, sanığın ruhsat alınmadan başlatılan çalışmalar sırasında toprak kayması nedeniyle mağdurun ölmesi ile sonuçlanan olayda kusurlu olduğu anlaşıldığından mahkemenin kabul ve takdirinde isabetsizlik görülmemiştir.
Yapılan yargılamaya, toplanıp karar yerinde gösterilen delillere, mahkemenin kovuşturma sonuçlarına uygun olarak oluşan kanaat ve takdirine, incelenen dosya kapsamına göre, sanık müdafinin, delillerin tam toplanmadığına, sanığın müdafii talebinin yerine getirilmediğine, savunma hakkının kısıtlandığına, suç ile müvekillinin arasında illiyet bağının bulunmadığına, sanığın cezai sorumluluğunun bulunmadığına, yapı ruhsatı olmadan işbaşı yapan taşeron şirketin aslen ve tek kusurlu sayılması gerektiğine, sanığın kusuru olmadığına, ölenin asli kusurlu olduğuna, sanık hakkında beraat kararı verilmesi gerektiğine, hapis cezasının para cezasına çevrilmesine gerekçe gösterilmediğine, sanık lehine olan hükümlerin uygulanmadığına, CMK’nın 231. maddesinin gerekliliğinin mahkemece yerine getirilmediğine ilişkin sair temyiz itirazlarının reddine, ancak;
1-Yargıtay Ceza Genel Kurulunun 07.07.2009 tarih ve 2009/9-62-191 sayılı kararında da vurgulandığı üzere, taksirli suçlar açısından temel cezanın belirlenmesinde TCK"nın 61/1. maddesinin (g) bendinde yer alan "failin güttüğü amaç ve saiki" gerekçesine dayanılamayacağının gözetilmemesi,
2-Sanık hakkında hükmedilen uzun süreli hapis cezasının adli para cezasına çevrilmesine karar verilirken adli para cezasının belirlenmesine esas alınan tam gün sayısının gösterilmemesi suretiyle TCK"nın 52/3. maddesine aykırı hareket edilmesi,
Kanuna aykırı olup, sanık müdafinin temyiz itirazları bu itibarla yerinde görüldüğünden hükmün bu nedenle 5320 sayılı Kanunun 8. maddesi gereğince halen uygulanmakta olan 1412 sayılı CMUK"un 321. maddesi uyarınca BOZULMASINA; ancak, yeniden yargılamayı gerektirmeyen bu hususlarda, aynı Kanunun 322. maddesi gereğince karar verilmesi mümkün bulunduğundan, aynı maddenin verdiği yetkiye istinaden, hükmün birinci paragrafında yer alan “failin güttüğü amaç ve saike göre” ibaresinin çıkarılması, hükmün hapis cezasının adli para cezasına çevrilmesine ilişkin altıncı paragrafı çıkarılarak yerine “Sanığa verilen 1 yıl 8 ay hapis cezasının sanığın kişiliği, sosyal ve ekonomik durumu, suçun işleniş şekli dikkate alınarak TCK"nın 50/4. maddesi yollamasıyla 50/1-a. maddesi gereğince adli para cezasına çevrilmesine; TCK"nın 52/3. maddesi gereğince adli para cezasının belirlenmesine esas tam gün sayısının 605 tam gün olarak belirlenmesine, TCK"nın 52/2. maddesi gereğince bir gün karşılığı adli para cezasının takdiren 30 TL hesabıyla 18.150 TL adli para cezası ile cezalandırılmasına” ibarelerinin eklenmesi suretiyle sair yönleri usul ve Kanuna uygun bulunan hükmün DÜZELTİLEREK ONANMASINA, 21.01.2020 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.