MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇ : Tefecilik
HÜKÜM : Zincirleme biçimde tefecilik suçundan mahkumiyet

Mahalli mahkemece verilen hüküm temyiz edilmekle dosya incelenerek, gereği düşünüldü:
Dosya içeriği ve UYAP kayıtlarına göre sanık hakkında aynı mahkemece aynı suçtan verilen 12/06/2009 gün ve 2008/541 esas, 2009/331 karar sayılı mahkumiyet hükmünün Dairemizin 30/09/2013 gün ve 2012/7174 esas, 2013/9480 karar sayılı ilamıyla onandığı, önceki iddianame tarihinin 19/08/2008 ve suç tarihinin 30/04/2008 olması, temyize konu dosyadaki suç tarihinin de 2007 olması karşısında hukuki kesintinin oluşmadığı, sanığın her iki dosyaya konu eylemlerinin bir bütün olarak zincirleme tefecilik suçunu oluşturduğu anlaşıldığından, TCK"nın 241 ve 43/1-2 maddeleri uyarınca uygulama yapılıp, kesinleşen dosyada verilen cezanın bu cezadan mahsup edilmesi gerektiğinden bahisle sanığın TCK"nın 241/1, 43/2-1, 52.maddeleri uyarınca 2 yıl 6 ay hapis ve 3.000 TL adli para cezası ile cezalandırılmasına dair 15/03/2011 gün ve 2011/138 Karar sayılı ilk hükmün Dairemizin 29/09/2015 tarihli, 2013/10765 Esas ve 2015/14587 sayılı Kararı ile bozulduğu, bozma ilamına uyulduğu, uyma kararının, ara kararı niteliğinde değil davanın esasını çözümleyen kararlardan olduğu ve bozmaya uymakla yerel mahkemenin bozma kararında gösterilen esaslara göre işlem yapıp karar verme ödevinin doğduğu ile mahsubu düzenleyen TCK"nın 63. Maddesinin kanunda düzenlendiği yer, düzenlenme şekli ile kurumla güdülen gaye ve amaçlanan faydalar birlikte değerlendirildiğinde mahsubun cezanın belirlenmesinde dikkate alınan bir hafifletici neden olmayıp, hükmolunan cezanın peşin olarak infazı manasına da gelmeyeceği, dolayısıyla maddi ceza hukukuna ilişkin bir kavram olmadığı, uygulanmasında hakimin takdir hakkı bulunmadığı, koşulları bulunduğunda netice cezadan indirim yapılması zorunluluğunu meydana getiren özel bir hukuki kurum olduğundan infazla ilgili olup aleyhe değiştirmeme kuralı kapsamına girmediği, bundan dolayı da mahsupla ilgili yapılan hataların kişiler bakımından kazanılmış hak doğurmayacağı gözetilip uyulan bozma kararı doğrultusunda sanık hakkında kesinleşen
12/06/2009 gün ve 2009/331 Karar sayılı hükümdeki cezanın bireyselleştirilmesine ilişkin uygulama ile bağlı kalınarak TCK"nın 241/1, 52 maddeleri uyarınca sanığın 3 yıl hapis ve 20.000 TL adli para cezası ile cezalandırılmasından sonra TCK"nın 43/2-1 maddesi uyarınca bu cezanın dörtte birinden dörtte üçüne kadar artırım yapılmak suretiyle bulunan sonuç cezadan kesinleşen hükümdeki 3 yıl hapis ve 20.000 TL adli para cezasının TCK"nın 63. Maddesi uyarınca mahsup edilerek aradaki fark (bakiye) cezaya hükmolunması yerine yanılgılı değerlendirme sonucu yazılı şekilde hüküm kurulması,
Kanuna aykırı, sanık müdafiin temyiz itirazları bu itibarla yerinde görülmüş olduğundan, 5320 sayılı Kanunun 8/1. maddesi de gözetilerek CMUK"nm 321. maddesi uyarınca hükmün BOZULMASINA, 19/06/2018 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.