Yargıtay 22. Hukuk Dairesi 2016/11995 Esas 2019/7236 Karar Sayılı İlamı

22. Hukuk Dairesi
Esas No: 2016/11995
Karar No: 2019/7236
Karar Tarihi: 01.04.2019

Yargıtay 22. Hukuk Dairesi 2016/11995 Esas 2019/7236 Karar Sayılı İlamı

Özet:

Davacı işçi, fazla çalışma ve bayram tatili ücretlerinin ödenmesini talep etmiştir. Davalı işveren ise alacak olmadığını savunarak davanın reddini istemiştir. Mahkeme, yapılacak masrafların paylaştırılması ve alacak miktarı konusunda karar vererek davayı kısmen kabul etmiştir. Davalı işveren kararı temyiz etmiş, ancak Yargıtay kararı uygun bulmuştur. Kararda mülga 1086 sayılı Hukuk Usulü Muhakemeleri Kanunu'nun 438/7. maddesi uyarınca masrafların paylaştırılması konusunda hatalı bir uygulamanın yapıldığı belirtilerek düzeltilmesine karar verilmiştir. Kararda belirtilen kanun madde ve hükümleri şunlardır:
- 6100 sayılı Hukuk Muhakemeleri Kanunu'nun geçici 3. maddesi
- 1086 sayılı Hukuk Usulü Muhakemeleri Kanunu'nun 438/7. maddesi.

22. Hukuk Dairesi 2016/11995 E. , 2019/7236 K.

"İçtihat Metni"

MAHKEMESİ:İş Mahkemesi
DAVA TÜRÜ: ALACAK

Taraflar arasında görülen dava sonucunda verilen kararın, temyizen incelenmesi davalı vekili tarafından istenilmekle, temyiz talebinin süresinde olduğu anlaşıldı. Dava dosyası için Tetkik Hakimi ... tarafından düzenlenen rapor dinlendikten sonra dosya incelendi, gereği konuşulup düşünüldü:
Y A R G I T A Y K A R A R I
Davacı İsteminin Özeti:
Davacı vekili, davacının fazla çalışma ve ulusal bayram genel tatil ücret alacaklarının ödetilmesini istemiştir.
Davalı Cevabının Özeti:
Davalı vekili, davacının alacağının bulunmadığını savunarak davanın reddini talep etmiştir.
Mahkeme Kararının Özeti:
Mahkemece, toplanan delillere göre ve bilirkişi raporu doğrultusunda davanın kısmen kabulüne karar verilmiştir.
Temyiz:
Kararı davalı vekili temyiz etmiştir.
Gerekçe:
1-Dosyadaki yazılara, hükmün, Dairemizce de benimsenmiş bulunan yasal ve hukuksal gerekçeleriyle dayandığı maddi delillere ve özellikle temyiz edenin sıfatına göre bu delillerin takdirinde bir isabetsizlik görülmemesine göre, davalının aşağıdaki bendin kapsamı dışındaki itirazlarının reddine,
2-Mahkemece, davanın kısmen kabulüne karar verilmiş ise de; yargılama aşamasında tarafların yapmış olduğu masraflar kabul ve ret oranına göre paylaştırılmamıştır. Belirtilen husus hatalı ise de; bu yanlışlığın giderilmesi yeniden yargılama yapılmasını gerektirmediğinden, 6100 sayılı Hukuk Muhakemeleri Kanunu"nun geçici 3. maddesi uyarınca uygulanmasına devam olunan mülga 1086 sayılı Hukuk Usulü Muhakemeleri Kanunu"nun 438/7. maddesi uyarınca hükmün aşağıda belirtilen şekilde düzeltilerek onanması uygun bulunmuştur.(Dairemizce incelenen emsal 2016/12566 Esas ve 2019/4535 karar sayılı ilam ile aynı doğrultuda karar verilmiştir.)
Sonuç: Temyiz konusu kararın hüküm fıkrasının yargılama aşamasında yapılan masraflara yönelik 5. bendin hüküm yerinden çıkartılmasına, yerine ;
""Davacı tarafından yapılan 74,30 TL yargılama giderlerinin kabul ve ret oranına göre 72.78 TL kısmının davalıdan alınarak davacıya ödenmesine, bakiye kısmın davacı üzerinde bırakılmasına,"" rakam ve sözcüklerinin 5. bent olarak;
""Davalı tarafından yapılan toplam 44.10 TL yargılama giderinin kabul ve ret oranına göre 0.90 TL sinin davacıdan alınarak davalıya ödenmesine; bakiye kısmın davalı üzerinde bırakılmasına"" rakam ve sözcüklerinin 6. bent olarak yazılmasına,
Mahkeme kararındaki 6. bendin 7. bent, 7. bendin 8. bent ve 8. bendin 9. bent olarak yazılmak sureti ile hükmün bu şekliyle DÜZELTİLEREK ONANMASINA, peşin alınan temyiz harcının istek halinde ilgiliye iadesine, 01.04.2019 gününde oybirliği ile karar verildi.