Dava, rücuan tazminat istemine ilişkindir.
Mahkemece, ilamında belirtildiği şekilde davanın kabulüne karar verilmiştir.
Hükmün, davacı avukatı tarafından temyiz edilmesi üzerine, temyiz isteğinin süresinde olduğu anlaşıldıktan ve Tetkik Hâkimi ... tarafından düzenlenen raporla dosyadaki kağıtlar okunduktan sonra işin gereği düşünüldü ve aşağıdaki karar tespit edildi.
Dosyadaki yazılara, kararın dayandığı delillerle kanunî gerektirici sebeplere ve özellikle, davanın 22.09.2002 tarihinde silahla kasten öldürülen sigortalının hak sahiplerine bağlanan aylıkların tahsili istemine ilişkin olup, davanın yasal dayanağının 1479 sayılı Kanunun 63.maddesi olmasına, anılan maddede "üçüncü bir kimsenin suç sayılır hareketi ile bu Kanunda sayılan yardımların yapılmasını gerektiren bir halin doğmasında, Kurum sigortalı veya hak sahiplerine gerekli bütün yardımları yapar.
Ancak, Kurum, yapılan bu yardımların ilk peşin değeri için üçüncü kişilere, istihdam edenlere, 3. ve diğer sorumlulara rücu eder. Bu kimselerin hak sahiplerine yaptıkları ödemeler dolayısıyla Kurumun zarara uğraması halinde, hak sahiplerine rücu hakkı saklıdır." hükmünün bulunmasına, 5237 sayılı Kanunun haksız tahrik indiriminin düzenlendiği 29. Maddesinde, “haksız bir fiilin meydana getirdiği hiddet ve şiddetli elemin etkisi altında suç işleyen kimseye, ağırlaştırılmış müebbet hapis cezası yerine onsekiz yıldan yirmi dört yıla ve müebbet hapis cezası yerine oniki yıldan onsekiz yıla kadar hapis cezası verilir. Diğer hallerde verilecek cezanın dörte birinden dörtte üçüne kadarı indirilir” hükmünü içermesine, davalının kasten adam öldürme suçundan dolayı, 2006/237 K. Sayılı kararı ile müebbet hapis cezası ile cezalandırılmasına karar verildiği, cezasının sayılı Kanunun 29. Maddesi uyarınca 18 sene hapis cezasına indirildiği, sigortalının haksız davranışı nedeniyle olaya sebebiyet verdiği, olayda sigortalının da kusurlu olduğu, bu hususun Borçlar Kanununun 53. maddesi uyarınca hukuk hakimini de bağlar nitelikte kesinleşmiş maddi olgu halini aldığı, ceza davasındaki tahrik indirimi oranına göre, Borçlar Kanununun 43. ve 44. maddeleri uyarınca, rücu alacağından da indirim yapılmasının gerekmesine, bu durumda asgari hadden ceza verilmesi halinde indirim oranının %75, üst hadden ceza verilmesi halinde indirim

oranının %25 oranına karşılık geldiği gözetilerek davalının Kurum zararının ¾’ünden sorumlu olduğunun kabulü gerekirken ¼’ünden sorumlu olduğunun kabul edilmiş olması isabetsiz ise de, bu isabetsizliğin davadaki talep ve hükmedilen miktar itibariyle sonuca etkisinin bulunmamasına, ileride açılacak ek davada gözetilmesinin mümkün bulunmasına göre, yerinde görülmeyen bütün temyiz itirazlarının reddiyle usul ve kanuna uygun olan hükmün ONANMASINA, 29.04.2013 gününde oybirliği ile karar verildi.