Yargıtay 3. Ceza Dairesi 2019/2750 Esas 2019/4905 Karar Sayılı İlamı

Eşe karşı kasten yaralama ve tehdit suçlarından sanık ..."nın, 5237 sayılı Türk Ceza Kanunu"nun 86/2, 86/3-a, 106/1-1 ve 52/2-4. maddeleri gereğince 3.600,00 Türk Lirası adli para ve 6 ay hapis cezaları ile cezalandırılmasına, 5271 sayılı Ceza Muhakemesi Kanunu"nun 231/5. maddesi uyarınca hükmün açıklanmasının geri bırakılmasına dair Sivas 4. Asliye Ceza Mahkemesinin 26.10.2018 tarihli ve 2018/566 Esas, 2018/767 sayılı kararına karşı yapılan itirazın kısmen kabulü ile tehdit suçu bakımından verilen hükmün açıklanmasının geri bırakılmasına yönelik kararın kaldırılmasına dair Sivas 1. Ağır Ceza Mahkemesinin 14.11.2018 tarihli ve 2018/1427 değişik iş sayılı kararına karşı Adalet Bakanlığının 30.01.2019 tarih ve 2018/17341 sayılı yazısıyla kanun yararına bozma isteminde bulunulduğundan bu işe ait dava dosyası Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığının 12.02.2019 tarih ve 2019/13617 sayılı tebliğnamesi ile Dairemize gönderilmekle incelendi.
Mezkur ihbarnamede;
Mercii Sivas 1. Ağır Ceza Mahkemesince, sanık hakkında 5237 sayılı Türk Ceza Kanunu"nun 106/2-a maddesinden açılan ancak Mahkemenin değerlendirmesiyle anılan Kanun"un 106/1-1 cümle kapsamında işlenen tehdit suçunun 5271 sayılı Ceza Muhakemesi Kanunu"nun 253/1-b maddesinde düzenlenen uzlaşma kapsamı içerisinde kaldığı, mahkemece uzlaştırma işlemleri yapılmaksızın sanık hakkında hükmün açıklanmasının geri bırakılması kararı verilmiş olması nedeniyle 5271 sayılı Kanun"un 253 ve 254. maddelerinin gereğinin yerine getirilmesi gerektiğinden sanık müdafiinin bu yöndeki itirazının kabulüne karar verilmesi gerektiği belirtilerek itirazın kabulüne karar verilmiş ise de; 02.12.2016 tarih ve 29906 sayılı Resmi Gazete"de yayımlanarak yürürlüğe giren 6763 sayılı Kanun"un 34. maddesi ile değişik 5271 sayılı Ceza Muhakemesi Kanun"un 253. maddesinin (b) bendine eklenen 3. alt bendi ile 5237 sayılı Kanun"un 106/1-1. cümlesinde düzenlenen tehdit suçunun uzlaştırma kapsamına alındığı anlaşılmış ise de, 5271 sayılı Kanun"un 253/3. maddesinde yer alan “Uzlaştırma kapsamına giren bir suçun, bu kapsama girmeyen bir başka suçla birlikte işlenmiş olması halinde de uzlaşma hükümleri uygulanmaz” şeklindeki hüküm gereğince, somut olayda şüphelinin tehdit suçunu uzlaşma kapsamına girmeyen eşe karşı kasten yaralama suçuyla birlikte işlemesi nedeniyle uzlaşma hükümlerinin uygulanamayacağı gözetilmeden, itirazın reddi yerine, yazılı şekilde kabulüne karar verilmesinde, isabet görülmediğinden bahisle, 5271 sayılı CMK"nin 309. maddesi gereğince anılan kararın bozulması lüzumunun ihbar olunduğu anlaşıldı.
Gereği görüşülüp düşünüldü:
Kanun yararına bozma isteminin kapsamına, talebin niteliğine göre; 28.06.2014 tarihinde Resmi Gazete"de yayımlanarak yürürlüğe giren 6545 sayılı Kanun"un 31. maddesi ile değişik Yargıtay Kanunu"nun 14. maddesi ve 30.01.2019 tarihli ve 30672 sayılı Resmi Gazete"de yayımlanan Yargıtay Büyük Genel Kurulunun 30.01.2019 gün ve 2019/1 sayılı kararının “Yargıtay Ceza Daireleri İş Bölümüne İlişkin Ortak Hükümler” kısmı uyarınca Yüksek Yargıtay 4. Ceza Dairesine ait olduğundan, Dairemizin GÖREVSİZLİĞİNE ve dosyanın incelenmek üzere ilgili Daireye GÖNDERİLMESİNE, 11.03.2019 gününde oy birliğiyle karar verildi.