MAHKEMESİ :İş Mahkemesi

DAVA : Davacı, fazla mesai ücretinin ödetilmesine karar verilmesini istemiştir.
Mahkeme, isteği kısmen hüküm altına almıştır.
Hüküm süresi içinde davalı avukatı tarafından temyiz edilmiş olmakla, dava dosyası için Tetkik Hakimi ... tarafından düzenlenen rapor dinlendikten sonra dosya incelendi, gereği konuşulup düşünüldü:

Y A R G I T A Y K A R A R I

Davacı İsteminin Özeti:
Davacı vekili, davalı işyerinde kanuni mesai saatlerine riayet edilmediğini, müvekkilinin akşam 08:00" den önce işten ayrılamadığını, akşam 08:00"e kadar çalıştığını, teftiş dönemlerinde çalışmalarının akşam 09.00-10:00"a kadar uzadığını ancak yaptığı fazla mesai ücretlerinin ödenmediğini belirterek fazlaya ilişkin talep ve dava hakları saklı kalmak kaydı ile 30.000,00 TL fazla çalışma alacağının dava tarihinden itibaren mevduata uygulanan en yüksek faizi ile birlikte davalıdan tahsiline karar verilmesini talep etmiştir.
Davalı Cevabının Özeti:
Davalı vekili, alacakların zamanaşımına uğradığını ve davacının fazla mesai alacağı bulunmadığını ileri sürerek davanın reddine karar verilmesini talep etmiştir.
Mahkeme Kararının Özeti:
Mahkemece, davalı tarafça davacıya fazla mesai ücretlerinin ödendiği konusunda herhangi bir belge ibraz edilmediğinden davacının davalı işyerindeki fazla çalışmalarının şahit beyanları ile ispatlandığı anlaşılmakla bilirkişi raporu ile tespit edilen 11.517,71 TL fazla çalışma alacağının davacıya ödenmesi gerektiği, fazla çalışmamaların tanık beyanlarına dayanması ve hayatın olağan akışına göre her zaman aynı şekilde çalışmanın mümkün olmaması sebebiyle % 30 takdiri indirimi uygulanması gerektiği sonuç ve kanaatine varılarak davanın kısmen kabulüne karar verilmiştir.
Temyiz:
Kararı davalı temyiz etmiştir.
1-Dosyadaki yazılara toplanan delillerle kararın dayandığı kanuni gerektirici sebeplere göre, davalının aşağıdaki bendin kapsamı dışındaki diğer temyiz itirazlarının reddine,
2-Dosya kapsamında fazla çalışma ücreti alacağının zamanaşımına uğrayıp uğramadığı konusunda uyuşmazlık bulunmaktadır.
4857 sayılı İş Kanunu"nun 32/8. maddesinde işçi ücretinin beş yıllık özel bir zamanaşımı süresine tabi olduğu belirtilmiştir. Fazla çalışma ücreti, hafta tatili ücreti ile ulusal bayram ve genel tatil ücreti alacakları da geniş anlamda ücret alacağı niteliğinde olup, beş yıllık zamanaşımı süresine tabidir.
Somut olayda, dava dilekçesi ile fazla mesai ücret alacağı talebinde bulunulmuş, dava dilekçesi davalı tarafa 23.11.2012 tarihinde usulüne uygun olarak tebliğ edilmiş, davalı taraf ise 06.12.2012 tarihli cevap dilekçesinde davaya esastan olan itirazları ile baraber zamanaşımı definde bulunmuş, davacı vekili 31.12.2012 tarihli davalının cevaplarına karşı cevaplarının ileri sürüldüğü dilekçesinde ise zamanaşımı süresinin müvekkilinin davalı işyerinden ayrılmasından sonra başlayacağını, işten ayrılma tarihi olan 30.09.2009 tarihinden itibaren beş yıllık süre dolmadığından kısmi zamanaşımı itirazının yerinde olmadığını ifade etmiştir. Mahkemece hatalı olarak zamanaşımı def"i dikkate alınmaksızın tüm çalışma süresi esas alınarak istem hüküm altına alınmıştır. Dava tarihi olan 27.09.2012 tarihinde beş yıl geriye gidilerek hüküm altına alınabilecek fazla çalışma ücret alacağının tespiti gerekirken 23.06.2004-30.09.2009 tarih aralığındaki çalışma bakımından istemin hüküm altına alınmış olması bozmayı gerektirmiştir.
Sonuç:
Temyiz olunan kararın, yukarıda yazılı sebeplerden dolayı BOZULMASINA, peşin alınan temyiz harcının istek halinde ilgiliye iadesine, 21.12.2015 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.