Hırsızlık - Yargıtay 2. Ceza Dairesi 2020/31976 Esas 2021/1153 Karar Sayılı İlamı

2. Ceza Dairesi
Esas No: 2020/31976
Karar No: 2021/1153
Karar Tarihi: 27.01.2021

Hırsızlık - Yargıtay 2. Ceza Dairesi 2020/31976 Esas 2021/1153 Karar Sayılı İlamı

Özet:

Çanakkale E Tipi Kapalı Ceza İnfaz Kurumu'nda başka suçtan hükümlü olan sanığın, müştekinin kilitleyerek park ettiği otomobili düz kontak yaparak çalması suçu ile ilgili olarak verilen mahkumiyet kararı incelendi. Mahkeme, tebligatın usulüne uygun olmadığı gerekçesiyle hüküm bozma kararı verdi. Hüküm bozma gerekçesi olarak, zaman aşımının geçmiş olması ve hükümden sonra 5 yıl geçmiş olması gösterildi. Kararda, 765 sayılı Kanun'un 491/2, 5237 sayılı Kanun'un 142/1-b maddeleri uyarınca suçun işlendiği belirtilmiştir. Kanun maddeleri ile ilgili detaylı bilgi istenirse: 765 sayılı Kanun'un 491/2 maddesi- Hırsızlık, 5237 sayılı Kanun'un 142/1-b maddesi- Nitelikli Hırsızlık.

2. Ceza Dairesi 2020/31976 E. , 2021/1153 K.

"İçtihat Metni"

MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇ : Hırsızlık
HÜKÜM: Mahkumiyet

Dosya incelenerek gereği düşünüldü;
Sanığın, yokluğunda verilen kararın bilinen son adresine tebliğ edildiği 02/11/2004 tarihinde Çanakkale E Tipi Kapalı Ceza İnfaz Kurumunda başka suçtan hükümlü olduğu, bu nedenle tebligatın usulüne uygun olmadığının anlaşılması karşısında; sanığın 12.03.2020 tarihli temyiz isteminin süresinde olduğu belirlenerek yapılan incelemede;
Müştekinin kilitlemek suretiyle park halinde bıraktığı otomobili sanığın düz kontak yaparak çalması şeklindeki eyleminin 765 sayılı Kanun"un 491/2 maddesi ile 5237 sayılı Kanun"un 142/1-b maddesine uyduğunun anlaşılması karşısında, 5237 sayılı TCK"nın 7. ve 5252 sayılı Kanun"un 9. maddeleri uyarınca yapılan değerlendirmede, dava zamanaşımı bakımından, 765 sayılı TCK"nın 491/2 maddesindeki hırsızlık suçu için öngörülen cezanın türü ve üst sınırına göre, aynı Kanun"un 102/4 ve 104/2. maddeleri ile 5237 sayılı TCK"nın aynı suça uyan 142/1-b, 66/1-e, 67/4. maddelerinin ayrı ayrı ve bir bütün olarak uygulanması sonucu, anılan Kanun"un 7/2, 5252 sayılı Kanun"un 9/3. maddeleri ışığında, zamanaşımı bakımından 765 sayılı Kanun hükümlerinin sanık yararına olması ve mahkumiyet kararının verildiği 30.09.2004 gününden inceleme tarihine kadar aynı Kanun"un 102/4. maddesinde öngörülen 5 yıllık sürenin geçmiş bulunması,
Bozmayı gerektirmiş, sanığın temyiz itirazları bu bakımdan yerinde görülmüş olduğundan, hükmün açıklanan nedenle BOZULMASINA, bozma nedeni yeniden yargılama yapılmasını gerektirmediğinden, 5320 sayılı Kanun"un 8. maddesi uyarınca halen yürürlükte bulunan,
1412 sayılı CMUK"nın 322. maddesinin verdiği yetkiye dayanılarak, sanık hakkında açılan kamu davasının 5271 sayılı CMUK"nın 223/8. maddesi gereğince DÜŞÜRÜLMESİNE, 27.01.2021 gününde oybirliğiyle karar verildi.