Yargıtay 8. Hukuk Dairesi 2017/315 Esas 2017/2206 Karar Sayılı İlamı

MAHKEMESİ :İcra Hukuk Mahkemesi
DAVA TÜRÜ : İtirazın Taldırılması ve Tahliye


Taraflar arasında görülen ve yukarıda açıklanan davada yapılan yargılama sonunda Mahkemece, davanın reddine karar verilmiş olup hükmün davalılar vekili ve davacı vekili tarafından temyiz edilmesi üzerine, Dairece dosya incelendi, gereği düşünüldü.

KARAR

Dava, kira alacağının tahsili için başlatılan takibe itirazın kaldırılması ve kiralananın tahliyesi istemlerine ilişkindir. Mahkemece, davanın reddine karar verilmiş, karar davalılar vekili ve davacı vekili tarafından temyiz edilmiştir.
1-Dosya kapsamına, toplanan delillere, hükmün dayandığı gerekçelere göre davalılar vekilinin temyiz itirazları yerinde değildir.
2-Davacının temyiz itirazlarına gelince;
Davacı alacaklı 03.03.2014 başlangıç tarihli yazılı kira akdine dayanarak 17.06.2014 tarihinde haciz ve tahliye talepli olarak başlattığı icra takibi ile 2014 yılı Mayıs ayı kira bedeli 7.500,00 TL’nin işlemiş faiziyle tahsilini talep etmiş, ödeme emri davalı borçlulara 20.06.2014 tarihinde tebliğ edilmiştir. Davalı borçlular vekili 27.06.2014 tarihli itiraz dilekçesinde; kiralananı sözleşmeye uygun olarak teslim alamayan müvekkillerinin bu kira sözleşmesi nedeniyle herhangi bir borçları doğmadığını bildirerek icra takibine, borcun tamamına, işleyen faize ve ferilerine itiraz etmiştir. Davalılar vekili cevap dilekçesinde de; kiralananın kendilerine teslim edilmediği yönünde itirazda bulunduklarını, bu durumda teslime ilişkin olarak ispat yükünün kiralayanda olduğunu, kira sözleşmesinde de kiralananın kiracılara teslim edildiğine dair bir hüküm yer almadığını, kira sözleşmesinin aslında kiralama amacıyla değil satış vaadi bedelinin kısım kısım ödenmesi amacıyla düzenlendiğini ileri sürerek davanın reddini savunmuştur. Mahkemece, borçlunun itiraz dilekçesinde kiralananın usulüne uygun olarak teslim edilememesi nedeniyle borcun doğmadığını ileri sürdüğü, kira sözleşmesinde taşınmazın teslim edildiğine dair hüküm bulunmadığı, bu haliyle davacının taşınmazın teslim edildiğini ispat edemediği gerekçesiyle davanın reddine karar verilmiştir.
İcra takibinde ve davada dayanılan ve karara esas alınan 03.03.2014 başlangıç tarihli ve 1 yıl süreli kira sözleşmesi hususunda taraflar arasında bir uyuşmazlık bulunmamaktadır. Uyuşmazlık kiralananın davalı borçluya teslim edilip edilmediğine ilişkindir. Davalı borçlu takibe itirazında kiralananı sözleşmeye uygun olarak teslim almadığından herhangi bir kira borcu doğmadığını bildirerek borca itiraz etmiştir. Kural olarak bir davada davacı ve davalı iddiasını kanıtlamakla yükümlüdür. İ.İ.K.nun 269/2.maddesi uyarınca borçlu itirazında kira akdini ve varsa buna ilişkin mukavelenamedeki imzasını açık ve kesin olarak reddetmezse akdi kabul etmiş sayılır. Davalı borçlu itirazında icra takibinin dayanağı olarak gösterilen adi yazılı kira sözleşmesindeki imzasını açıkça inkar etmediğinden kira ilişkisinin varlığı kesinleşmiştir. Davalı tarafça 03.03.2014 tarihli kira sözleşmesinin imzalandığı kabul edildiğine ve ortada yazılı bir kira sözleşmesi bulunduğuna göre kiralananın kira sözleşmesinin imzalanması ile davalı kiracıya teslim edildiğinin kabulü gerekir. Bu durumda kiralananın teslim edilmediğini veya usulüne uygun olarak tahliye edildiğini ispat külfeti davalı kiracı tarafta olup, davalı kiracı kiralananın kendisine teslim edilmediği iddiasını aynı kuvvette kesin delille kanıtlamak zorundadır. Davalı tarafça kiralananın teslim edilmediği ya da takibe konu kira borçlarının ödendiği yazılı delillerle kanıtlanamamıştır. Bu durumda mahkemece davalıların itirazının kaldırılması ve tahliyeye karar verilmesi gerekirken, yazılı gerekçeyle davanın reddine karar verilmesi doğru değildir.
SONUÇ; Yukarıda 1 nolu bentte açıklanan nedenlerle davalılar vekilinin temyiz itirazlarının Reddine, 2 nolu bentte yazılı nedenle davacı vekilinin temyiz itirazlarının kabulü ile 6100 sayılı HMK.ya 6217 Sayılı Kanunla eklenen geçici 3.madde hükmü gözetilerek HUMK.nın 428 ve İİK.nın 366.maddesi uyarınca kararın BOZULMASINA, taraflarca İİK"nun 366/3. maddesi gereğince Yargıtay Daire ilamının tebliğinden itibaren ilama karşı 10 gün içinde karar düzeltme isteğinde bulunulabileceğine, peşin harcın istek halinde temyiz edene iadesine, 20.02.2017 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.