MAHKEMESİ :TİCARET MAHKEMESİ

TÜRK MİLLETİ ADINA

Taraflar arasında görülen davada İstanbul 14. Asliye Ticaret Mahkemesince verilen 28/02/2019 tarih ve 2018/410-2019/221 sayılı kararın Yargıtayca duruşmalı olarak incelenmesi davalı vekili tarafından istenmiş olduğu anlaşılmakla, duruşma için belirlenen 12.11.2019 günü hazır bulunan davacı vekili Av. ... ile davalı vekili Av. ... dinlenildikten sonra duruşmalı işlerin yoğunluğu ve süre darlığından ötürü işin incelenerek karara bağlanması ileriye bırakıldı. Tetkik Hakimi ... tarafından düzenlenen rapor dinlenildikten ve yine dosya içerisindeki dilekçe, layihalar, duruşma tutanakları ve tüm belgeler okunup incelendikten sonra işin gereği görüşülüp, düşünüldü:
Davacı vekili, müvekkilinin 1983 yılından beri davalı MAİS"in yetkili servisi olarak görev yaptığını, 2002 yılında davalının Yeni Bölge Dağıtım Sistemine geçiş gereği tüm yetkili servislerin yeni belirlenen Bölge bayilerine bağlanacağını belirterek matbu fesihnamelerin imzalanmasını talep ettiğini, müvekkilinin davalıya inanarak fesihnameyi imzalamasına rağmen Bölge bayisine bağlanmadığını, MAİS"in İstanbul 1. Fikri Sınai Haklar Hukuk Mahkemesi"nin 15.07.2004 tarih, 2002/355 E., 2004/456 K. sayılı kararı ile müvekkili aleyhine marka ihlali ve haksız rekabet iddiası ile açtığı davanın reddedildiğini, müvekkilince açılan karşı davanın kabul edildilerek sözleşmesinin feshinin geçersizliğinin tespiti ile sözleşmenin yürürlükte olduğuna hükmedildiğini, yargı kararına uyularak yetkili servis statüsünün tanınması ve müvekkilinin zararının tazmin edilmesi için davalıya ihtar çekilmesine rağmen sonuç alınamadığını, tazminat taleplerinin iki kalemde toplandığını, ilkinin davalının sözleşmeyi ihlal ederek müvekkilini 4 yıl boyunca yetkili servislere sağlanan tüm imkanlardan mahrum etmesi ve yetkili servis olarak çalışmasını engellemesi, yetkili servislerin yararlandığı garantili araç bakımı yapmasına izin verilmemesi, filo anlaşmaları yapma imkanından ve davalının yetkili servislere verdiği eğitim, bilgi işlem gibi teknik desteklerden mahrum kalması, davalının müvekkili aleyhine ikame ettiği dava tarihi olan 22.05.2002 tarihinden işbu dava tarihi olan 03.04.2006 tarihine kadar olan 46 aylık süre içinde yetkili servis olarak çalışamamaktan doğan işçilik gelir kaybı ve parça satış kaybından doğan toplam geçmiş zararının 2.622.000,00 TL olduğunu, bu kalem için şimdilik 950.000,00 TL talep ettiklerini, 2. zarar kalemi olarak sözleşmenin davalı tarafından ihlal edilmesi nedeni ile müvekkilinin yetkili servis olarak çalışsa idi bundan sonra mamelekinde gerçekleşek artışın davalıca engellenmesi nedeni ile kar kaybı olduğunu ve 5 yıllık süre zarfında muhtemel yoksun kalınan karın 3.500.000,00 TL olduğunu, bu tutardan şimdilik 50.000 TL talep ettiklerini ileri sürerek fazlaya ilişkin hakları saklı kalmak kaydı ile 1.000.000,00 TL tazminatın 22.05.2002 tarihinden itibaren avans faizi ile tahsilini talep etmiş, 24.02.2009 tarihli ıslah dilekçesi ile toplam 1.030.000.- TL"nin tahsilini istemiştir.
Davalı vekili, davacının daha önce İstanbul 1. Fikri Sınai Haklar Hukuk Mahkemesi"nin 2002/355 E. sayılı dosyasında aynı konuda dava açtığını ve zararını ispatlayamadığı için maddi ve manevi tazminat taleplerinin reddedildiğini, bu kararın Yargıtay tarafından onanarak kesinleştiğini, kesin hüküm bulunduğunu, davanın zamanaşımına uğradığını, davacının halen Yetkili Servis tabela ve logolarını kullandığını, davacının 2003 yılına ilişkin vizeli Yetki Belgesi bulunduğu gibi garanti işlemlerini de Kadıköy Yetkili Satıcısı Kemal Tepretoğulları A.Ş. üzerinden yaptığını, 2002-2005 yılları arasında servis işine devam ettiğini ve bu tarihlerde kar elde ettiğini, davacının uyarılara rağmen yetkili servis gereklerini yerine getirmemesi sebebiyle sözleşmenin 01.05.2006 tarihinde müvekkilince haklı nedenle feshedildiğini, talep edilen tazminatın fahiş olduğunu, davacının bildirdiği işçilik ücretlerinin gerçeği yansıtmadığını savunarak, davanın reddini istemiştir.
Mahkemece, uyulan bozma ilamı ve tüm dosya kapsamına göre; 02/01/2019 tarihli ek bilirkişi raporuyla varsayılan kar tutarından fiili elde edilen özel servis faaliyeti karının çıkartılması suretiyle nihai kar kaybı zararının hesaplandığı gerekçesiyle, davanın kısmen kabulüne, 671.974,11 TL tazminatın dava tarihinden itibaren işleyecek avans faiziyle birlikte davalıdan tahsiline, fazlaya dair istemin reddine karar verilmiştir.
Kararı, davalı vekili temyiz etmiştir.
Dosyadaki yazılara, mahkemece uyulan bozma kararı gereğince hüküm verilmiş olmasına ve delillerin takdirinde bir isabetsizlik bulunmamasına göre, davalı vekilinin bütün temyiz itirazları yerinde değildir.
SONUÇ: Yukarıda açıklanan nedenlerden dolayı, davalı vekilinin bütün temyiz itirazlarının reddiyle usul ve kanuna uygun bulunan hükmün ONANMASINA, takdir olunan 2.037,00 TL duruşma vekalet ücretinin davalıdan alınıp, davacıya verilmesine, aşağıda yazılı bakiye 34.426,90 TL temyiz ilam harcının temyiz eden davalıdan alınmasına, 14/11/2019 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.