Yargıtay 10. Hukuk Dairesi 2014/5940 Esas 2014/9208 Karar Sayılı İlamı

Mahkemesi :Karapınar Asliye Hukuk(İş) Mahkemesi
Tarihi :13.02.2013
No :2011/156-2013/55

Dava, rücuan tazminat istemine ilişkindir.
Mahkemece, hükümde belirtilen gerekçelerle davanın kısmen kabulüne karar verilmiştir.
Hükmün, tarafların vekilleri tarafından temyiz edilmesi üzerine, temyiz isteklerinin süresinde olduğu anlaşıldıktan ve Tetkik Hâkimi tarafından düzenlenen raporla dosyadaki kağıtlar okunduktan sonra işin gereği düşünüldü ve aşağıdaki karar tespit edildi.
1-Dosyadaki yazılara, toplanan delillere ve hükmün dayandığı gerektirici sebeplere göre, tarafların vekillerinin sair temyiz itirazlarının reddi gerekir.
2-Davanın yasal dayanağı 506 sayılı Yasanın 26. maddesidir. Mahkemece, anılan maddenin “…sigortalı veya hak sahibi kimselerin işverenden isteyebilecekleri miktarla sınırlı olmak üzere…” bölümünün Anayasa Mahkemesinin, 21.03.2007 gün ve 26649 sayılı Resmi Gazetede yayınlanan 23.11.2006 gün ve E:2003/10, K:2006/106 sayılı kararı ile Anayasaya aykırılık nedeniyle iptali sonucu oluşan hukuki durum dikkate alınarak karar verilmiş ise de, Kurumun rücu alacağı gelirin ve sosyal yardım zammının ilk peşin sermaye değerini oluşturan tutarın kusur karşılığı ile sınırlı olup, Mahkemece, davalı Kurumdan tüm hak sahiplerine bağlanan (gelirden çıkanlar dahil) gelirlerin ilk peşin sermaye değeri ile gelirden çıkanlar yönünden fiili ödeme tutarları sorularak, elde edilen verilere göre davalının sorumlu olduğu tutar belirlenerek karar verilmesi gerekirken, eksik araştırma sonucu yazılı şekilde hüküm kurulması, usul ve yasaya aykırı olup bozma nedenidir.
O hâlde, tarafların vekillerinin, bu yönleri amaçlayan temyiz itirazları kabul edilmeli ve hüküm bozulmalıdır.
SONUÇ:Temyiz edilen hükmün yukarıda açıklanan nedenlerle BOZULMASINA, temyiz harcının istem halinde davalıya iadesine, 28.04.2014 gününde oy birliğiyle karar verildi.