Yargıtay 9. Hukuk Dairesi 2016/11090 Esas 2019/22372 Karar Sayılı İlamı

MAHKEMESİ :İŞ MAHKEMESİ

Taraflar arasında görülen dava sonucunda verilen kararın, temyizen incelenmesi davalı vekili tarafından istenilmekle, temyiz taleplerinin süresinde olduğu anlaşıldı. Dava dosyası için Tetkik Hakimi tarafından düzenlenen rapor dinlendikten sonra dosya incelendi, gereği konuşulup düşünüldü:

YARGITAY KARARI

A) Davacı İsteminin Özeti:
Davacı vekili, davacının davalının asıl işveren olduğu iş yerinde garson olarak 01/01/2007-13/10/2014 tarihleri arasında aralıksız çalıştığını, fazla mesai ücretlerinin ve genel tatil ücretlerinin ödenmemesi nedeniyle iş akdini haklı olarak feshettiğini iddia ederek, kıdem tazminatı ile yıllık izin ücreti, ulusal bayram genel tatil ücreti ve fazla mesai ücreti alacaklarının davalıdan tahsiline karar verilmesini istemiştir.
B) Davalı Cevabının Özeti:
Davalı vekili, davalı Bakanlığın davada taraf sıfatı bulunmadığını, hastanenin iş alımlarının ihale sözleşmesi ile gerçekleştiğini, işçilerin seçimi hususunda yüklenici firmanın tam yetkili olduğunu, idareye husumet yöneltilmemesi gerektiğini savunarak, davanın reddine karar verilmesini istemiştir.
C) Yerel Mahkeme Kararının Özeti:
Mahkemece, toplanan kanıtlar ve bilirkişi raporuna dayanılarak, davanın kısmen kabulüne karar verilmiştir.
D) Temyiz:
Kararı yasal süresi içinde davalı vekili temyiz etmiştir.
E) Gerekçe:
1-Dosyadaki yazılara, toplanan delillerle kararın dayandığı kanuni gerektirici sebeplere göre, davalının aşağıdaki bendin kapsamı dışında kalan temyiz itirazları yerinde değildir.
2-Fazla çalışma ücretinin hesabı konusunda taraflar arasında uyuşmazlık bulunmaktadır.
Davacı vekili dava dilekçesinde, müvekkilinin davalı işyerinde 2013 yılından önce haftanın 6 günü 05:30-19.30 saatleri arasında çalıştığını, 2013 yılından itibaren ise haftanın 6 günü 10.30-19.30 saatleri arasında çalıştığını iddia ederek fazla mesai ücreti talebinde bulunmuştur.
Bilirkişi tarafından davacının tüm çalışma süresi boyunca haftalık 18 saat fazla mesai yaptığı kabul edilerek yapılan hesaba itibar edilerek fazla mesai talebi hüküm altına alınmıştır.
Davalı vekili bilirkişi raporuna itiraz dilekçesinde, yapılan hesaplamada davacının 2013 yılından sonrası için talebinin aşıldığını belirterek ve yeni bir rapor alınmasını talep etmiş ancak mahkemece son celse ara kararıyla davalının itirazı reddedilmiştir.
Davacının 2013 yılından itibaren talebi haftanın 6 günü 10.30-19.30 saatleri arasında çalıştığı şeklinde olup, buna göre de bu dönem için haftalık 3 saat fazla mesai yaptığının kabulü ile hesap yapılması gerekirken bu dönem için HMK’nın 26. maddesine aykırı şekilde talep aşılarak haftalık 18 saat fazla mesai yaptığının kabulüyle fazla mesai hesabı yapılması hatalıdır.
F) Sonuç:
Temyiz olunan kararın, yukarıda yazılı sebepten dolayı BOZULMASINA, 16/12/2019 tarihinde oy birliği ile karar verildi.