Hakaret - görevi yaptırmamak için direnme - Yargıtay 18. Ceza Dairesi 2018/960 Esas 2019/5490 Karar Sayılı İlamı

18. Ceza Dairesi
Esas No: 2018/960
Karar No: 2019/5490
Karar Tarihi: 20.03.2019

Hakaret - görevi yaptırmamak için direnme - Yargıtay 18. Ceza Dairesi 2018/960 Esas 2019/5490 Karar Sayılı İlamı

Özet:

Sanık hakaret ve görevi yaptırmamak için direnme suçlarından mahkum edilmiştir. Temyiz isteği reddedilen kararda suçların olağanüstü dava zamanaşımı süresi içinde gerçekleştiği saptanmıştır. Bu nedenle, sanık hakkında açılan kamu davaları TCK'nın 66/1-e, 67/4. ve CMK'nın 223/8. maddeleri gözetilerek ayrı ayrı düşürülmüştür. Kararda geçen kanun maddeleri şunlardır: TCK'nın 66/1-e ve 67/4, 5320 sayılı Kanun'un 8/1, 1412 sayılı CMUK'nın 321 ve 322. maddeleri.

18. Ceza Dairesi 2018/960 E. , 2019/5490 K.

"İçtihat Metni"

MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇLAR : Hakaret, görevi yaptırmamak için direnme
HÜKÜMLER : Mahkumiyet

KARAR

Yerel Mahkemece bozma üzerine verilen hükümler temyiz edilmekle, başvurunun süresine, kararın niteliği ile suç tarihine göre dosya görüşüldü:
Temyiz isteğinin reddi nedenleri bulunmadığından işin esasına geçildi.
Sanığa atılı suçlara ilişkin yasa maddelerinde öngörülen cezaların üst sınırı uyarınca, TCK’nın 66/1-e ve 67/4. maddelerine göre, önceden verilen hükmün açıklanmasının geri bırakılması kararı ile yeniden suç işlediği tarih arasındaki durma süresi de çıkarıldığında suçların tabi bulunduğu 12 yıllık olağanüstü dava zamanaşımının süreç içinde gerçekleştiği anlaşıldığından, sanık ...’nın temyiz itirazları bu nedenle yerinde görülmekle, 5320 sayılı Kanun"un 8/1. maddesi gereğince uygulanması gereken 1412 sayılı CMUK’nın 321. maddesi uyarınca, tebliğnamaye aykırı olarak, başkaca yönleri incelenmeyen HÜKÜMLERİN BOZULMASINA ancak, yeniden yargılama yapılmasını gerektirmeyen bu hususta CMUK’nın 322. maddesinin verdiği yetkiye dayanılarak karar verilmesi mümkün olduğundan sanık hakkında açılan kamu davalarının gerçekleşen olağanüstü dava zamanaşımı nedeniyle, TCK’nın 66/1-e, 67/4. ve CMK’nın 223/8. maddeleri gözetilerek ayrı ayrı DÜŞMESİNE, 20/03/2019 tarihinde oy birliğiyle karar verildi.