Yargıtay 23. Hukuk Dairesi 2017/460 Esas 2020/1066 Karar Sayılı İlamı

23. Hukuk Dairesi
Esas No: 2017/460
Karar No: 2020/1066
Karar Tarihi: 18.02.2020

Yargıtay 23. Hukuk Dairesi 2017/460 Esas 2020/1066 Karar Sayılı İlamı

Özet:

Davalı şirket ile dava dışı üçüncü kişi arasında yapılan sözleşme sebebiyle açılan tazminat davasının kabul edilmesine karar verilmiştir. Davacı, işletme hakkı devir sözleşmesine dayanarak, davaya konu işle ilgili olarak ödenmemiş borcun tahsil edilmesini talep etmiştir. Davalı, zamanaşımı itirazında bulunarak davayı reddetmiştir. Mahkeme, uyuşmazlığın işletme hakkı devir sözleşmesinden kaynaklandığını ve 10 yıllık zamanaşımı süresinin dolmadığını belirtmiştir. Ayrıca, sözleşmenin ilgili maddesi uyarınca davacının ödemek zorunda kaldığı parayı davalıdan tahsil etme hakkının bulunduğunu ifade etmiştir. Tarafların temyiz itirazları reddedilmiştir.
Kanun Maddeleri: Ticaret Kanunu'nun 146. maddesi, işletme hakkı devir sözleşmesinin 76. maddesi

23. Hukuk Dairesi 2017/460 E. , 2020/1066 K.

"İçtihat Metni"

MAHKEMESİ :Ticaret Mahkemesi

Taraflar arasındaki tazminat davasının yapılan yargılaması sonunda ilamda yazılı nedenlerden dolayı davanın kabulüne yönelik verilen hükmün davalı vekilince duruşmalı, davacı vekilince duruşmasız olarak temyiz edilmesi üzerine ilgililere çağrı kağıdı gönderilmişti. Belli günde davalı ... vekili Avukat .... ile davacı ...Ş. vekili Avukat ..."ın gelmiş olmalarıyla duruşmaya başlanarak hazır bulunan avukatların sözlü açıklamaları dinlenildikten ve temyiz dilekçesinin süresinde olduğu anlaşıldıktan sonra dosya incelendi, gereği konuşulup düşünüldü.
- KARAR -

Davacı vekili, dava dışı 3. Kişi ile davalı ... arasında aktedilen sözleşme gereğince Haziran 2002-Eylül 2006 tarihleri arasında 7009 kod no.lu işle ilgili olmak üzere ödeme yapılmaması sebebiyle dava dışı 3. Kişi tarafından müvekkili aleyhine başlatılan icra takibi sonucu açılmış olan itirazın iptali davasının kısmen kabulle sonuçlanmış olduğunu, mahkeme kararına istinaden müvekkilince ödeme yapıldığını ileri sürerek, işletme hakkı devir sözleşme uyarınca toplam 132.960,69 TL"nin ödeme tarihlerinden itibaren avans faizi ile birlikte davalıdan rücuen tahsilini talep ve dava etmiştir.
Davalı vekili, öncelikle zamanaşımı itirazında bulunarak, taraflar arasında 24.07.2006 tarihinde işletme devir hakkı sözleşmesinin imzalandığını ancak 28.05.2013 tarihli hisse satış sözleşmesi uyarınca geçmişe yönelik borç ve alacak işlemlerinin kesinleştiğini, geçmiş yıllara ilişkin olarak müvekkili ..."tan herhangi bir talepte bulunulamayacağını dava konusu işlerin davacı sorumluluğunda olduğunu savunarak, davanın reddini istemiştir.
Mahkemece iddia, savunma ve tüm dosya kapsamına göre; uyuşmazlığın, taraflar arasında yapılan sözleşmeden kaynaklanması sebebiyle TBK"nın 146. maddesine göre 10 yıllık zamanaşımı süresinin dolmadığı, taraflar arasında yapılan 24.07.2006 tarihli işletme hakkı devir sözleşmesinin 76. maddesine istinaden işletme devir hakkının devrinden önce doğan boçlar sebebiyle davacının ödemiş olduğu parayı davalıdan rücuen tahsil etme hakkının bulunduğu gerekçesiyle, davanın kabulüne karar verilmiştir.
Kararı, taraf vekilleri temyiz etmiştir.
Dosyadaki yazılara, kararın dayandığı delillerle gerektirici sebeplere, delillerin takdirinde bir isabetsizlik bulunmamasına göre taraf vekillerinin temyiz itirazları yerinde görülmemiştir.
SONUÇ: Yukarıda açıklanan nedenlerle taraf vekillerinin tüm temyiz itirazlarının reddiyle usul ve kanuna uygun bulunan hükmün ONANMASINA, aşağıda yazılı onama harcının temyiz edenden alınmasına, Yargıtay duruşmasında vekille temsil olunan taraflar yararına takdir olunan 2.540,00 TL duruşma vekalet ücretinin taraflardan alınarak, karşılıklı birbirlerine verilmesine, kararın tebliğinden itibaren 15 gün içerisinde karar düzeltme yolu açık olmak üzere 18.02.2020 tarihinde oy birliğiyle karar verildi.