19. Hukuk Dairesi Esas No: 2018/96 Karar No: 2018/4151 Karar Tarihi: 13.09.2018
Yargıtay 19. Hukuk Dairesi 2018/96 Esas 2018/4151 Karar Sayılı İlamı
Özet:
Davalı olan şirketin müvekkiline ait borcunu ödemesine hükmeden ve İtalyan Usul Hukuku'na göre kesinleşen bir mahkeme kararının Türkiye'de tenfizi talebiyle açılan davanın kabulüne karar verilmiştir. Ancak tenfiz istemi, ödeme emrinin kesinleşmesiyle birlikte yapılmıştır ve bu karar yeterli olmamaktadır. Kararın bozulması gerektiği ve yasaya uygun olarak yeniden yargılama yapılması gerektiği belirtilmiştir. Milletlerarası Özel Hukuk ve Usul Hukuk Hakkında Kanun'un 50. maddesi uyarınca, yabancı mahkemelerden hukuk davalarına ilişkin olarak verilmiş ve o devlet kanunlarına göre kesinleşmiş bulunan ilamların Türkiye'de icra olunabilmesi yetkili Türk mahkemesi tarafından tenfiz kararı verilmesine bağlıdır.
19. Hukuk Dairesi 2018/96 E. , 2018/4151 K.
"İçtihat Metni"
MAHKEMESİ :Ticaret Mahkemesi
Taraflar arasındaki tenfiz davasının bozma ilamına uyularak yapılan yargılaması sonucunda ilamda yazılı nedenlerden dolayı davanın kabulüne yönelik olarak verilen hükmün davalı vekilince duruşmalı olarak temyiz edilmesi üzerine ilgililere çağrı kağıdı gönderilmişti. Belli günde davacı vekili Av. ... ile davalı vekili Av. ... gelmiş olduğundan duruşmaya başlanarak hazır bulunan avukatların sözlü açıklamaları dinlenildikten ve temyiz dilekçesinin süresinde olduğu anlaşıldıktan sonra dosya incelendi, gereği konuşulup düşünüldü. -KARAR- Davacı vekili, ... Devleti ... Mahkemesi ... Bölümü’nün 21.12.2009 tarihinde verdiği 1247/09 sayılı kararı ile davalı şirketin müvekkiline KDV dahil 1.791.786,71 EURO bedelindeki faturaya konu borcunu ödemesine hükmettiğini, bu kararın MÖHUK. madde 54 uyarınca tenfiz şartlarını taşıdığını iddia ederek, yukarıda anılan yabancı mahkeme kararının tenfizine karar verilmesini talep ve dava etmiştir. Davalı vekili, kararın ödeme emri vasfında olduğunu, dolayısıyla ilam niteliği bulunmadığını ileri sürerek, davanın reddini istemiştir. Mahkemece 15.04.2014 tarihinde davanın kabulüne karar verilmiş, davalı vekilince temyiz edilmesi üzerine hükmün Dairemizin 03.06.2015 gün, 2014/11048 E.-2015/8209 K. sayılı ilamı ile usulden bozulmasına karar verilmiştir. Mahkemece bozma ilamına uyularak yapılan yargılama neticesinde, tenfizi istenilen yabancı mahkeme kararının İtalyan Usul Hukuk hükümlerine göre kesinleşen ilam niteliğinde bir mahkeme kararı olduğu ve MÖHUK hükümleri uyarınca tenfiz şartlarının gerçekleştiği gerekçesiyle davanın kabulüne karar verilmiş, hüküm davalı vekilince temyiz edilmiştir. Milletlerarası Özel Hukuk ve Usul Hukuk Hakkında Kanun madde 50 uyarınca, “Yabancı mahkemelerden hukuk davalarına ilişkin olarak verilmiş ve o devlet kanunlarına göre kesinleşmiş bulunan ilamların Türkiye’de icra olunabilmesi yetkili Türk mahkemesi tarafından tenfiz kararı verilmesine bağlıdır.” Bu sebeple tenfiz kararı verilebilmesi için öncelikle yabancı mahkemelerden hukuk davalarına ilişkin verilen kesinleşmiş bir ilamın bulunması gerekir. Somut olayda ise tenfiz isteyen tarafça mahkemeye alacağın varlığını gösteren belgelerle başvurulmuş, Milano Genel Mahkemesi ... Bölümü hâkimi tarafından davalıya ödeme emri çıkartılarak, altmış gün içinde itirazda bulunulabileceği ihtar edilmiştir. Tenfiz istemi de ödeme emrine rağmen altmış gün içinde itirazda bulunulmaması nedeniyle hâkimlikçe çıkarılan ödeme emrinin kesinleştiği yönündeki iddiaya dayanmaktadır. Açıklanan bu kapsamda ... Genel Mahkemesi Legnano Bölümü hâkimliğince çıkarılan ödeme emrinin kesinleşmiş olması, bu kararı teknik anlamda tenfizi kabil (yargılama sonucu verilmiş) bir ilam olarak nitelendirmeye yeterli değildir. Mahkemece bu yön gözetilmeden yazılı şekilde hüküm tesisi usul ve yasaya aykırıdır. SONUÇ: Yukarıda açıklanan nedenlerle hükmün BOZULMASINA, vekili Yargıtay duruşmasında hazır bulunan davalı yararına takdiren 1.630,00 TL duruşma vekalet ücretinin davacıdan alınarak davalıya verilmesine, peşin harcın istek halinde temyiz eden davalıya iadesine, 13/09/2018 gününde oybirliğiyle karar verildi.