Mala zarar verme - Yargıtay 23. Ceza Dairesi 2015/19519 Esas 2016/10613 Karar Sayılı İlamı

MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇ : Mala zarar verme
HÜKÜM : TCK"nın 151/1, 50 ve 52. maddeleri gereğince 2.000 TL adli para cezası


Dosya incelenerek gereği düşünüldü:
Sanığın katılana ait aracın lastiğini kesmek suretiyle zarar verdiği, katılan ve tanık beyanları, görgü tespit tutanağı ile tüm dosya kapsamından anlaşıldığından, yapılan yargılamaya, toplanan delillere ve tüm dosya kapsamına göre mahkemenin suç vasfına ve sübuta yönelik kabulünde bir isabetsizlik görülmemiştir.
TCK"nın 50/2. maddesi uyarınca, suç tanımında hapis cezası ile adli para cezasının seçenek olarak öngörüldüğü hallerde hapis cezasına hükmedildiğinde, bu cezanın adli para cezasına çevrilemeyecek ise de sanık aleyhine temyiz bulunmadığından, bu durum bozma nedeni yapılmamıştır.
Sanığın sair temyiz itirazlarının reddine, ancak;
1-Yargıtay Ceza Genel Kurulunun 2012/14-1397 Esas, 2013/265 Karar nolu ilamıyla 4721 sayılı Medeni Kanun"un 18/2. maddesindeki "kayın hısımlığı, kendisini meydana getiren evliliğin sona ermesiyle ortadan kalkmaz" hükmünün TCK açısından uygulanamayacağına ilişkin herhangi bir kanuni düzenlemenin olmaması karşısında, kayın hısımlığı ilişkisi, kendisini meydana getiren evliliğin sona ermesi ile ortadan kalkmayacağından, suç tarihinde sanığın eski eşinin babasına karşı işlediği mala zarar verme suçu yönünden TCK"nın 167. maddesinin uygulanmasının gözetilmemesi,
2-02.12.2016 tarih ve 29906 sayılı Resmi Gazete"de yayımlanarak yürürlüğe giren 6763 sayılı Kanun"un 34.maddesi ile değişik 5271 sayılı CMK"nın 253 maddesinin 3. fıkrasında yer alan “etkin pişmanlık hükümlerine yer verilen suçlar ile” ibaresinin metinden çıkartılmış olması ve sanığın üzerine atılı basit mala zarar verme suçunun uzlaştırmaya tabi olması karşısında söz konusu kanun değişikliğine göre sanığın hukuki durumunun yeniden değerlendirilmesinde zorunluluk bulunması,
3-Kabule göre de;
Sanık hakkında takdiri indirim hükmü uygulanması ve adli para cezasına çevrilmesi sırasında uygulanan kanun maddesi ve indirim oranı yazılmayarak CMK"nın 232/6. maddesine aykırı davranılması,
4-TCK"nın 58/6 ve 5275 sayılı Kanun"un 108. maddesi gereği tekerrür hükümlerinin sadece sonuç cezanın hapis cezası olduğu zaman uygulanacağı gözetilmeksizin, sonuç ceza olarak tespit edilen adli para cezasına mükerrirlere özgü infaz rejiminin uygulanmasına karar verilmesi,
Bozmayı gerektirmiş, sanığın temyiz itirazları bu itibarla yerinde görülmüş olduğundan hükmün bu sebepten dolayı 5320 sayılı Kanun"un 6723 sayılı Kanun"un 33. maddesi ile değişik 8/1. maddesi gereğince uygulanması gereken 1412 sayılı CMUK"nın 321. maddesi uyarınca BOZULMASINA, bozma gerekçelerinden 1 numaralı bent yönünden oyçokluğuyla, diğer bentler yönünden oybirliği ile 12/12/2016 tarihinde karar verildi.








KARŞI OY:
Sanığın 21/06/2001 tarihinde boşandığı eşinin babasına karşı işlediği mala zara verme suçunda;
Medeni Kanun"un 18. maddesinin 2. fıkrasında "kayın hısımlığı kendisini meydana getiren evliliğin sona ermesiyle ortadan kalkmaz" hükmü, Medeni Kanun uygulamaları için geçerli olup, konuluş amacıyla TCK"nın 167. maddesinde nazara alınmasına imkan yoktur. Aksi takdirde, esasen boşanma ile aralarında ihtilaf bulunan kişilerin birbirlerine karşı yağma ve nitelikli yağma suçları hariç mal varlığına karşı işleyeceği suçlar yaptırımsız kalacağı ve adeta suç işlemeye teşvik edeceği aşikardır. Kanun koycunun maksadının bu olmadığı düşüncesiyle sayın çoğunluğu 1 nolu bozma görüşüne iştirak etmiyoruz. 12/12/2016