Taksirle Yaralama - Yargıtay 12. Ceza Dairesi 2019/4908 Esas 2020/736 Karar Sayılı İlamı

Mahkemesi :Asliye Ceza Mahkemesi
Suç : Taksirle Yaralama
Hüküm : TCK"nın 89/4, 50/1, 52/2-4, 53/6. maddeleri uyarınca mahkumiyet


Taksirle yaralama suçundan sanığın mahkumiyetine ilişkin hüküm sanık tarafından temyiz edilmekle, dosya incelenerek gereği düşünüldü:
Dosya içeriğine göre katılanların soruşturma aşamasındaki ifadelerinde uzlaşmak istemediklerini beyan ettikleri ve uzlaşma formunda uzlaşmak istemediklerine dair imzaları bulunduğu anlaşıldığından, tebliğnamedeki CMK’nın uzlaşma başlıklı 253 ve 254. maddelerinde düzenlenen uzlaşma hükümleri uygulanıp, sonucuna göre karar verilmesi gerektiğine dair bozma öneren görüşe iştirak edilmemiştir.
Olay günü gece vakti iki şeritli bölünmüş yolda sanığın sevk ve idaresindeki otomobil ile sağ şeritte seyri sırasında önünde seyretmekte olan katılanların bulunduğu motosikleti aynı şerit içerisinde geçmek istediği sırada motosiklete çarpması sonucu katılanlardan birinin hayati tehlikeye neden olacak şekilde 6. derece, diğerinin hayati tehlikeye neden olmayacak şekilde 2. derece kemik kırığı ile yaralanması şeklinde meydana gelen olayda, sanığın tam kusurlu olduğunun kabulü ile mahkumiyet kararı verilmesi bakımından mahkemenin takdirinde isabetsizlik görülmemiştir.
Yapılan yargılamaya, toplanıp karar yerinde gösterilen delillere, mahkemenin kovuşturma sonuçlarına uygun olarak oluşan kanaat ve takdirine, incelenen dosya kapsamına göre, sanığın sübuta ve eksik incelemeye ilişkin temyiz itirazlarının reddine, ancak;
Sanık hakkında hükmedilen 1 yıl hapis cezasının adli para cezasına çevrilmesine karar verilirken uygulanan kanun maddesinin eksik gösterilmesi ve esas alınan tam gün sayısının gösterilmemesi suretiyle TCK"nın 52/3. maddesine aykırı hareket edilmesi;
Kanuna aykırı olup, sanığın temyiz itirazları bu itibarla yerinde görüldüğünden, hükmün bu nedenle 5320 sayılı Kanunun 8. maddesi gereğince halen uygulanmakta olan 1412 sayılı CMUK"un 321. maddesi uyarınca BOZULMASINA, ancak yeniden yargılamayı gerektirmeyen bu konuda, aynı Kanunun 322. maddesi gereğince karar verilmesi mümkün bulunduğundan, aynı maddenin verdiği yetkiye istinaden, hükmün dördüncü paragrafının çıkarılarak yerine, “Sanığa verilen 1 yıl hapis cezasının sanığın kişiliği, sosyal ve ekonomik durumu ve suçun işlenmesindeki özellikler nazara alınarak TCK"nın 50/1-a maddesi uyarınca adli para cezasına çevrilmesine, TCK"nın 52/3. maddesi gereğince adli para cezasının belirlenmesine esas tam gün sayısının 365 tam gün olarak belirlenmesine, TCK"nın 52/2. maddesine göre sanığın ekonomik durumu ve şahsi halleri gözetilerek günlüğü takdiren 20 TL den paraya çevrilerek 7.300 TL adli para cezası ile cezalandırılmasına” ibarelerinin yazılması ve hükümdeki diğer hususların aynen bırakılması suretiyle sair yönleri usul ve Kanuna uygun bulunan hükmün DÜZELTİLEREK ONANMASINA, 21/01/2020 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.