Mahkemesi : .... Sulh Ceza
Suç : Kullanmak için uyuşturucu madde bulundurma


Dosya incelenerek gereği düşünüldü:
18.02.2010 tarihli kararın tebliğinin, Tebligat Kanunu"nun 35. maddesine uygun olmadığı anlaşıldığından, aynı Kanun"un 32. maddesi gereğince sanığın 25.06.2012 tarihli dilekçesinin süresinde yapılmış bir temyiz talebi niteliğinde bulunduğu, bu hali ile mahkemenin 24.05.2012 tarihli kararının hukuki değerden yoksun olduğu kabul edilerek 18.02.2010 tarihli hükme yönelik temyiz itirazlarının incelenmesinde:
Yargıtay Ceza Genel Kurulu"nun 20.03.2012 tarihli ve 2011/785-2012/101 sayılı kararında da açıklandığı üzere; “kullanmak için uyuşturucu veya uyarıcı madde satın alma, kabul etme veya bulundurma” suçundan dolayı, TCK"nın 191. maddesinin 2. fıkrası gereğince verilen “tedavi ve/veya denetimli serbestlik tedbiri uygulanmasına” ilişkin kararın, sözü edilen fıkraya 6217 sayılı Kanunla eklenen cümlenin yürürlüğe girdiği 14.04.2011 tarihinden önce ya da sonra verilip verilmediğine bakılmaksızın, temyiz değil itiraz kanun yoluna tabi olması nedeniyle 5271 sayılı CMK’nın 267 ve devamı maddeleri uyarınca Cumhuriyet savcısı ve sanığın isteğinin itiraz merciince incelenmek üzere dosyanın incelenmeksizin mahalline iadesi için Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığı"na GÖNDERİLMESİNE, 07.06.2016 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.