Mala zarar verme - tehdit - Yargıtay 23. Ceza Dairesi 2016/12407 Esas 2016/10611 Karar Sayılı İlamı

23. Ceza Dairesi
Esas No: 2016/12407
Karar No: 2016/10611
Karar Tarihi: 12.12.2016

Mala zarar verme - tehdit - Yargıtay 23. Ceza Dairesi 2016/12407 Esas 2016/10611 Karar Sayılı İlamı

Özet:

Sanık, mala zarar verme ve tehdit suçlarından dolayı TCK’nın ilgili maddelerine göre 2 yıl ve 9 ay hapis cezasına çarptırılmıştır. Sanığın yokluğunda verilen mahkumiyet hükmü babasına tebliğ edilmiştir. Sanık yasal süresi geçtikten sonra temyiz inceleme başvurusunda bulunmuş, fakat süre nedeniyle reddedilmiştir. Sanığın daha sonra yaptığı başvuruların ise süresinde olduğu anlaşılmıştır. Temyiz isteminin reddine dair ek kararda bir isabetsizlik bulunmadığından, ek kararın onanmasına karar verilmiştir.
İlgili kanun maddeleri:
- TCK 151/1
- TCK 152/2-a
- TCK 53/1
- TCK 58/6
- TCK 106/1-1.cümle
- CMK 35. madde

23. Ceza Dairesi 2016/12407 E. , 2016/10611 K.

"İçtihat Metni"

MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇ : Mala zarar verme, tehdit
HÜKÜM : TCK’nın 151/1, 152/2-a, 53/1, 58/6. maddeleri gereğince 2 yıl hapis ve TCK’nın 106/1-1. cümle, 53/1, 58/6. maddeleri gereğince 9 ay hapis cezası

Dosya incelenerek gereği düşünüldü:
Sanığın yokluğunda verilen mahkumiyet hükmünün, sorgusunda beyan ettiği aynı zamanda Mernis adresine 16.09.2015 tarihinde usulüne uygun olarak ""birlikte oturan babası imzasına"" tebliğ edildiği, sanığın da yasal süresi geçtikten sonra 10.02.2016 tarihinde temyiz inceleme başvurusunda bulunduğu bu nedenle mahkemece 12.02.2016 tarihinde temyiz başvurusunun süre yönünden reddine karar verilmesi üzerine bu ret kararının 18.02.2016 tarihinde cezaevinde bulunan sanığa CMK"nın 35. maddesinde belirtilen usule uyulmaksızın tebliğ edilmiş olması nedeniyle sanığın 19.02.2016 ve 13.06.2016 tarihlerindeki ek karara yönelik başvurularının öğrenme üzerine ve süresinde olduğu ve temyiz başvurularında sanığın eski hale getirme talebi bulunmadığının anlaşılmış olması karşısında, mahkemenin temyiz isteminin reddine dair 12.02.2016 tarihli ek kararda bir isabetsizlik bulunmadığından ek kararın ONANMASINA, 12/12/2016 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.