Taksirle Yaralama - Yargıtay 12. Ceza Dairesi 2019/4922 Esas 2020/734 Karar Sayılı İlamı

12. Ceza Dairesi
Esas No: 2019/4922
Karar No: 2020/734
Karar Tarihi: 21.01.2020

Taksirle Yaralama - Yargıtay 12. Ceza Dairesi 2019/4922 Esas 2020/734 Karar Sayılı İlamı

Özet:

Karar, taksirle yaralama suçundan sanığın mahkumiyetine ilişkin olduğunu belirtiyor. Olay, gece vakti aydınlatmasız bir yolda meydana gelmiştir ve iki aracın çarpışması sonucu dört kişi hafif şekilde yaralanmıştır. Katılan sanığın da kusurlu olduğuna karar verilmiş ve mahkumiyet hükmü verilmiştir. Ancak, kanun maddelerinin uygulanması konusunda hatalar yapıldığı gerekçesiyle hüküm bozulmuş ve dava yeniden görülmüştür. 5237 sayılı TCK'nın 53/1. maddesindeki hak yoksunluklarının taksirli suçlarda uygulanamayacağı belirtilmiştir. Temyiz itirazları reddedilmiş, ancak hükmün A bendinin 4 nolu paragrafı hükümden çıkarılarak diğer yönleri usul ve kanuna uygun bulunduğu için onanmıştır. Kanun maddelerinde yapılan açıklamalar, TCK'nın 89/4, 62/1, 53/1 ve 53/6. maddelerini kapsamaktadır.

12. Ceza Dairesi 2019/4922 E. , 2020/734 K.

"İçtihat Metni"

Mahkemesi :Asliye Ceza Mahkemesi
Suç : Taksirle Yaralama
Hüküm : TCK"nın 89/4, 62/1, 53/1, 53/6. maddeleri uyarınca mahkumiyet

Taksirle yaralama suçundan sanığın mahkumiyetine ilişkin hüküm katılan sanık ve mahalli Cumhuriyet savcısı tarafından temyiz edilmekle, dosya incelenerek gereği düşünüldü:
Dosya kapsamına göre, olay günü gece vakti aydınlatmasız iki şeritli bölünmüş yolda katılan sanık ..."nın sevk ve idaresindeki otomobil ile seyri sırasında yolun sağında yer alan benzin istasyonundan çıkış yaparak bölünmüş yolun diğer yöne ait istikametine doğru geçiş yapmak üzere kavşağa girmek için yola giren temyiz dışı katılan sanık ..."ın sevk ve idaresindeki otomobil ile çarpışması sonucu, dört kişinin basit tıbbi müdahale ile giderilebilir şekilde yaralanması şeklinde meydana gelen olayda, katılan sanık ..."nın tali kusurlu olduğunun kabulü ile mahkumiyet kararı verilmesi bakımından mahkemenin takdirinde isabetsizlik görülmemiştir.
Yapılan yargılamaya, toplanıp karar yerinde gösterilen delillere, mahkemenin kovuşturma sonuçlarına uygun olarak oluşan kanaat ve takdirine, incelenen dosya kapsamına göre, sanığın eksik incelemeye ve kusura ilişkin temyiz itirazlarının reddine, ancak;
5237 sayılı TCK"nın 53/1. maddesindeki hak yoksunluklarının taksirli suçlarda uygulama olanağı bulunmadığı gözetilmeden anılan madde ile sanık hakkında hak yoksunluğuna hükmedilmesi,
Kanuna aykırı olup, mahalli Cumhuriyet savcısının temyiz itirazları bu itibarla yerinde görüldüğünden, hükmün bu nedenle 5320 sayılı Kanunun 8. maddesi gereğince halen uygulanmakta olan 1412 sayılı CMUK’un 321. maddesi uyarınca BOZULMASINA, ancak yeniden yargılamayı gerektirmeyen bu konularda, aynı Kanunun 322. maddesi gereğince karar verilmesi mümkün bulunduğundan, aynı maddenin verdiği yetkiye istinaden hükmün A bendinin 4 nolu paragrafının hükümden çıkarılması suretiyle, sair yönleri usul ve kanuna uygun bulunan hükmün DÜZELTİLEREK ONANMASINA, 21/01/2020 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.