Yargıtay 9. Hukuk Dairesi 2016/10314 Esas 2019/22347 Karar Sayılı İlamı

9. Hukuk Dairesi
Esas No: 2016/10314
Karar No: 2019/22347
Karar Tarihi: 12.12.2019

Yargıtay 9. Hukuk Dairesi 2016/10314 Esas 2019/22347 Karar Sayılı İlamı

Özet:

Davalı, davacının haklı nedenle iş akdini feshettiğini iddia ederek, davanın reddedilmesini istedi. Ancak Yerel Mahkeme, kanıtlar ve bilirkişi raporuna dayanarak davacının taleplerini kabul etti. Temyiz Mahkemesi ise davacının son ücretinin ispatlanamadığını ve harçtan muaf olan davalı kurumun harca mahkum edilmesinin hatalı olduğunu belirterek yerel mahkeme kararını bozdu.
Kanun Maddeleri:
- İş Kanunu madde 17, 18, 19 (Kıdem Tazminatı)
- İş Kanunu madde 53 (Yıllık Ücretli İzin)
- İş Kanunu madde 41 (Fazla Mesai)
- Bayram ve Tatil İşbu Sözleşmelerinde Yer Vermek Zorunluğu Hakkındaki Kanun (Ulusal Bayram ve Genel Tatil Alacakları)

9. Hukuk Dairesi 2016/10314 E. , 2019/22347 K.

"İçtihat Metni"

MAHKEMESİ :İŞ MAHKEMESİ

Taraflar arasında görülen dava sonucunda verilen kararın, temyizen incelenmesi davalı vekili tarafından istenilmekle, temyiz taleplerinin süresinde olduğu anlaşıldı. Dava dosyası için Tetkik Hakimi tarafından düzenlenen rapor dinlendikten sonra dosya incelendi, gereği konuşulup düşünüldü:

YARGITAY KARARI

A) Davacı İsteminin Özeti:
Davacı vekili; davacının davalı ...’nın asıl işveren olduğu ...Devlet Hastanesi işyerinde 01.06.2007-04.06.2013 tarihleri arasında aşçıbaşı olarak çalıştığını, son aylık ücretinin net 1.500 TL olduğunu, davacının iş akdini haklı nedenle feshettiğini iddia ederek; kıdem tazminatı, yıllık ücretli izin, fazla mesai ile ulusal bayram ve genel tatil alacaklarının davalıdan tahsilini talep etmiştir.
B) Davalı Cevabının Özeti:
Davalı, davanın reddini talep etmiştir.
C) Yerel Mahkeme Kararının Özeti:
Mahkemece, toplanan kanıtlar ve bilirkişi raporuna dayanılarak davanın kabulüne karar verilmiştir.
D) Temyiz:
Kararı, davalı vekili temyiz etmiştir.
E) Gerekçe:
1-Dosyadaki yazılara toplanan delillerle kararın dayandığı kanuni gerektirici sebeplere göre davalının aşağıdaki bentlerin kapsamı dışında kalan temyiz itirazları yerinde değildir.
2-Davacı dava dilekçesinde ücretinin 1.500 TL olduğunu iddia etmiş, davalı ise kayıtlardaki ücreti savunmuştur. Davacı tanıkları, davacının 1.200-1.300 TL civarı ücret aldığını beyan etmişlerdir.
Davacının 1.500 TL net ücret iddiası ispat edilemediğinden, son ücretinin 1.250 TL olarak kabulü gerekirken, ispat edilemeyen iddiaya itibarla sonuca gidilmesi hatalıdır.

3-Davalı kurumun harçtan muaf olduğu gözetilmeden harca mahkum edilmesi de hatalı olup bozmayı gerektirmiştir.
F) Sonuç:
Temyiz olunan kararın, yukarıda yazılı nedenlerden dolayı BOZULMASINA, 12.12.2019 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.