Yargıtay 19. Hukuk Dairesi 2016/19149 Esas 2018/4121 Karar Sayılı İlamı

19. Hukuk Dairesi
Esas No: 2016/19149
Karar No: 2018/4121
Karar Tarihi: 13.09.2018

Yargıtay 19. Hukuk Dairesi 2016/19149 Esas 2018/4121 Karar Sayılı İlamı

Özet:

Davacı, akaryakıt bayilik sözleşmesinin sona ermesine rağmen davalının ariyet malzemelerinin iadesini yapmadığını ileri sürerek, malzemelerin iadesi veya bedelinin tahsili için dava açmıştır. Davalı ise taraflar arasında ariyet sözleşmesi olmadığını ve malzemelerin iadesini gerçekleştirdiğini savunmuştur. Mahkeme, davalıya teslim edilen malzemelerin sözleşme sonunda davacıya iade edilmesinin gerektiğine, davalının malzemelerin iadesine ilişkin bir delil sunmadığına ve malzemelerin ikinci el serbest piyasa fiyatı tutarı olan 31.180,02 TL’nin davalıdan talep edilebileceğine karar vermiştir. Ancak, kısa kararda davanın kabul edildiği, gerekçeli kararda ise kısmen kabul edildiği belirtilmiştir. Bu nedenle, karar HUMK.nun 381/2. maddesine aykırılık teşkil ettiği gerekçesiyle bozulmuştur.
Kararda geçen kanun maddeleri: HUMK.nun 381/2. (HMK m.298/2)

19. Hukuk Dairesi 2016/19149 E. , 2018/4121 K.

"İçtihat Metni"

MAHKEMESİ :Ticaret Mahkemesi

Taraflar arasındaki alacak davasının yapılan yargılaması sonunda ilamda yazılı nedenlerden dolayı davanın kısmen kabulüne yönelik olarak verilen hükmün süresi içinde taraf vekillerince temyiz edilmesi üzerine dosya incelendi, gereği konuşulup düşünüldü.
- KARAR -
Davacı vekili, taraflar arasında akaryakıt bayilik sözleşmesi imzalandığını, sözleşmenin süresinin sona erdiğini, sözleşmeden kaynaklanan ariyet malzemelerinin aynen iadesi borcunun davalı şirket tarafından yerine getirilmediğini ileri sürerek, davalıya verilen malzemelerin aynen iadesine bu mümkün olmadığı takdirde ariyet malzemelerin bedeli olan 33.180,02 TL"nin davalıdan tahsiline karar verilmesini talep ve dava etmiştir.
Davalı vekili, davalı şirketin merkezinin ..."de olması nedeniyle yetkili mahkemenin ... Mahkemesi olduğunu taraflar arasında imza altına alınmış herhangi bir ariyet sözleşmesi olmadığını, davalı şirketin sözleşmeye konu malzemeleri davacıya iade ettiği için davacıya herhangi bir borcu bulunmadığını belirterek, davanın reddini istemiştir.
Mahkemece, taraflar arasında imzalanan sözleşmeye göre davalıya teslim edilen malzemelerin sözleşme sonunda davacıya iade edilmesinin gerektiği, davalının malzemelerin iadesine ilişkin bir delil sunmadığı, malzemelerin ikinci el serbest piyasa fiyatı tutarı olan 31.180,02 TL’nin davalıdan talep edilebileceği gerekçesiyle davanın kısmen kabulüne karar verilmiş, hüküm taraf vekillerince temyiz edilmiştir.
Yerel mahkemenin yargılamayı sonuçlandırdığı kısa kararda davanın kabulüne denildiği halde, gerekçeli kararda davanın kısmen kabulüne denilmiştir. Böylece tefhim edilen kısa karar ile gerekçeli karar arasında çelişki yaratılmıştır. Bu hal, HUMK.nun 381/2. (HMK m.298/2) maddesine aykırılık teşkil ettiğinden, 10.4.1992 gün ve 1991/7 Esas, 1992/4 K sayılı Yargıtay İçtihadı Birleştirme Büyük Genel Kurulu Kararı uyarınca bir hüküm kurulmak üzere kararın bozulması gerekmiştir.
SONUÇ : Yukarıda açıklanan nedenlerle davacı vekilinin temyiz itirazlarının kabulü ile hükmün BOZULMASINA, bozma nedenine göre diğer temyiz itirazlarının incelenmesine şimdilik yer olmadığına, peşin harçların istek halinde temyiz eden taraflara iadesine, 13/09/2018 gününde oybirliğiyle karar verildi.