Hırsızlık suçundan sanık ...’un 765 sayılı Türk Ceza Kanununun 492/1, 522, 81/2-3. maddeleri gereğince 2 yıl 13 gün hapis cezası ile cezalandırılmasına dair Kadıköy 2. Asliye Ceza Mahkemesinin 06/06/2002 gün 2002/167-127 sayılı kararının, Yargıtay 6. Ceza Dairesinin 19/12/2002 gün 2002/20653-14530 sayılı kararı ile onanarak kesinleştiği, 5237 sayılı TCK’nin 01.06.2005 tarihinde yürürlüğe girmesi üzerine dava dosyasını resen ele alan anılan mahkemece duruşma açılmaksızın dosyadaki belgeler incelenmek suretiyle 08/06/2005 gün 2002/167-127 sayılı ek kararın itiraz yolu açık olmak üzere verildiği, anılan bu karara sanık ... tarafından itiraz edildiği, itirazı inceleyen Kadıköy 1. Ağır Ceza Mahkemesinin 07/06/2006 gün ve 2006/897 Müt. sayılı kararı ile itirazın reddedildiği;
Sanığın 05.01.2018 tarihli kanun yararına bozma talepli dilekçesi üzerine Adalet Bakanlığının 17/10/2019 gün ve ...... sayılı kanun yararına bozma istemine dayalı, Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığının 24/10/2019 gün ve ...... sayılı ihbar yazısı ile dosya Dairemize gönderilmekle incelendi;
Anılan Yazıda;
“Hırsızlık suçundan sanık ..."un, 765 sayılı Türk Ceza Kanunu"nun 492/1, 522 ve 81/2-3. maddeleri uyarınca 2 sene 13 gün hapis cezası ile cezalandırılmasına dair Kadıköy (Kapatılan) 2. Asliye Ceza Mahkemesinin 06/06/2002 tarihli ve 2002/167 esas, 2002/127 sayılı kararının Yargıtay 6. Ceza Dairesinin 19/12/2002 tarihli 2002/20653 esas ve 2002/14530 karar sayılı kararı ile onanarak kesinleşmesini müteakip, kararın infazı sırasında, 01/06/2005 tarihinde yürürlüğe giren 5237 sayılı Türk Ceza Kanunu"nun lehe hükümlerinin uygulanarak sanığın anılan Kanun"un 142/1-b, 143 ve 145. maddeleri gereğince 9 ay 10 gün hapis cezası ile cezalandırılmasına ilişkin Kadıköy (Kapatılan) 2. Asliye Ceza Mahkemesinin 08/06/2005 tarihli ve 2002/167 esas, 2002/127 sayılı ek kararına yönelik itirazın reddine Kadıköy (Kapatılan) 1. Ağır Ceza Mahkemesinin 07/06/2006 tarihli ve 2006/897 değişik iş sayılı kararını kapsayan dosya incelendi.
5237 sayılı Türk Ceza Kanunu’nun 7/2, 5252 sayılı Türk Ceza Kanununun Yürürlük ve Uygulama Şekli Hakkında Kanun’un 9/3. maddesindeki “Lehe olan hüküm, önceki ve sonraki kanunların ilgili bütün hükümleri olaya uygulanarak, ortaya çıkan sonuçların birbirleriyle karşılaştırılması suretiyle belirlenir.” şeklindeki düzenleme ile Yargıtay 1. Ceza Dairesinin 18/11/2005 tarihli ve 2005/2691-3395 sayılı ve Yargıtay 10. Ceza Dairesinin 13/10/2005 tarihli ve 2005/10431-12718 sayılı ilâmlarına nazaran, sonraki kanunun unsurlarının veya özel hâllerinin değişmesi, cezanın teşdiden tayini nedeni sayılacak olguların tartışılması, alt ve üst sınırlar arasında bir oran belirlenmesi ya da artırım veya indirim sebeplerinin değerlendirilmesi, cezanın paraya veya tedbire çevrilmesi veya ertelenmesi hususunda mahkemece takdir hakkının kullanılması ve böylece bireyselleştirme yapılmasının zorunlu olduğu hâllerde, duruşma açılmak suretiyle tüm bunların neden ve gerekçeleri de gösterilerek hüküm kurulması gerekeceği gözetilmeden, dosya üzerinden inceleme yapılarak verilen karara ilişkin itirazın bu yönden kabulü yerine yazılı şekilde reddine karar verilmesinde isabet görülmemiştir.
5271 sayılı Ceza Muhakemesi Kanununun 309. maddesi uyarınca anılan kararın bozulması” Dairemizden istenilmiştir.

TÜ R K M İ L L E T İ A D I N A

Kanun yararına bozma istemine dayanan Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığının ihbar yazısı, incelenen dosya içeriğine göre yerinde görüldüğünden KABULÜ ile,
Kadıköy 1. Ağır Ceza Mahkemesinin 07/06/2006 gün ve 2006/897 Müt. sayılı kararının 5271 sayılı CMK"nin 309. maddesi gereğince BOZULMASINA, infaz aşamasında verilen uyarlama kararlarının kazanılmış hak oluşturmayacağının gözetilmesine, yerel Mahkemece kanun yararına bozma kararı doğrultusunda işlem yapılmak üzere dosyanın mahalline gönderilmesine, 26.11.2019 tarihinde oy birliğiyle karar verildi.