MAHKEMESİ :Asliye Hukuk Mahkemesi

Davacı ... vekili Avukat ... tarafından, davalılar ... ve ... aleyhine 20/06/2014 gününde verilen dilekçe ile haksız eylem (trafik kazası) sebebiyle manevi tazminat istenmesi üzerine mahkemece yapılan yargılama sonunda; davanın kısmen kabulüne dair verilen 22/02/2016 günlü kararın Yargıtayca incelenmesi davacı vekili ve davalı ... vekili tarafından süresi içinde istenilmekle temyiz dilekçelerinin kabulüne karar verildikten sonra tetkik hakimi tarafından hazırlanan rapor ile dosya içerisindeki kağıtlar incelenerek gereği görüşüldü.
Gerekçeli kararın son paragrafında davalı ... yerine sehven davalı ... hakkında pasif husumet nedeniyle davanın reddedildiği hususu belirtilmişse de bu durum mahkemece düzeltilebilir maddi hata olarak kabul edilmiş ve bozma sebebi yapılmamıştır.
1-Dosyadaki yazılara, kararın dayandığı kanıtlarla yasaya uygun gerektirici nedenlere, özellikle delillerin değerlendirilmesinde bir isabetsizlik görülmemesine göre davalı ...’ın tüm, davacının aşağıdaki bendin kapsamı dışında kalan temyiz itirazları reddedilmelidir.
2-Davacının diğer temyiz temyiz itirazlarına gelince;
Dava, trafik kazasından kaynaklanan manevi tazminat istemine ilişkindir. Mahkemece, davanın kısmen kabulüne karar verilmiş; hüküm, davacı ve davalı Abdulkadir Onat tarafından temyiz edilmiştir.
Davacı vekili, davalı ...’ın sevk ve idaresindeki kamyonetin seyir halindeyken kasasının açıldığını, açılan kasanın bisikletli müvekkiline çarptığını, kaza neticesinde davacı müvekkilinin ağır şekilde yaralandığını belirterek manevi tazminat isteminde bulunmuştur.
Davalılar, davanın reddini savunmuşlardır.
Mahkemece, davanın, davalı ... bakımından pasif husumet nedeniyle reddine; davalı ... bakımından ise kısmen kabulüne karar verilmiştir.
Dosyanın incelenmesinde; davalı ...’ın davacıyı taksirle yaralama eylemi sebebiyle hakkında ceza yargılaması yapıldığı ve yargılama esnasında alınan bilirkişi raporunda davalının asli-tam kusurlu olduğunun belirtildiği, mahkemece alınan Adli Tıp 3. İhtisas Kurulu raporunda ise davacının olaydan kaynaklı yaralanmasının %25 oranında maluliyetine sebep olacağı tespitinin yapıldığı anlaşılmaktadır.
Olay tarihinde yürürlükte bulunan 818 sayılı BK 47. maddesi (Türk Borçlar Kanunu’nun 56. maddesi) hükmüne göre hakimin özel halleri göz önünde tutarak manevi zarar adı ile hak sahibine verilmesine karar vereceği bir para miktarı adalete uygun olmalıdır. Hükmedilecek bu para, zarara uğrayanda manevi huzuru doğurmayı gerçekleştirecek tazminata benzer bir fonksiyonu olan özgün bir nitelik taşır. Bir ceza olmadığı gibi mal varlığı hukukuna ilişkin bir zararın karşılanmasını da amaç edinmemiştir. O halde bu tazminatın sınırı onun amacına göre belirlenmelidir. Takdir edilecek miktar, mevcut halde elde edilmek istenilen tatmin duygusunun etkisine ulaşmak için gerekli olan kadar olmalıdır. 22/06/1966 günlü ve 7/7 sayılı Yargıtay İçtihadı Birleştirme Kararının gerekçesinde takdir olunacak manevi tazminatın tutarını etkileyecek özel hal ve şartlar açıkça gösterilmiştir. Bunlar her olaya göre değişebileceğinden hakim bu konuda takdir hakkını kullanırken ona etkili olan nedenleri de karar yerinde objektif ölçülere göre isabetli bir biçimde göstermelidir.
Somut olayda, olay tarihi, davacının yaralanma derecesinin ağır olması, davalının tam kusurlu olması ve yukarıdaki ilkeler gözetildiğinde davacı yararına hükmedilen manevi tazminat miktarı azdır. Hal böyle olunca, daha üst düzeyde manevi tazminat takdir edilmek üzere kararın bozulması gerekmiştir.
SONUÇ: Temyiz edilen kararın yukarıda (2) nolu bentte açıklanan sebeple davacı yararına BOZULMASINA, (1) nolu bentte açıklanan sebeple davalı ...’ın tüm ve davacının diğer temyiz itirazlarının reddine ve davacıdan peşin alınan harcın istek halinde geri verilmesine 21/11/2019 gününde oy birliğiyle karar verildi.