Yargıtay 17. Hukuk Dairesi 2013/12598 Esas 2013/16186 Karar Sayılı İlamı

MAHKEMESİ :Ticaret Mahkemesi

Taraflar arasındaki tahkim davası hakkında Sigorta Tahkim Komisyonu tarafından verilen 22/02/2013 tarihli 2012/2292.60 E. 2013/292 K. sayılı kararın davalı vekili ve katılma yoluyla davacı vekili tarafından temyiz edilmesi üzerine dosya incelendi, gereği düşünüldü:
KARAR

Davacı vekili, müvekkiline ait olup davalı tarafından ticari paket yangın sigorta poliçesi ile sigortalı işyerinin 18/05/2012 tarihinde caddeden gelen yağmur suyu ve tuvaletten taşan pis suyun sirayeti nedeniyle hasarlandığını, davalı ile tazminat bedeli hususunda anlaşamadıklarını, hasarın meydana geldiği katın satış mağazası olarak kullanıldığını ileri sürerek, KDV dahil 58.198,78 TL tazminatın 18/06/2012 tarihinden itibaren avans faizi ile birlikte davalıdan tahsilini talep etmiştir.
Davalı vekili, sigortalı işyerinde giriş (zemin) katta hasar olmadığını, hasarın bodrum katta meydana geldiğini, poliçede bodrum kattaki emtianın 15 cm. yükseklikte muhafazası zorunluluğu bulunduğu halde hasarlı bir kısım emtianın paletler üzerinde bulunmadığını, buna göre 6.267,72 TL tazminat ödenmesi teklif edildiği halde davacının hasar dosyasının neticesiz kapatılmasını istediğini, temerrüdün oluşmadığını savunarak talebin reddini istemiştir.
Sigorta Tahkim Komisyonunca, hasarın meydana geldiği işyerinin bodrum katında hasarlı emtianın bir kısmının paletler üzerinde olduğu bir kısmının ise olmadığı, bu katın satış mağazası olarak kullanıldığının davalı tarafından da bilinmesi ve su seviyesinin 15 cm’yi geçmesi sebebiyle palet üzerinde bulunmayan emtia hasarının %50 oranında ödenmesinin hakkaniyete uygun olacağı gerekçesiyle KDV dahil 37.330,54 TL’nin 04/12/2012 tarihinden itibaren işleyecek avans faiziyle birlikte davalıdan tahsiline karar verilmiş; hüküm, davalı vekili ve katılma yoluyla davacı vekili tarafından temyiz edilmiştir.
Karar tarihinde yürürlükte bulunan 5684 sayılı Sigortacılık Kanunu"nun 30/12.maddesinde hakemin verdiği 40.000,00 TL"sına kadar olan kararların her iki taraf için kesin olduğu, 40.000,00 TL"nin üzerindeki kararlar için temyize gidilebileceği öngörülmüştür.
Somut uyuşmazlıkta davacı tarafından 58.198,78 TL talep edilmiş, uyuşmazlık hakem heyetince dava 37.330,54 TL yönünden kabul edilmiştir. Bu halde davanın reddedilen bölümü davacı, kabul edilen bölümüde davalı yönünden kesin niteliktedir.
Kesin olan kararların temyiz istemleri hakkında mahkemece bir karar verilebileceği gibi 01.06.1990 gün 3/4 sayılı İçtihadı Birleştirme Kararı uyarınca Yargıtay"ca da temyiz isteminin reddine karar verilebileceğinden tarafların temyiz dilekçelerinin reddi gerekmiştir.
SONUÇ: Yukarıda açıklanan nedenle tarafların Uyuşmazlık Hakem Heyeti kararına yönelik temyiz dilekçelerinin REDDİNE, peşin alınan harcın istek halinde temyiz eden taraflara geri verilmesine 21.11.2013 gününde oybirliğiyle karar verildi.