MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇ : Hırsızlık
HÜKÜM : Mahkumiyet


Dosya incelenerek gereği düşünüldü;
Dosya içeriğine göre diğer temyiz itirazları yerinde görülmemiştir.
Ancak;
Sanığın, Yargıtay Ceza Genel Kurulu"nun 28/11/2017 tarih, 2014/486 Esas ve 2017/497 Karar sayılı kararında da belirtildiği üzere katılan ...’un bulunduğu iş yerine dilencilik bahanesiyle geldikten sonra, katılanın verdiği bozuk parayı aldığı, daha sonra katılana kendisinde büyü olduğunu, katılanın cebindeki paraları kendi avucuna koyarsa büyüyü yapan kişinin adını söyleyebileceğini iddia ederek bir kısmı hırsızlık suçuna konu olan paraları müştekinin elinden kendi eline aldığı, katılan beyanına göre; durumdan şüphelenen katılanın paraları geri istemesi üzerine, paraları eksik olarak iade ettikten sonra sanığın suça konu iş yerinden ayrıldığı olayda; sanığın eyleminin, 5237 sayılı TCK"nın 142/1-b maddesinde düzenlenen hırsızlık suçunu oluşturduğu gözetilmeden suç vasfında yanılgıya düşülerek aynı Kanun"un 142/2-b maddesi gereğince uygulama yapılarak fazla ceza tayini,
Bozmayı gerektirmiş, sanık ...’in temyiz talepleri bu itibarla yerinde görülmüş olduğundan hükmün bu sebeplerden dolayı isteme uygun olarak BOZULMASINA, 04/11/2020 gününde oy birliğiyle karar verildi.