MAHKEMESİ :İş Mahkemesi


DAVA : Davacı, hafta tatil ücreti alacağının ödetilmesine karar verilmesini istemiştir.
Mahkeme, davanın reddine karar vermiştir.
Hüküm süresi içinde davacı avukatı tarafından temyiz edilmiş olmakla, dava dosyası için Tetkik Hakimi ... tarafından düzenlenen rapor dinlendikten sonra dosya incelendi, gereği konuşulup düşünüldü:

Y A R G I T A Y K A R A R I

Davacı İsteminin Özeti:
Davacı, davalı işveren işyerinde uygulanmakta olan toplu iş sözleşmesinden faydalandığını ve 01.04.2010 tarihine kadar davalı Belediyeye ait fırında hamur ve pişirme ustası olarak, 01.04.2010 tarihinden sonra ise fen işlerinde işçi olarak çalıştığını, hafta tatillerinde çalışmasına rağmen karşılığının ödenmediğini ileri sürerek, hafta tatili alacağını istemiştir.
Davalı Cevabının Özeti:
Davalı, davacının hiç dinlenmeden çalışmasının hayatın olağan akışına aykırı olduğuna savunarak, davanın reddini istemiştir.
Mahkeme Kararının Özeti:
Mahkemece, toplanan deliller ve bilirkişi raporuna dayanılarak, davanın reddine karar verilmiştir.
Temyiz:
Kararı davacı temyiz etmiştir.
Gerekçe:
1.Dosyadaki yazılara toplanan delillerle kararın dayandığı kanuni gerektirici sebeplere göre, davacının aşağıdaki bendin kapsamı dışındaki tüm temyiz itirazlarının reddine karar vermek gerekmiştir.
2.Davacı işçinin hafta tatili ücretine hak kazanıp kazanmadığı hususu taraflar arasında uyuşmazlık konusudur.
4857 sayılı İş Kanunu"nun 46. maddesinde, işçinin tatil gününden önce aynı Kanunun 63. maddesine göre belirlenmiş olan iş günlerinde çalışmış olması koşuluyla, yedi günlük zaman dilimi içinde yirmidört saat dinlenme hakkının bulunduğu belirtilmiş, işçinin hafta tatili gününde çalışma karşılığı olmaksızın bir günlük ücrete hak kazanacağı da 46. maddenin ikinci fıkrasında hüküm altına alınmıştır.

Hafta tatili izni kesintisiz en az yirmidört saattir. Bunun altında bir süre haftalık izin verilmesi durumunda, usulüne uygun şekilde hafta tatili izni kullandığından söz edilemez. Hafta tatili bölünerek kullandırılamaz. Buna göre hafta tatilinin yirmidört saatten az olarak kullandırılması halinde hafta tatili hiç kullandırılmamış sayılır.
Davalı işyerinde uygulanmakta olan ve davacının da yararlandığı toplu iş sözleşmesinin 46. maddesinde, “Haftalık çalışma süresi 45 saattir. Haftalık çalışma 45 saat olarak kabul edilip 6 gün çalışan işçinin 7. günü haftalık izin verilir. İzin kullandırılmadan çalıştırıldığında 3 günlük yevmiye ödenir. 1 gün izin verildiği takdirde 2 günlük yevmiye ödenir. ..." şeklinde düzenleme bulunmaktadır.
Somut olayda, işçi imzasını içermeyen puantaj kayıtlarına itibar edilerek dava konusu hafta tatili alacağı talebinin reddedildiği anlaşılmaktadır. Ancak Dairemizin 2015/21590 esas, 2015/28556 karar sayılı dosyasında işçi imzasını içermeyen puantaj kayıtlarının yeniden değerlendirilmesinde; işçi imzasını içermeyen ve tek taraflı şekilde işverence düzenlenmiş olan puantaj kayıtlarına itibar edilmemesi gerektiği görüşü benimsenmiştir. İmzasız puantaja göre dava konusu alacağın reddi isabetsiz ise de; davacı tanıklarının da davalı aleyhine dava açtıkları ve somut davada çıkacak sonuçtan menfaat elde edecekleri de tartışmasız olduğundan başka delillerle desteklenmeden tek başına husumetli tanık anlatımına itibar edilmesi de mümkün değildir. Bu sebeple; dava konusu hafta tatili alacağı bakımından davalı tanık anlatımları ile sonuca gidilmelidir. Zira davalı tanıklarının da dava konusu alacağın varlığını kısmen doğrulayan beyanları bulunmaktadır. Davalı tanık anlatımları bir bütün olarak değerlendirildiğinde; davacının fırında çalıştığı dönemde on- on iki gün çalışıp bir- iki gün izin kullandığı, fen işlerinde ise haftada altı gün çalıştığı anlaşılmaktadır. Bu durumda; davacının hafta tatili alacağı fırında çalıştığı dönemle sınırlı olarak ve ayda iki hafta tatilinde çalışıp karşılığında bir gün izin kullandırıldığı kabul edilerek, çalıştırıldığı her hafta tatili için toplu iş sözleşmesi hükmü gereği ilave iki yevmiye üzerinden hesaplanıp hüküm altına alınmalıdır. Eksik inceleme ile davanın reddi hatalı olup bozmayı gerektirmiştir.
Sonuç:
Temyiz olunan kararın, yukarıda yazılı sebepten dolayı BOZULMASINA, peşin alınan temyiz harcının istek halinde ilgiliye iadesine 08.12.2015 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.