MAHKEMESİ :İş Mahkemesi

DAVA : Davacı, hafta tatili ücreti alacağının ödetilmesine karar verilmesini istemiştir.
Mahkeme, isteği kısmen hüküm altına almıştır.
Hüküm süresi içinde davalı avukatı tarafından temyiz edilmiş olmakla, dava dosyası için Tetkik Hakimi ... tarafından düzenlenen rapor dinlendikten sonra dosya incelendi, gereği konuşulup düşünüldü:

Y A R G I T A Y K A R A R I

Davacı İsteminin Özeti:
Davacı, davalı işveren işyerinde uygulanmakta olan toplu iş sözleşmesinden faydalandığını ve fen işlerinde işçi olarak çalıştığını, hafta tatillerinde çalışmasına rağmen karşılığının ödenmediğini ileri sürerek, hafta tatili alacağını istemiştir.
Davalı Cevabının Özeti:
Davalı, davacının hiç dinlenmeden çalışmasının hayatın olağan akışına aykırı olduğuna savunarak, davanın reddini istemiştir.
Mahkeme Kararının Özeti:
Mahkemece, toplanan deliller ve bilirkişi raporuna dayanılarak, davanın kısmen kabulüne karar verilmiştir.
Temyiz:
Kararı davalı temyiz etmiştir.
Gerekçe:
1-Dosyadaki yazılara toplanan delillerle kararın dayandığı kanuni gerektirici sebeplere göre, davalının aşağıdaki bendin kapsamı dışındaki tüm temyiz itirazlarının reddine karar vermek gerekmiştir.
2-Davacı işçinin hafta tatili ücretine hak kazanıp kazanmadığı hususu taraflar arasında uyuşmazlık konusudur.
4857 sayılı İş Kanunu"nun 46. maddesinde, işçinin tatil gününden önce aynı Kanunun 63. maddesine göre belirlenmiş olan iş günlerinde çalışmış olması şartıyla, yedi günlük zaman dilimi içinde yirmidört saat dinlenme hakkının bulunduğu belirtilmiş, işçinin hafta tatili gününde çalışma karşılığı olmaksızın bir günlük ücrete hak kazanacağı da 46. maddenin ikinci fıkrasında hüküm altına alınmıştır.
Hafta tatili izni kesintisiz en az yirmidört saattir. Bunun altında bir süre haftalık izin verilmesi durumunda, usulüne uygun şekilde hafta tatili izni kullandığından söz edilemez. Hafta tatili bölünerek kullandırılamaz. Buna göre hafta tatilinin yirmidört saatten az olarak kullandırılması halinde hafta tatili hiç kullandırılmamış sayılır.
Davalı işyerinde uygulanmakta olan ve davacının da yararlandığı toplu iş sözleşmesinin 46. maddesinde, “Haftalık çalışma süresi 45 saattir. Haftalık çalışma 45 saat olarak kabul edilip 6 gün çalışan işçinin 7. günü haftalık izin verilir. İzin kullandırılmadan çalıştırıldığında 3 günlük yevmiye ödenir. 1 gün izin verildiği takdirde 2 günlük yevmiye ödenir..." şeklinde düzenleme bulunmaktadır.
Somut olayda; davacının hafta tatili alacağı talebinin tanık anlatımı ve toplu iş sözleşmesi hükümlerine göre hesaplanıp hüküm altına alındığı anlaşılmaktadır. İmzasız puantaj kayıtlarına itibar edilmemesi isabetli ise de; davacı tanıklarının da davalı aleyhine dava açtıkları ve somut davada çıkacak sonuçtan menfaat elde edecekleri de tartışmasız olduğundan başka delillerle desteklenmeden tek başına husumetli tanık anlatımına itibar edilmesi mümkün değildir. Davalı tanıkları da, davacının haftada altı gün çalıştığı yönünde beyanda bulunduklarından, davacının hafta tatillerinde çalıştığını yeterli, somut ve inandırıcı delillerle ispatlayamadığı anlaşılmakla; dava konusu alacağın reddine karar verilmesi gerekirken yazılı gerekçe ile kabulü hatalı olup bozmayı gerektirmiştir.
Sonuç:
Temyiz olunan kararın, yukarıda yazılı sebeplerden dolayı BOZULMASINA, peşin alınan temyiz harcının istek halinde ilgiliye iadesine 08.12.2015 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.