MAHKEMESİ : ANKARA BÖLGE ADLİYE MAHKEMESİ 20. HUKUK DAİRESİ


TÜRK MİLLETİ ADINA

Taraflar arasında görülen davada Ankara 1. Fikri ve Sınaî Haklar Hukuk Mahkemesince verilen 30/05/2017 tarih ve 2015/98 E.- 2017/208 K. sayılı kararın davacı vekili tarafından istinaf edilmesi üzerine, istinaf isteminin esastan reddine dair Ankara Bölge Adliye Mahkemesi 20. Hukuk Dairesi"nce verilen 27/09/2018 tarih ve 2018/263 E.- 2018/952 K. sayılı kararın Yargıtay"ca incelenmesi davacı vekili tarafından istenmiş ve temyiz dilekçesinin süresi içinde verildiği anlaşılmış olmakla, dava dosyası için Tetkik Hakimi ... tarafından düzenlenen rapor dinlendikten ve yine dosya içerisindeki dilekçe, layihalar, duruşma tutanakları ve tüm belgeler okunup, incelendikten sonra işin gereği görüşülüp, düşünüldü:
Davacı vekili, müvekkilinin “cep” ibaresini içeren 232 adet tescilli marka ve marka başvurusu bulunduğunu, davalının söz konusu marka ile kendisine haksız avantaj sağlamak istediğini, bu amaçla 17.01.2013 tarihinde, 2013/04897 sayılı “Cepix” ibaresinin 09. sınıfta yer alan emtialarda adına marka olarak tescili başvurusuna müvekkilinin itirazının, diğer davalı TPMK YİDK"nın 2014/M-16163 sayılı kararı ile reddedildiğini, kararın haksız olduğunu ileri sürerek, davalı TPMK YİDK"nın anılan kararının iptalini, tescil edilmiş olması halinde diğer davalı markasının hükümsüzlüğüne karar verilmesini talep ve dava etmiştir.
Davalı TPMK vekili, müvekkili Kurum kararının usul ve yasaya uygun bulunduğunu savunarak, davanın reddine karar verilmesini istemiştir.
Davalı ... vekili, müvekkilinin ortağı bulunduğu şirket ile 13 yıla yakın süredir cep telefonu aksesuarları alanında faaliyet gösterdiğini, davacını iddialarının yersiz olduğunu savunarak, davanın reddini istemiştir.
Mahkemece, iddia, savunma, bilirkişi raporları, toplanan deliller ve tüm dosya kapsamına göre; dava konusu 2013/04897 sayılı ve “Cepix” şeklindeki marka başvurusunun, davacı yana ait markalar ile arasında 556 sayılı KHK’nın 8/1-b bendi yönünden, “cep” ibaresinin Yüksek Yargı kararları ile de kabul edildiği üzere ticaret hayatında ayırt edici vasfı zayıf bir ibare olması nedeniyle iltibasa sebebiyet verebilecek düzeyde bir benzerliğin mevcut olmadığı, taraf markaları benzer görülmediği gibi markaların tescil kapsamında birbirinden farklı emtiaların da mevcut olmaması nedeniyle 556 sayılı KHK’nın 8/4 maddesinin somut uyuşmazlık yönünden uygulanabilir olmadığı, kötüniyet iddialarının davacı yanca ispatlanamadığı gerekçesiyle davanın reddine karar verilmiştir.
Karara karşı davacı vekili istinaf başvurusunda bulunmuştur.
Bölge Adliye Mahkemesince davacı vekilinin istinaf başvurusunun esastan reddine karar verilmiştir.
Kararı, davacı vekili temyiz etmiştir. 
Yapılan yargılama ve saptanan somut uyuşmazlık bakımından uygulanması gereken hukuk kuralları gözetildiğinde İlk Derece Mahkemesince verilen kararda bir isabetsizlik olmadığının anlaşılmasına göre yapılan istinaf başvurusunun HMK"nın 353/b-1 maddesi uyarınca Bölge Adliye Mahkemesince esastan reddine ilişkin kararın usul ve yasaya uygun olduğu kanısına varıldığından Bölge Adliye Mahkemesi kararının onanmasına karar vermek gerekmiştir.
SONUÇ: Yukarda açıklanan nedenlerle, davacı vekilinin temyiz isteminin reddi ile Bölge Adliye Mahkemesince verilen kararın HMK"nın 370/1. maddesi uyarınca ONANMASINA, HMK"nın 372. maddesi uyarınca işlem yapılmak üzere dava dosyasının Bölge Adliye Mahkemesine gönderilmesine, aşağıda yazılı bakiye 8,50 TL temyiz ilam harcının temyiz eden davacıdan alınmasına, 13/11/2019 tarihinde kesin olarak oybirliğiyle karar verildi.