Silahlı terör örgütüne üye olma - Yargıtay 16. Ceza Dairesi 2019/8932 Esas 2020/1905 Karar Sayılı İlamı

16. Ceza Dairesi
Esas No: 2019/8932
Karar No: 2020/1905
Karar Tarihi: 11.03.2020

Silahlı terör örgütüne üye olma - Yargıtay 16. Ceza Dairesi 2019/8932 Esas 2020/1905 Karar Sayılı İlamı

Özet:

Mahkeme Kararı: Ceza Dairesi tarafından verilen karar, TCK’nın 314/2, 3713 sayılı Kanunun 5/1, TCK’nın 62, 53/1-2-3, 58/6-7-9 ve 63. maddeleri uyarınca silahlı terör örgütüne üye olma suçundan mahkumiyet kararına ilişkin istinaf başvurusunun esastan reddedilmesi şeklindedir. İlk derece mahkemesinin 26.07.2018 tarihli kararı ise kararda belirtilen suçun işlendiğine dair yargılamada elde edilen delillere dayanarak sanığın TCK’nın 314/2 maddesi uyarınca suçlu olduğuna hükmetmiştir.
Kanun Maddeleri:
- TCK’nın 314/2 maddesi: “Silahlı bir örgüte üye olan kimse, altı yıldan onbeş yıla kadar hapis cezası ile cezalandırılır.”
- 3713 sayılı Kanunun 5/1 maddesi: “Örgüte üye olmak ve örgüt amacına yönelik eylemlerde bulunmak.”
- TCK’nın 62 maddesi: “Kişinin işlediği suçların türü ve sayısı, özellikle şekil ve içeriklerinin ahlaki yönlerini aydınlatmakla birlikte suçluluk derecesine ilişkin kesin bir sonuç doğurmaz.”
- TCK’nın 53/1-2-3 maddeleri: “İlaç veya diğer etkililik azaltıcı madde kullanımı, eylemin işleniş şekli ve amacı, suçun işl

16. Ceza Dairesi 2019/8932 E. , 2020/1905 K.

"İçtihat Metni"

Mahkemesi :Ceza Dairesi
İlk Derece Mahkemesi : Ağır Ceza Mahkemesinin 26.07.2018 tarih ve 2017/275 - 2018/201 sayılı kararı
Suç : Silahlı terör örgütüne üye olma
Hüküm : TCK’nın 314/2, 3713 sayılı Kanunun 5/1, TCK’nın 62, 53/1-2-3, 58/6-7-9 ve 63. maddeleri uyarınca mahkumiyet kararına ilişkin istinaf başvurusunun esastan reddi

Bölge Adliye Mahkemesince verilen hüküm temyiz edilmekle;
Temyiz edenin sıfatı, başvurunun süresi, kararın niteliği ve temyiz sebebine göre dosya incelendi, gereği düşünüldü;
Sanığın duruşmalı inceleme talebinin yasal şartları oluşmadığından CMK"nın 299. maddesi gereğince REDDİNE,
Temyiz talebinin reddi nedenleri bulunmadığından işin esasına geçildi;
Vicdani kanının oluştuğu duruşma sürecini yansıtan tutanaklar, belgeler ve gerekçe içeriğine göre yapılan incelemede;
Yargılama sürecindeki usuli işlemlerin kanuna uygun olarak yapıldığı, hükme esas alınan tüm delillerin hukuka uygun olarak elde edildiğinin belirlendiği aşamalarda ileri sürülen iddia ve savunmaların temyiz denetimini sağlayacak biçimde eksiksiz olarak sergilendiği, özleri değiştirmeksizin tartışıldığı, vicdani kanının kesin, tutarlı ve çelişmeyen verilere dayandırıldığı, eylemlerin doğru olarak nitelendirildiği ve kanunda öngörülen suç tipine uyduğu, yaptırımların kanuni bağlamda şahsileştirilmek suretiyle uygulandığı anlaşılmakla; sanık ve müdafiinin temyiz dilekçesinde ileri sürdüğü nedenler yerinde görülmediğinden CMK’nın 302/1. maddesi gereğince temyiz davasının esastan reddine, ancak;
Örgüt mensubu olduğu kabul edilen sanık hakkında verilen cezanın, mükerrirlere özgü infaz rejimine göre çektirilmesine karar verilirken uygulama maddesi olarak karar yerinde sadece TCK’nın 58/9 maddesinin gösterilmesi gerekirken, anılan maddenin atıf maddesi olarak kabulü ile uygulama yeri bulunmayan TCK’nın 58/6 maddesi gereğince tekerrür uygulanmasına karar verilmesi,
Kanuna aykırı, temyiz itirazları bu itibarla yerinde görülmüş olduğundan hükmün bu sebeple BOZULMASINA, ancak yeniden yargılama yapılması gerektirmeyen bu hususların 5271 sayılı CMK"nın 303/1-c maddesi uyarınca düzeltilmesi mümkün bulunduğundan; hükmün sekizinci paragrafından "maddesi delaletiyle 58/6, 7" bölümünün çıkartılmak suretiyle sair yönleri usul ve kanuna uygun olan hükmün DÜZELTİLEREK ONANMASINA, 28.02.2019 tarihinde yürürlüğe giren 20.02.2019 tarih ve 7165 sayılı Kanunun 8. maddesiyle değişik 5271 sayılı Kanunun 304. maddesi uyarınca dosyanın Konya 2. Ağır Ceza Mahkemesine kararın bir örneğinin bilgi için Ankara Bölge Adliye Mahkemesi 20. Ceza Dairesine gönderilmek üzere Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığına TEVDİİNE, 11.03.2020 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.