Yargıtay 3. Ceza Dairesi 2018/7251 Esas 2019/4806 Karar Sayılı İlamı

3. Ceza Dairesi
Esas No: 2018/7251
Karar No: 2019/4806
Karar Tarihi: 07.03.2019

Yargıtay 3. Ceza Dairesi 2018/7251 Esas 2019/4806 Karar Sayılı İlamı

Özet:

Asliye Ceza Mahkemesi tarafından verilen hükümler temyiz edilmiş ve incelenerek bozulmuştur. Sanık hakkında yaralama, hakaret ve tehdit suçlarından mahkumiyet hükümleri kurulmuştur. Ancak, mağdurların özel güvenlik görevlisi olup olmaması tespit edilmeden uygulanan cezalarda hukuka aykırılık tespit edilmiştir. Bu nedenle, dosya uzlaştırma bürosuna gönderilerek uzlaştırma işlemi yapılması ve sonuçlanması halinde yargılamaya devam edilmesi gerekmektedir. Ayrıca, sanığın hukuki durumunun da yeniden değerlendirilmesi gerekmektedir. Diğer yandan, sanığın mağdur üzerinde işlemiş olduğu yaralama suçu için tayin edilen cezalarda orantılılık ilkesine aykırılık bulunmuştur. Bu kararda, TCK’nin 86/3-c, 125/3-a, 87/3 ve 3. maddeleri ile 5188 sayılı Kanun’un 3, 11, 12, 13. maddeleri, 6763 sayılı Kanun ile değişik 5271 sayılı CMK’nin 253. ve 254. maddeleri hakkında açıklamalar yer almaktadır.

3. Ceza Dairesi 2018/7251 E. , 2019/4806 K.

"İçtihat Metni"

MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
HÜKÜMLER : Mahkumiyet

Mahalli mahkemece verilen hükümler temyiz edilmekle evrak okunarak;
Gereği görüşülüp düşünüldü:
1) Sanık ... hakkında yaralama, hakaret ve tehdit suçlarından kurulan mahkumiyet hükümlerine ilişkin sanık ..."ın temyiz itirazlarının incelenmesinde:
Yerinde görülmeyen diğer temyiz itirazlarının reddine, ancak;
a) Mağdurların olay tarihi itibariyle 5188 sayılı Kanun"un 3, 11, 12, 13. maddeleri anlamında özel güvenlik görevlisi olup olmadığı Valilik makamından sorulup tespit edilerek, özel güvenlik görevlisi olmaları durumunda sanık hakkında TCK"nin 86/3-c ve TCK"nin 125/3-a maddelerinin uygulanması gerektiğinin gözetilmemesi,
b) Mağdurların özel güvenlik görevlisi olmadığının tespiti halinde, sanığın üzerine atılı tehdit, yaralama ve hakaret suçlarının 02/12/2016 tarihli Resmi Gazete"de yayımlanarak yürürlüğe giren 6763 sayılı Kanun ile değişik 5271 sayılı CMK"nin 253. maddesine göre uzlaşma kapsamında kalacağından; sanık ile mağdurlar arasında 6763 sayılı Kanun ile değişik 5271 sayılı CMK"nin 253. ve 254. maddeleri gereğince uzlaştırma işlemi yapılması için dosyanın uzlaştırma bürosuna gönderilmesi, uzlaştırma girişiminin başarısızlıkla sonuçlanması halinde yargılamaya devamla hüküm kurulması lüzumu,
c) Anayasa Mahkemesinin 24/11/2015 tarihli ve 29542 sayılı Resmi Gazete"de yayımlanarak yürürlüğe giren 08/10/2015 tarihli ve E.2014/140 - K.2015/85 sayılı kararı ile 5237 sayılı TCK"nin 53. maddesindeki bazı ibarelerin iptal edilmesi nedeniyle, hak yoksunlukları yönünden sanığın hukuki durumunun yeniden değerlendirilmesinde zorunluluk bulunması,
Bozmayı gerektirmiş, sanık ..."ın temyiz itirazları bu itibarla yerinde görülmüş olduğundan, hükümlerin bu nedenlerle 6723 sayılı Kanun"un 33. maddesiyle değişik 5320 sayılı Kanun"un 8/1. maddesi ile yürürlükte bulunan 1412 sayılı CMUK’un 321. maddesi uyarınca BOZULMASINA,
2) Sanık ... hakkında mağdur ..."a yönelik yaralama suçundan kurulan mahkumiyet hükmüne ilişkin sanık ..."ın temyiz itirazlarının incelenmesinde:
Yerinde görülmeyen diğer temyiz itirazlarının reddine, ancak;
Adli tıp kriterleri açısından kemik kırıklarının hayat fonksiyonlarına etkisinin hafif (1) ila ağır (6) derece şeklinde sınıflandırılması ve 5237 sayılı TCK"nin 87/3. maddesinde kemik kırığının hayat fonksiyonlarına etkisine göre cezanın en fazla (1/2) oranında artırılmasının öngörülmüş olması karşısında, mağdur hakkında düzenlenen adli raporda vücudundaki kemik kırığının hayat fonksiyonlarına etkisinin orta (2.) derece olduğunun belirtilmesine rağmen, TCK"nin 3. maddesine göre orantılılık ilkesine aykırı olarak sanığın cezasında (1/3) oranında artırım yapılması suretiyle fazla ceza tayini,
Bozmayı gerektirmiş, sanık ..."ın temyiz itirazları bu itibarla yerinde görülmüş olduğundan, hükmün bu nedenle 6723 sayılı Kanun"un 33. maddesiyle değişik 5320 sayılı Kanun"un 8/1. maddesi ile yürürlükte bulunan 1412 sayılı CMUK’un 321. maddesi uyarınca BOZULMASINA, 07/03/2019 gününde oy birliğiyle karar verildi.