Yargıtay 11. Hukuk Dairesi 2019/25 Esas 2019/7179 Karar Sayılı İlamı

MAHKEMESİ :TÜKETİCİ MAHKEMESİ

TÜRK MİLLETİ ADINA

Taraflar arasındaki davadan dolayı Kocaeli 2.Tüketici Mahkemesince verilen 24/05/2018 gün ve 2017/12-2018/342 sayılı hükmün Yargıtayca incelenmesinin davacı vekili ve katılma yoluyla davalı vekili tarafından istenilmekle dosyadaki kağıtlar okundu gereği konuşulup düşünüldü:
1-Karar tarihinde yürürlükte bulunan 6100 sayılı HMK Geçici 3/2 maddesi delaletiyle 1086 sayılı HUMK’nın 427/2. maddesi hükmüne göre, miktar veya değeri 2.590,00 TL’yi geçmeyen taşınır mal ve alacak davalarına ilişkin nihai kararlar kesindir. Dava dilekçesinde, 3.000. TL. maddi tazminat talep edilmiş olup, mahkemece, davanın kısmen kabulü ile 1.600 TL. maddi tazminatın davalıdan tahsiline karar verilmiştir. Bu itibarla, mahkemece reddedilen miktar, yukarıda anılan madde hükmüne göre temyiz sınırının altında kalmaktadır. Kesin olan kararların temyiz istemleri hakkında mahkemece bir karar verilebileceği gibi, 01/06/1990 gün, 3/4 sayılı İçtihadı Birleştirme Kararı uyarınca Yargıtay tarafından da temyiz isteminin reddine karar verilebileceğinden davacı vekilinin temyiz isteminin miktar yönünden reddine karar vermek gerekmiştir.
2-Davalı ise süresi içerisinde katılma yoluyla temyiz isteminde bulunmuştur. Ancak davacının temyiz isteminin hükmün temyizi kabil olmadığından reddine karar verildiği gözetildiğinde davalı vekilinin hükmü katılma yoluyla temyizi mümkün değildir. Bu nedenle davalı vekilinin katılma yoluyla temyiz isteminin de reddine karar vermek gerekmiştir.
SONUÇ: Yukarıda (1) ve (2) numaralı bentte açıklanan nedenlerle taraf vekillerinin temyiz isteminin HUMK.nun 432/4. madde hükmü uyarınca REDDİNE, ödediği peşin temyiz harcının isteği halinde temyiz eden davalıdan iadesine, 13/11/2019 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.