Dava, davacının davalı işveren yanındaki 01.10.2008 tarihinden önceki çalışmaları kapsamında itibari hizmet süresinin tespiti ve sigortalılık sürelerine eklenmesi istemine ilişkindir.
Mahkemece, hükümde belirtilen gerekçelerle davanın kabulüne karar verilmiştir.
Hükmün, davalıların vekilleri tarafından temyiz edilmesi üzerine, temyiz isteklerinin süresinde olduğu anlaşıldıktan ve Tetkik Hakimi ... tarafından düzenlenen raporla dosyadaki kağıtlar okunduktan sonra, işin gereği düşünüldü ve aşağıdaki karar tespit edildi.
1-Dosyadaki yazılara, toplanan delillere ve hükmün dayandığı gerektirici sebeplere göre, davalılar vekillerinin sair temyiz itirazlarının reddi gerekir.
2-Davanın yasal dayanağı 5510 sayılı Kanun’un geçici 7/1’inci maddesi uyarınca uygulama alanı bulan mülga 506 sayılı Kanun’un Yasanın Ek 5. maddesidir.
Hukuk Muhakemeleri Kanunu’nun 297. maddesinin (2). fıkrasında “hükmün sonuç kısmında, gerekçeye ait herhangi bir söz tekrar edilmeksizin, taleplerden her biri hakkında verilen hükümle, taraflara yüklenen borç ve tanınan hakların, mümkünse sıra numarası altında açık, şüphe ve tereddüt uyandırmayacak şekilde gösterilmesi gereklidir”, hükmü öngörülmüş olup, 506 sayılı Yasanın Ek 5. maddesinin 3. fıkrasının “… Fiilen çalışılmış güne eklenecek itibari hizmet günü sayısının bulunmasında (Çalışılan gün sayısı x 0,25) formülü uygulanır.” hükmü gereği, davacının 16.09.1987 – 26.01.1993 ve 25.10.1999 – 04.01.2002 tarihleri arasındaki dönemlerde davalı işyerindeki rafineri bölümünde geçici kadroyla, 10.04.2002– 01.10.2008 tarihleri arasında davalı işyerindeki rafineri bölümünde daimi kadroyla çalışılan, sigorta primi ödenmiş günleri x 0,25 formülüyle hesaplanan itibari hizmet süresi bulunduğunun ve bu sürenin sigortalılık süresine itibari hizmet süresi olarak eklenmesi gerektiğinin tespitine karar verilmesi gerekirken, infazda tereddüt oluşturacak şekilde “davacının davalı ... tarafından ./..
-2-

dosyaya ibraz edilen hizmet belgesinde belirtildiği şekilde adı geçen fabrikada küspe kurutma bölümündeki çalışmalar dışlanarak 16/09/1987-01/10/2008 tarihleri arasında rafineri ve makinistlik bölümünde fiilen çalıştığı ve ayrıca çalışılmış sayılan günler için olmak üzere 5510 sayılı Kanununun 106, 40 ve geçici 7. maddesinin 1 ve 2. fıkrası gereğince, 3600 günlük çalışma koşulu aranmaksızın 506 sayılı yasanın ek 5/IV maddesine göre itibari hizmet süresinde kanunda gösterilen miktarda yararlanması ve bu itibari hizmet süresinin 506 sayılı yasanın 108. maddesindeki sigortalık süresine eklenmesi gerektiğinin TESPİTİNE,” karar verilmesi, usul ve yasaya aykırı olup, bozma nedenidir.
Ne var ki; bu aykırılıkların giderilmesi, yeniden yargılamayı gerektirmediğinden, karar bozulmamalı, 6100 sayılı Hukuk Muhakemeleri Kanununun Geçici 3. maddesi delaletiyle 1086 sayılı Hukuk Usulü Muhakemeleri Kanununun 438. maddesi uyarınca düzeltilerek onanmalıdır.
SONUÇ : Hüküm fıkrasının 1. bendinin silinerek, yerine, “Davanın kabulü ile, davacının davalı işverene ait işyerinde, 16.09.1987 – 26.01.1993 ve 25.10.1999 – 04.01.2002 tarihleri arasındaki dönemlerde davalı işyerindeki rafineri bölümünde geçici kadroyla, 10.04.2002– 01.10.2008 tarihleri arasında davalı işyerindeki rafineri bölümünde daimi kadroyla çalışılan, sigorta primi ödenmiş günleri x 0,25 formülüyle hesaplanan 3.531 x 0.25 = 883 gün itibari hizmet süresi bulunduğunun ve bu sürenin davacıya ait sigortalılık süresine itibari hizmet süresi olarak eklenmesi gerektiğinin tespitine,” cümlesinin yazılmasına ve hükmün bu şekliyle DÜZELTİLEREK ONANMASINA, aşağıda yazılı temyiz harcının davalılardan ...."den alınmasına, 15.04.2014 gününde oybirliğiyle karar verildi.