Kullanmak için uyuşturucu madde bulundurma - Yargıtay 10. Ceza Dairesi 2019/3872 Esas 2020/224 Karar Sayılı İlamı

10. Ceza Dairesi
Esas No: 2019/3872
Karar No: 2020/224

Kullanmak için uyuşturucu madde bulundurma - Yargıtay 10. Ceza Dairesi 2019/3872 Esas 2020/224 Karar Sayılı İlamı

Özet:

Sanık, içtihadı metninde belirtilen suçtan dolayı mahkum olmuştur. Sanığın daha önce benzer bir suçtan mahkum olduğu ve cezasının infaz edildiği tespit edilmiştir. Bu nedenle, 6545 sayılı Kanunun 68. maddesi ile değiştirilen TCK'nın 191. maddesinin 5. fıkrasının sanık lehine uygulanma şartlarının bulunmaması nedeniyle, doğrudan tedavi ve denetimli serbestlik tedbiri uygulanıp ihlal edildiği için sanık hakkında yargılamaya devam edilmiştir. Bu husus 6545 sayılı Kanunun 85. maddesi ile 5320 sayılı Kanuna eklenen geçici 7. maddenin 3. fıkrasına uygun bulunmuştur. Sanığın yerinde görülmeyen temyiz itirazları reddedilmiş ve hüküm onanmıştır.
Detay:
- Sanık, Kullanmak için uyuşturucu madde bulundurma suçundan mahkum olmuştur.
- Sanığın daha önce benzer bir suçtan mahkum olduğu ve cezasının infaz edildiği tespit edilmiştir.
- 6545 sayılı Kanunun 68. maddesi ile değiştirilen TCK'nın 191. maddesinin 5. fıkrasının sanık lehine uygulanma şartları, doğrudan tedavi ve denetimli serbestlik tedbiri uygulandığında geçerlidir ancak sanığın bu tedbirleri ihlal ettiği için bu şartlar oluşmamıştır.
- Sanık hakkında yargılamaya devam

10. Ceza Dairesi 2019/3872 E. , 2020/224 K.

"İçtihat Metni"

Mahkeme : SUNGURLU Asliye Ceza Mahkemesi
Suç : Kullanmak için uyuşturucu madde bulundurma
Hüküm : Tedavi ve denetimli serbestlik tedbirine uyulmaması sonucu verilen hükmün açıklanması sonucu mahkûmiyet

Dosya incelendi.
GEREĞİ GÖRÜŞÜLÜP DÜŞÜNÜLDÜ :
Adli sicil kayıtları ve UYAP üzerinden yapılan araştırmada, sanık hakkında, bu suç tarihinden önce, aynı suçtan dolayı açılmış başka bir dava nedeniyle verilip kesinleşmiş ve suç tarihinde infaz edilmekte olan herhangi bir tedavi ve/veya denetimli serbestlik tedbirinin bulunmadığı anlaşıldığından, hükümden önce 28.06.2014 tarihli Resmi Gazete"de yayımlanarak yürürlüğe giren 6545 sayılı Kanunun 68. maddesi ile değiştirilen TCK"nın 191. maddesinin 5. fıkrasının sanık lehine uygulanma şartlarının bulunmaması nedeniyle, bu suçtan dolayı ilk olarak doğrudan tedavi ve denetimli serbestlik tedbiri uygulanan ve tedbirin infazı sırasında yükümlülüklerini ihlal eden sanık hakkında yargılamaya devam olunarak hüküm kurulmuş olması, 6545 sayılı Kanunun 85. maddesi ile 5320 sayılı Kanuna eklenen geçici 7. maddenin 3. fıkrasına uygun olduğundan, bu husus dikkate alınarak yapılan incelemede;
24.11.2015 tarihli Resmi Gazete"de yayımlanarak yürürlüğe giren Anayasa Mahkemesinin 08.10.2015 tarih ve 2014/140 esas; 2015/85 karar sayılı hükmü gözetilerek, sanık hakkında 5237 sayılı TCK"nın 53. maddesinin 1 ve 2. fıkraları ile 3. fıkrasının 1. cümlesinin uygulanmasının infaz aşamasında dikkate alınması mümkün görülmüştür.
Hükmün açıklanması şartlarının oluştuğu, yargılama sürecindeki işlemlerin kanuna uygun olarak yapıldığı, aşamalarda ileri sürülen iddia ve savunmaların toplanan tüm delillerle birlikte gerekçeli kararda gösterilip tartışıldığı, vicdanî kanının dosya içindeki belge ve bilgilerle uyumlu olarak kesin verilere dayandırıldığı, eylemin sanık tarafından gerçekleştirildiğinin saptandığı, eyleme uyan suç tipi ile yaptırımların doğru biçimde belirlendiği anlaşıldığından; sanığın yerinde görülmeyen temyiz itirazlarının reddiyle, hükmün ONANMASINA, 15/01/2020 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.