Mahkemesi : Eskişehir 2. İş Mahkemesi
Tarihi : 16.07.2013
No : 2013/114-2013/11

Dava, davacının 1479 sayılı Kanun ile 506 sayılı Kanun kapsamındaki hizmet süreleri dışında kalan 01.01.1985 tarihinden itibaren 2926 sayılı Kanun kapsamında Tarım Bağ-Kur sigortalısı olduğunun tespitiyle, 08.09.2009 tarihinden itibaren yaşlılık aylığı tahsisi istemine ilişkindir.
Mahkemece, bozma ilamına uyularak hükümde belirtilen gerekçelerle davanın kabulüne karar verilmiştir.
Hükmün, davalı Kurum avukatı tarafından temyiz edilmesi üzerine, temyiz isteğinin süresinde olduğu anlaşıldıktan ve Tetkik Hâkimi tarafından düzenlenen raporla dosyadaki kâğıtlar okunduktan sonra işin gereği düşünüldü ve aşağıdaki karar tespit edildi.
1-Dosyadaki yazılara, kararın bozmaya uygun olmasına, delillerin taktirinde bir isabetsizlik bulunmamasına göre, davalı Kurum avukatının sair temyiz itirazlarının reddi gerekir.
2-Davacı, 01.05.1987-26.10.1988 tarihleri arasında geçen Tarım Bağ-Kur sigortalılığının ve 08.09.2009 tarihli tahsis talebinin geçerli olduğunun tespitini talep etmiş olup Mahkemenin, sigortalılık süresinin tespitine yönelik kabulü isabetli ise de, 08.09.2009 tarihli tahsis talebi doğrultusunda 01.10.2009 tarihi itibariyle yaşlılık aylığı bağlanmasına yönelik verilen karar eksik incelemeye dayalıdır.
Davanın yasal dayanağı 5510 sayılı Kanunun geçici 7/1. maddesi uyarınca uygulama alanı bulan mülga 1479 sayılı Kanunun 35 ve Geçici 10. maddeleridir.
01.06.2002 tarihinde yürürlüğe giren 4759 sayılı Kanunun 7. maddesi ile değişik 1479 sayılı Kanunun geçici 10. maddesinde, sigortalıların tam yaşlılık aylığına hak kazanmalarına dair geçiş hükümleri getirilmiştir. Anılan yasal düzenlemede, 01.06.2002 tarihinden itibaren 25 tam yıl prim ödeme şartının gerçekleşeceği süreye göre sigortalıların muhtelif emeklilik yaşı tespit edilmiştir.
23.03.2002 tarihi itibariyle Mahkemece kabul edilen sigortalılık süreleri dahil 15 yıl 3 ay 4 gün sigortalılığı bulunan davacı yönünden, 25 tam yıl prim ödeme şartının ikmali için 9 yıl 8 ay 26 gün primi ödenmiş sigortalılık süresinin gerektiği, bu hali ile Geçici 10. maddenin 2. fıkrasının (g) bendi gereği yaşlılık aylığı tahsisi için 50 yaş ve 25 tam yıl prim ödeme şartına tabi olduğu belirgin olan davacının, Kurumca kabul edilen sigortalılık süreleri ile mahkemenin kabulüne konu sigortalılık süreleri dahil tahsis talep tarihi itibariyle, 2 ay 1 gün 506 sayılı Kanun kapsamında; 2 yıl 6 ay 4 gün 1479 sayılı Kanun kapsamında, 18 yıl 2 ay 14 gün 2926 sayılı Kanun kapsamında zorunlu sigortalılığı, 1 yıl 8 ay askerlik borçlanması bulunduğu, toplam primi ödenmiş sigortalılık süresinin 22 yıl 6 ay 19 gün olduğu ve bu halde, 29.09.1955 doğumlu olan davacı yönünden tahsis talep tarihi itibariyle 25 tam yıl prim ödeme şartının gerçekleşmediği belirgindir. Ancak, geçici 10. Maddesinin 3. fıkrası gereği 01.10.1999 tarihi itibariyle 55 yaş şartını doldurmasına 10 yıldan fazla süre bulunan ve bu halde 58 yaş ve 15 tam yıl prim ödeme şartına tabi olan davacı yönünden, 58 yaşını doldurduğu 29.09.2013 tarihini takip eden ay başı olan 01.10.2013 tarihinden itibaren yaşlılık aylığı tahsisinin gerektiği gözetilerek, varılacak sonuca göre karar verilmesi gerekirken, hatalı değerlendirme sonucu yazılı şekilde hüküm kurulması, usul ve yasaya aykırı olup bozma nedenidir.
O hâlde, davalı Kurum avukatının bu yönleri amaçlayan temyiz itirazları kabul edilmeli ve hüküm bozulmalıdır.
SONUÇ : Temyiz edilen hükmün yukarıda açıklanan nedenlerle BOZULMASINA, 15.04.2014 gününde oybirliğiyle karar verildi.