Kullanmak için uyuşturucu madde bulundurma - Yargıtay 10. Ceza Dairesi 2019/4090 Esas 2020/220 Karar Sayılı İlamı

10. Ceza Dairesi
Esas No: 2019/4090
Karar No: 2020/220

Kullanmak için uyuşturucu madde bulundurma - Yargıtay 10. Ceza Dairesi 2019/4090 Esas 2020/220 Karar Sayılı İlamı

Özet:

Mahkeme 26. Sulh Ceza Mahkemesi'dir ve sanık, \"kullanmak için uyuşturucu madde bulundurma\" suçundan mahkum edilmiştir. Sanığın daha önce aynı suçtan mahkumiyeti olduğu ve infaz edilmekte olan herhangi bir tedavi veya denetimli serbestlik tedbirinin bulunmadığı belirtilmiştir. Bu nedenle, TCK'nın 191. maddesinin 5. fıkrasının sanık lehine uygulanması için gerekli olan koşulların bulunmadığından, sanık hakkında ilk olarak doğrudan tedavi ve denetimli serbestlik tedbiri uygulandığı ve bu tedbirin infazı sırasında yükümlülüklerini ihlal ettiği belirtilerek hüküm kurulmuştur. Mahkeme, yargılama sürecindeki işlemlerin kanuna uygun şekilde yapıldığını, iddia ve savunmaların delillerle birlikte gerekçeli kararda tartışıldığını, eylemin sanık tarafından gerçekleştirildiğini ve suç tipi ile yaptırımların doğru belirlendiğini belirterek, temyiz itirazlarını reddetmiştir. 6545 sayılı Kanun'un 68. maddesi ile değiştirilen TCK'nın 191. maddesinin 5. fıkrası ile 5320 sayılı Kanuna eklenen geçici 7. maddesi ve 85. maddesi de kararda yer almaktadır. Bu maddeler, sanık lehine uygulanabilecek tedavi ve denetimli serbestlik tedbirleri ile ilgili düzenlemeleri içermektedir.

10. Ceza Dairesi 2019/4090 E. , 2020/220 K.

"İçtihat Metni"

Mahkeme : İSTANBUL (Kapatılan) 26. Sulh Ceza Mahkemesi
Suç : Kullanmak için uyuşturucu madde bulundurma
Hüküm : Tedavi ve denetimli serbestlik tedbirine uyulmaması nedeniyle mahkûmiyet

Dosya incelendi.
GEREĞİ GÖRÜŞÜLÜP DÜŞÜNÜLDÜ:
Adli sicil kayıtları ve UYAP üzerinden yapılan araştırmada, sanık hakkında, bu suç tarihinden önce, aynı suçtan dolayı açılmış başka bir dava nedeniyle verilip kesinleşmiş ve suç tarihinde infaz edilmekte olan herhangi bir tedavi ve/veya denetimli serbestlik tedbirinin bulunmadığı anlaşıldığından, hükümden önce 28.06.2014 tarihli Resmi Gazete"de yayımlanarak yürürlüğe giren 6545 sayılı Kanunun 68. maddesi ile değiştirilen TCK"nın 191. maddesinin 5. fıkrasının sanık lehine uygulanma şartlarının bulunmaması nedeniyle, bu suçtan dolayı ilk olarak doğrudan tedavi ve denetimli serbestlik tedbiri uygulanan ve bu tedbirin infazı sırasında yükümlülüklerini ihlal eden sanık hakkında yargılamaya devam olunarak hüküm kurulmuş olması, 6545 sayılı Kanunun 85. maddesi ile 5320 sayılı Kanuna eklenen geçici 7. maddenin 3. fıkrasına uygun olduğundan, bu husus dikkate alınarak yapılan incelemede;
Yargılama sürecindeki işlemlerin kanuna uygun olarak yapıldığı, aşamalarda ileri sürülen iddia ve savunmaların toplanan tüm delillerle birlikte gerekçeli kararda gösterilip tartışıldığı, vicdanî kanının dosya içindeki belge ve bilgilerle uyumlu olarak kesin verilere dayandırıldığı, eylemin sanık tarafından gerçekleştirildiğinin saptandığı, eyleme uyan suç tipi ile yaptırımların doğru biçimde belirlendiği anlaşıldığından; sanığın yerinde görülmeyen temyiz itirazlarının reddiyle, hükmün ONANMASINA, 15.01.2020 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.