MAHKEMESİ : ANKARA BÖLGE ADLİYE MAHKEMESİ 20. HUKUK DAİRESİ


TÜRK MİLLETİ ADINA

Taraflar arasında görülen davada Ankara 3. Fikri ve Sınaî Haklar Hukuk Mahkemesince verilen 11/07/2017 tarih ve 2016/383 E- 2017/311 K. sayılı kararın davacı vekili tarafından istinaf edilmesi üzerine, istinaf isteminin kabulüne dair Ankara Bölge Adliye Mahkemesi 20. Hukuk Dairesi"nce verilen 11/10/2018 tarih ve 2018/334 E- 2018/1036 K. sayılı kararın Yargıtay"ca incelenmesi davalı TPMK vekili tarafından istenmiş ve temyiz dilekçesinin süresi içinde verildiği anlaşılmış olmakla, dava dosyası için Tetkik Hakimi ... tarafından düzenlenen rapor dinlendikten ve yine dosya içerisindeki dilekçe, layihalar, duruşma tutanakları ve tüm belgeler okunup, incelendikten sonra işin gereği görüşülüp, düşünüldü:
Davacı vekili; müvekkilinin 2016/43397 sayılı "HİCAZ HAVACILIK HİZMETLERİ VE TURİZM A.Ş.+şekil" ibareli marka başvurusunda bulunduğunu, Markalar Dairesi Başkanlığı"nca davalı şirketin 2005/32991 sayılı "HİCAZ+şekil" ibareli markasına dayalı olarak başvurunun 556 sayılı KHK"nın 7/1-b maddesi uyarınca reddedildiğini, bu karara yaptıkları itirazın ise YİDK"in 2016-M-8555 sayılı kararıyla reddine karar verildiğini, oysa müvekkili şirketin yolcu taşımacılığı ve seyahat acentesi meslek grubunda faaliyet göstermek üzere kurulduğunu, ticaret unvanı ile uyumlu olarak anılan markanın tescili için başvurulduğunu, davalı kurumun ret kararının yerinde olmadığını, zira markaların görsel, işitsel ve kavramsal yönden bütünüyle bıraktıkları izlenimin farklı olduğunu, dava konusu markalar arasında ayırt edilemeyecek derecede benzerlik bulunmadığı gibi bu markaların aynı veya aynı türde mal ve hizmetler için de kullanılmadığını ileri sürerek YİDK’in 20.08.2016 tarih, 2016-M-8555 sayılı kararının iptaline ve markanın tesciline karar verilmesini talep ve dava etmiştir.
Davalı Türk Patent ve Marka Kurumu vekili, dava konusu başvuru ile redde mesnet marka arasında ayırt edilemeyecek derecede benzerlik bulunduğunu savunarak davanın reddini istemiştir.
Davalı şirket vekili, dava konusu başvuru ile müvekkili markasının görsel, işitsel ve kavramsal yönden bütünüyle bıraktıkları izlenim bakımından orta düzeyde bir tüketicinin ayırt edemeyeceği kadar benzerlik gösterdiğini, savunarak davanın reddini istemiştir.
İlk derece mahkemesince, iddia, savunma, bilirkişi raporu ve dosya kapsamına göre; dava konusu başvuru ile davalının redde mesnet markası arasında 556 sayılı KHK’nın 71-b maddesi anlamında ayırt edilemeyecek derecede benzerlik bulunduğu, iptali istenen kararın yerinde olduğu gerekçesiyle davanın reddine karar verilmiştir.
Karara karşı davacı vekili tarafından istinaf kanun yoluna başvurulmuştur.
Bölge Adliye Mahkemesi"nce; başvuru konusu marka ile redde mesnet markalar arasında 556 sayılı KHK"nın 7/1-b maddesi anlamında ilk bakışta ayırt edilemeyecek derecede benzerlik bulunmadığı, redde mesnet markanın maliki olan davalı şirkete karşı husumet yöneltilmiş ise de dava konusu marka başvurusunun davalı Kurum tarafından 556 sayılı KHK"nın 7/1-b bendi uyarınca reddedildiğini, henüz bir itirazda bulunmamış olan davalı şirkete husumet yöneltilemeyeceği gerekçesiyle davacı vekilinin istinaf başvurusunun kabulü ile yerel mahkeme kararının kaldırılmasına, davalı Hicaz Teks. Ür. İnş. Hayv. San. ve Tic. Ltd. Şti. aleyhine açılan davanın pasif husumet yokluğundan reddine, davalı TPMK aleyhine açılan davanın kabulü ile TPMK YİDK"in 20.08.2016 tarih, 2016-M-8555 sayılı kararının iptaline, idari nitelikteki işlemler tamamlanmadığından davacı vekilinin tescil talebinin reddine karar verilmiştir.
Kararı, davalı TPMK vekili temyiz etmiştir.
İlk Derece Mahkemesince verilen karara yönelik olarak yapılan istinaf başvurusu üzerine HMK"nın 355 vd. maddeleri kapsamında yöntemince yapılan inceleme sonucunda Bölge Adliye Mahkemesince esastan verilen nihai kararda, dosya kapsamına göre saptanan somut uyuşmazlık bakımından uygulanması gereken hukuk kurallarına aykırı bir yön olmadığı gibi HMK"nın 369/1. ve 371. maddelerinin uygulanmasını gerektirici nedenlerin de bulunmamasına göre usul ve yasaya uygun Bölge Adliye Mahkemesi kararının onanmasına karar vermek gerekmiştir.
SONUÇ: Yukarda açıklanan nedenlerle, davalı TPMK vekilinin temyiz isteminin reddi ile Bölge Adliye Mahkemesince verilen kararın HMK"nın 370/1. maddesi uyarınca ONANMASINA, HMK"nın 372. maddesi uyarınca işlem yapılmak üzere dava dosyasının Bölge Adliye Mahkemesine gönderilmesine, aşağıda yazılı bakiye 8,50 TL temyiz ilam harcının temyiz eden davalı TPMK"dan alınmasına, 13/11/2019 tarihinde kesin olarak oybirliğiyle karar verildi.