Dava, rücuan tazminat istemine ilişkindir.
Mahkemece, ilamında belirtildiği şekilde davanın kabulüne karar vermiştir.
Hükmün, davacı avukatı ile davalı ... vasisi tarafından temyiz edilmesi üzerine, temyiz isteklerinin süresinde olduğu anlaşıldıktan ve Tetkik Hâkimi ... tarafından düzenlenen raporla dosyadaki kâğıtlar okunduktan sonra işin gereği düşünüldü ve aşağıdaki karar tespit edildi.
1-Her ne kadar 5510 sayılı Kanunun 01.10.2008 tarihinde yürürlüğe giren 39. maddesinde; “Üçüncü bir kişinin kastı nedeniyle malül veya vazife malülü olan sigortalıya veya ölümü halinde hak sahiplerine, bu Kanun uyarınca bağlanacak aylığın başladığı tarihteki ilk peşin sermaye değerinin yarısı için Kurum zarara sebep olan üçüncü kişilere rücu edilir” düzenlemesi getirilmiş ise de, söz konusu düzenlemenin anılan kanunda, yürürlüğü öncesinde gerçekleşen olaylardan kaynaklanan rücuan tazminat davalarında uygulanmasına olanak veren bir düzenleme bulunmadığı ve genel olarak Kanunların geriye yürümemesi (geçmişe etkili olmaması) kuralı karşısında davanın yasal dayanağı 1479 sayılı Kanunun 63. maddesidir.
Kurum sigortalısı 25.10.2005 tarihinde ateşli silahla vurularak öldüğü, olay nedeniyle yapılan ceza yargılama sonucunda verilen 2006/137 Esas 2006/612 Karar sayılı kararı ile ...’in kasten öldürdüğü, ...’in ise suça yardım eden konumunda suça katıldığı kabul edilerek mahkumiyetlerine karar verildiği, ölenden sanıklara yönelik haksız bir davranış bulunmadığından sanıklar lehine haksız tahrik hükümlerinin uygulanmasına yer olmadığına karar verildiği, kararın onanarak kesinleşmiş bulunduğu anlaşılmaktadır.
Borçlar Kanunu’nun 53. maddesi hükmü gereğince, hukuk hakimi kesinleşen ceza mahkemesi kararındaki maddi olgu ile bağlı ise de, kusur raporu ve oranları ile bağlı değildir. Ceza mahkemesi kendine has usuli olanakları nedeniyle hükme esas aldığı maddi olayların varlığını saptamada daha geniş yetkilere sahiptir. Bu nedenle ceza mahkemesinde saptanacak maddi olayın yargısal bir kararla saptanmış olması gerçeğinin hukuk hakimini de bağlaması gerekir. Bu hal; Kamunun yargıya olan güveninin korunmasının bir gereği olduğu gibi, söz konusu Borçlar Kanununun 53. maddesinde öngörülen kuralın da doğal bir sonucudur. Nitekim bu husus, Yargıtay"ın yerleşmiş ve kökleşmiş görüşleri ile de kabul edilmiş bulunmaktadır.
./..
-2-

Sigortalının haksız davranışı nedeniyle olaya sebebiyet vermediği, olayda sigortalının bir kusurunun bulunmadığı, bu hususun Borçlar Kanununun 53. maddesi uyarınca hukuk hakimini de bağlar nitelikte kesinleşmiş maddi olgu halini aldığı anlaşıldığından, Mahkemece; Borçlar Kanununun 43 ve 44. maddeleri uyarınca, rücu alacağından indirim yapılması isabetsiz ise de, bu isabetsizliğin davadaki talep ve hükmedilen miktar itibariyle sonuca etkisinin bulunmamasına ileride açılacak ek davada gözetilmesinin mümkün bulunmasına göre, bu husus bozma nedeni yapılmamıştır.
2-a)Harç, vekalet ücreti ve yargılama giderlerinin, davada haksız çıkan tarafa yükletilmesi gerekir. Zira, haksız davranışta bulunan bir kimsenin, bu haksız davranışının bütün sonuçlarından sorumlu tutulması hukukun genel kurallarındandır. Hukuk Muhakemeleri Kanununun, yargılama giderlerinin haksız çıkan tarafa yükletilmesine ilişkin 326. maddesi bu ilkeye dayanmaktadır. Hukuk Muhakemeleri Kanununun 297. maddesi uyarınca hükmün, taraflara yönelik olarak kurulması gerekirken, davalılar aleyhine hükmolunması gereken harç ve vekalet ücretinin yazılı şekilde vasi ...’den tahsiline karar verilmesi,
b)Harç, vekalet ücreti ve yargılama giderleri hakkında karar verilirken, istem ve kanun gereği olan teselsül hükümlerinin göz ardı edilmesi sonucu yazılı şekilde hüküm kurulması, usul ve yasaya aykırı olup, bozma nedenidir.
Ne var ki; bu hususun düzeltilmesi yeniden yargılama yapılmasını gerektirmediğinden hüküm bozulmamalı, 6217 sayılı Kanun’un 30’uncu maddesi ile 6100 sayılı Hukuk Muhakemeleri Kanunu’na eklenen geçici 3’üncü madde atfıyla uygulanmakta olan 1086 sayılı Hukuk Usulü Muhakemeleri Kanununun 438’inci maddesi gereğince düzeltilerek onanmalıdır.
SONUÇ: Hüküm fıkrasının 2 ve 3 numaralı bentlerinde yer alan “davalı vasisi ...’den” sözcüklerinin silinerek, yerine “davalılardan müştereken ve müteselsilen” sözcüklerinin yazılmasına,
4 numaralı bendinde yer alan “davalıdan” sözcüğünün silinerek, yerine “davalılardan müştereken ve müteselsilen” sözcüklerinin yazılmasına ve kararın bu şekliyle DÜZELTİLEREK ONANMASINA, aşağıda yazılı temyiz harcının davalılardan ... Vasisi ..."den alınmasına, 15.04.2014 gününde oybirliği ile karar verildi.