Yargıtay 13. Hukuk Dairesi 2017/4926 Esas 2020/2399 Karar Sayılı İlamı

...A.Ş. vekili avukat ... ile ... vekili avukat ... aralarındaki dava hakkında ... 6. Tüketici Mahkemesinden verilen 24/11/2015 tarih ve 2014/1349-2015/1748 sayılı hükmün davacı avukatı tarafından temyiz edilmesi üzerine dosya incelendi gereği konuşuldu.
K A R A R
Davacı, davalının Bankalarından tüketici kredisi kullandığını ve kredi borcunu ödemediğinden söz konusu hesabın kat edilerek noter kanalıyla davalıya hesap kat ihtarnamesi gönderildiğini; ancak davalının borcunu ödemediğini, davalı hakkında icra takibi yapıldığını, davalının haksız yere icra takibine itiraz edip durdurduğunu beyanla, ... 28.İcra Müdürlüğü"nün 2013/807 E. sayılı dosyasına yapılan itirazın iptali ile takibin devamını, yapılan itiraz haksız olduğundan %20"den az olmamak üzere icra inkar tazminatına mahkum edilmesini istemiştir.
Davalı, davanın reddini dilemiştir.
Mahkemece, davanın kısmen kabulü ile asıl alacak miktarı olan 20.575,42 TL yönünden ... 28. İcra Müd. 2013/807 sayılı dosyasındaki takibin kısmen kabul edilen miktar üzerinden devamına, icra inkar tazminatına hükmedilmesine yer olmadığına karar verilmiş; hüküm, davacı tarafından temyiz edilmiştir.
14.07.2004 günlü ve 5219 sayılı Yasa ile HUMK’un 427/2 maddesindeki temyiz ile ilgili parasal sınır 1.000.000.000 TL, 5236 sayılı yasanın 19. maddesi uyarınca 01.01.2015 tarihinden itibaren 2.080,00 TL’ye çıkarılmıştır. Anılan yasada derdest davalar yönünden ne şekilde uygulanacağı yönünde açık bir uygulama hükmü bulunmamakta ise de Yargıtay Hukuk Genel Kurulu’nun 23.02.2005 gün ve 2005/13-32 esas, 2005/85 karar sayılı kararı uyarınca yerel mahkemelerce kurulan hükümlerin temyizinin ve temyiz incelemesi sonucunda Yargıtay daireleri ya da Hukuk Genel Kurulunca verilen kararlara karşı karar düzeltme yoluna gidilmesi durumunda temyiz ya da karar düzeltme istemi hangi karara yönelik ise, o karar tarihinde yürürlükte bulunan kanun hükmünün esas alınacağı belirtilmiştir. Mahkemece davanın kısmen kabulüne karar verilmiş olması nedeniyle davacı tarafından temyiz edilen bölüm karar tarihi itibariyle 2.080,00 TL’yi geçmediğinden HUMK’un 5219 sayılı yasa ile değiştirilen 427. maddesinin 2. fıkrası gereğince davacının temyiz hakkı bulunmamaktadır. O nedenle miktar itibariyle kesin olan karara ilişkin temyiz dilekçesinin reddine karar verilmesi gerekmiştir.
SONUÇ: Yukarıda açıklanan nedenle temyiz dilekçesinin REDDİNE, HUMK’nun 440/III-1 maddesi uyarınca karar düzeltme yolu kapalı olmak üzere, 19/02/2020 gününde oybirliğiyle karar verildi.