Yargıtay 10. Hukuk Dairesi 2013/21568 Esas 2014/8443 Karar Sayılı İlamı

izinle çıkan davacı,olduğu dönemde ’da geçen çalışma sürelerini 3201 sayılı Değerlendirilmesi Hakkındaki Kanun kapsamında borçlanabileceğinin tespitine karar verilmesini istemiştir.
Mahkemece, davanın kabulüne karar verilmiştir.
Hükmün, davalı Kurum vekili tarafından temyiz edilmesi üzerine temyiz isteğinin süresinde olduğu anlaşıldıktan ve Tetkik Hakimi ... tarafından düzenlenen raporla dosyadaki kağıtlar okunduktan sonra işin gereği düşünüldü ve aşağıdaki karar tespit edildi.
1-Dosyadaki yazılara, toplanan delillere ve hükmün dayandığı gerektirici sebeplere göre, davalı Kurum vekilinin yerinde görülmeyen sair temyiz itirazlarının reddi gerekir.
2- 20.05.2006 tarihinde Resmi Gazetede yayımlanarak yürürlüğe giren 5502 sayılı Kanununun 36 ncı maddesi hükmüne göre; ilgili kanunlarda yer verilmemiş olsa dahi, Kurumun taraf olduğu davalar, icra kovuşturmaları ile ilâmların harçlardan müstesna olduğu göz önünde bulundurulmaksızın, mahkemece yanılgılı değerlendirme sonucu, davalı Kurum’un harçtan sorumluluğu yönünde karar verilmiş olması, usul ve yasaya aykırı olup, bozma nedenidir.
Ne var ki; bu aykırılığın giderilmesi yeniden yargılama yapılmasını gerektirmediğinden hüküm bozulmamalı, 6100 sayılı Hukuk Muhakemeleri Kanununun geçici 3. maddesindeki atıf gözetilerek, Hukuk Usulü Muhakemeleri Kanununun 438. maddesi gereğince düzeltilerek onanmalıdır.
S O N U Ç : Hüküm fıkrasının ikinci ve üçüncü bentlerinde yazılı cümleler silinip yerine ikinci bent olarak “Davalı Kurum harçtan muaf olduğundan, ödediği harçların talebi halinde davacıya iadesine” cümlesinin yazılmasına ve hükmün bu şekilde DÜZELTİLEREK ONANMASINA, 11.04.2014 gününde oybirliğiyle karar verildi.