Yargıtay - Yargıtay 11. Hukuk Dairesi 2018/2482 Esas 2019/7142 Karar Sayılı İlamı

11. Hukuk Dairesi
Esas No: 2018/2482
Karar No: 2019/7142
Karar Tarihi: 13.11.2019

Yargıtay 11. Hukuk Dairesi 2018/2482 Esas 2019/7142 Karar Sayılı İlamı

Özet:

Davalı banka müvekkilinin erken kredi ödemesi için %7’lik komisyon ödemesi yapmadığı takdirde kredi kapatılmayacağını belirtmiştir. Şirket, mecburen ödeme yaparak erken ödeme komisyonu gibi belirtilmeyen bir ücret ödemiştir. Davacı, fazladan ödenen bedelin tahsili için dava açmıştır. Mahkeme, dosyayı inceleyerek davayı kabul etmiş, ancak davalı vekilinin karar düzeltme talebi reddedilmiştir. Karar düzeltilmesini isteyen davalıdan alınacak bakiye harç ve para cezası da belirtilmiştir. Kanun maddeleri ise HUMK 440, 442 ve 3506 sayılı yasadır.

11. Hukuk Dairesi 2018/2482 E. , 2019/7142 K.

"İçtihat Metni"

MAHKEMESİ :TİCARET MAHKEMESİ

TÜRK MİLLETİ ADINA

Taraflar arasında görülen davada Karşıyaka Asliye Ticaret Mahkemesi"nce verilen 15/04/2016 gün ve 2015/335 - 2016/179 sayılı kararı onayan Daire"nin 07/02/2018 gün ve 2016/13083 - 2018/863 sayılı kararı aleyhinde davalı vekili tarafından karar düzeltilmesi isteğinde bulunulmuş ve karar düzeltme dilekçesinin süresi içinde verildiği de anlaşılmış olmakla, dosya için düzenlenen rapor dinlenildikten ve yine dosya içerisindeki dilekçe, layihalar, duruşma tutanakları ve tüm belgeler okunup, incelendikten sonra gereği konuşulup düşünüldü:
Davacı vekili müvekkili şirket ile davalı banka arasında 29.05.2013 tarihinde genel kredi sözleşmesi imzalandığını, erken ödemede bulunmak isteyen müvekkiline davalı banka tarafından %7 erken ödeme komisyonu ödenmeden kredinin kapatılmayacağının belirtildiğini, bunun üzerine müvekkili tarafından mecburen davalıya %7 erken ödeme komisyonu ile 13.04.2015 tarihinde 1.300.241,32 TL ödemede bulunulduğunu, bu miktarın sözleşmede belirlenen oranın çok üstünde olduğunu, oysa imzalanmış bulunan genel kredi sözleşmesine bakıldığında erken ödeme halinde %3 oranında komisyonun müvekkili şirketten tahsil edilebileceğinin yazılı olduğunu ileri sürülerek fazlaya ilişkin hakları saklı kalmak üzere, fazladan ödenen 45.000,00 TL bedelin 13.04.2015 tarihinden itibaren 3095 sayılı Kanuna göre işleyecek reeskont faizi ile birlikte davalıdan tahsiline karar verilmesini talep ve dava etmiş, 12.04.2016 tarihli ıslah dilekçesi ile talebini 46.783,39 TL"ye çıkartmıştır.
Davalı davanın reddini savunmuştur.
Mahkemece iddia, savunma ve tüm dosya kapsamına göre davanın kabulüne dair verilen karar davalı vekilinin temyizi Dairemizce onanmıştır.
Davalı vekili bu kez karar düzeltme talebinde bulunmuştur.
Dosyadaki yazılara, mahkeme kararında belirtilip Yargıtay ilamında benimsenen gerektirici sebeplere göre, davalı vekilinin HUMK 440. maddesinde sayılan hallerden hiçbirisini ihtiva etmeyen karar düzeltme isteğinin reddi gerekir.
SONUÇ: Yukarıda açıklanan nedenlerden dolayı, davalı vekilinin karar düzeltme isteğinin HUMK 442. maddesi gereğince REDDİNE, aşağıda yazılı bakiye 17,70 TL karar düzeltme harcının ve 3506 sayılı Yasa ile değiştirilen HUMK 442/3. maddesi hükmü uyarınca takdiren 389,49 TL para cezasının karar düzeltilmesini isteyen davalıdan alınarak Hazine"ye gelir kaydedilmesine, 13/11/2019 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.