Silahla tehdit - kasten yaralama - Yargıtay 4. Ceza Dairesi 2015/25890 Esas 2020/972 Karar Sayılı İlamı

4. Ceza Dairesi
Esas No: 2015/25890
Karar No: 2020/972
Karar Tarihi: 15.01.2020

Silahla tehdit - kasten yaralama - Yargıtay 4. Ceza Dairesi 2015/25890 Esas 2020/972 Karar Sayılı İlamı

Özet:

Mahkeme, bir kişiye silahla tehdit ve kasten yaralama suçlarından mahkumiyet hükmü vermiştir. Sanığın, sadece kasten yaralama suçuna yönelik temyiz başvurusu yapıldığı ve silahla tehdit suçuna ilişkin herhangi bir reddedilecek istek bulunmadığı gerekçesiyle, temyiz başvurusunun sadece kasten yaralama suçuna ilişkin olduğu belirlenmiştir. Temyiz dilekçesinin süresi içinde verilmediği için reddedilmesine karar verilmiştir. Sanığın silahla tehdit suçuna ilişkin mahkumiyet hükümlerine yönelik temyize gelince, yapılan incelemede eylemin doğru olarak nitelendirildiği, cezanın yasal bağlamda uygulandığı, Anayasa Mahkemesi’nin karar tarihinden sonra çıkan yasanın infaz aşamasında gözetilebileceği belirtilmiştir. Bu nedenle, sanığın ileri sürdüğü nedenlerin yerinde görülmediği ve temyiz davasının esastan reddedilmesiyle hükmün onanmasına karar verilmiştir. Kanun maddeleri olarak, 5320 Sayılı Yasa'nın 8/1 ve 1412 Sayılı CMUK’nın 317. maddesi uyarınca temyiz isteğinin reddi, TCK'nın 53. maddesinin bazı bölümlerinin iptaline ilişkin Anayasa Mahkemesi kararı ve TCK'nın 53/1-c maddesinde düzenlenen hak yoksunluğunun uygulama süresi

4. Ceza Dairesi 2015/25890 E. , 2020/972 K.

"İçtihat Metni"

MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇLAR : Silahla tehdit, kasten yaralama
HÜKÜMLER : Mahkumiyet

Yerel Mahkemece verilen hükümler temyiz edilmekle, başvurunun süresi ve kararın niteliği ile suç tarihine göre, dosya kapsamında katılan sanık sıfatı bulunan ..."nın sunduğu temyiz dilekçesi dikkate alınarak yalnızca sanık sıfatıyla kasten yaralama suçuna yönelik temyiz başvurusu yaptığı belirlenerek dosya görüşüldü:
A) Temyiz dilekçesinin süresi içinde verilmediği anlaşıldığından, 5320 sayılı Yasanın 8/1 ve 1412 sayılı CMUK’nın 317. maddesi uyarınca, sanık ..."nın tebliğnameye uygun olarak, TEMYİZ İSTEĞİNİN REDDİNE,
B) Sanık ... hakkında silahla tehdit suçundan kurulan mahkumiyet hükümlerine yönelik temyize gelince;
Temyiz isteğinin reddi nedenleri bulunmadığından işin esasına geçildi.
Vicdani kanının oluştuğu duruşma sürecini yansıtan tutanaklar, belgeler ve gerekçe içeriğine göre, yapılan incelemede;
Sanığa yükletilen silahla tehdit eylemiyle ulaşılan çözümü haklı kılıcı zorunlu ögelerinin ve bu eylemin sanık tarafından işlendiğinin Kanuna uygun olarak yürütülen duruşma sonucu saptandığı, bütün kanıtlarla aşamalarda ileri sürülen iddia ve savunmaların temyiz denetimini sağlayacak biçimde ve eksiksiz sergilendiği, özleri değiştirilmeksizin tartışıldığı, vicdani kanının kesin, tutarlı ve çelişmeyen verilere dayandırıldığı,
Eylemin doğru olarak nitelendirildiği ve Kanunda öngörülen suç tipine uyduğu,
Cezanın yasal bağlamda uygulandığı,
Anayasa Mahkemesi’nin karar tarihinden sonra 24/11/2015 günlü Resmi Gazete’de yayımlanan 08/10/2015 gün ve 2014/140 esas, 2015/85 sayılı, TCK"nın 53. maddesinin bazı bölümlerinin iptaline ilişkin kararın ve TCK"nın 53/1-c maddesinde düzenlenen hak yoksunluğunun uygulanma süresi ve şeklinin Kanunda öngörülen biçimde infaz aşamasında gözetilebileceği,
Anlaşıldığından sanık ..."in ileri sürdüğü nedenler yerinde görülmemiş olmakla, tebliğnameye uygun olarak, TEMYİZ DAVASININ ESASTAN REDDİYLE HÜKMÜN ONANMASINA, 15.01.2020 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.