Yargıtay 22. Hukuk Dairesi 2014/16965 Esas 2015/33471 Karar Sayılı İlamı

Y A R G I T A Y İ L A M I

MAHKEMESİ : Ankara 14. İş Mahkemesi
TARİHİ : 12/03/2014
NUMARASI : 2012/362-2014/56

DAVA : Davacı, kıdem, ihbar tazminatı, ücret alacağı, fazla mesai, yıllık izin, hafta tatili ile ulusal bayram ve genel tatil ücreti alacaklarının ödetilmesine, karşı davacı ise uğranılan zararın tahsiline karar verilmesini istemiştir.
Mahkeme, asıl davayı kabul etmiş, karşı davayı ise reddetmiştir.
Hüküm süresi içinde davalı-karşı davacı avukatı tarafından temyiz edilmiş olmakla, dava dosyası için Tetkik Hakimi tarafından düzenlenen rapor dinlendikten sonra dosya incelendi, gereği konuşulup düşünüldü:

Y A R G I T A Y K A R A R I

Davacı vekili, müvekkilinin davalı işyerinde tır şoförü olarak çalıştığını, iş sözleşmesinin işverence haklı bir sebep olmaksızın feshedildiğini ileri sürerek kıdem ve ihbar tazminatı ile bir kısım işçilik alacaklarının davalıdan tahsilini talep etmiştir.
Davalı vekili, davacının iş sözleşmesinin haklı sebeplerle sona erdirildiğini beyanla davanın reddini talep etmiş, ayrıca davacının 06.06.2012 tarihinde verilen görevi yerine getirmeyerek şirketi zarara uğrattığını iddia ederek uğranılan zararın davacıdan tahsilini karşı dava olarak talep etmiştir.
Mahkemece, toplanan deliller ve bilirkişi raporuna dayanılarak asıl davanın kısmen kabulüne, karşı davanın ise reddine karar verilmiştir.
Karar davalı-karşı davacı tarafından süresinde temyiz edilmiştir.
1-Dosyadaki yazılara toplanan delillerle kararın dayandığı kanuni gerektirici sebeplere göre, davalının aşağıdaki bendin kapsamı dışındaki tüm temyiz itirazlarının reddine karar vermek gerekmiştir.
2-Mahkeme kararlarında nelerin yazılacağı 6100 sayılı Hukuk Muhakemeleri Kanunu"nun 297. maddesinde belirtilmiştir. Buna göre, hüküm sonucu kısmında gerekçeye ait her hangi bir söz tekrar edilmeksizin isteklerin her biri hakkında verilen hükümle taraflara yüklenen borç ve tanınan hakların mümkünse sıra numarası altında birer birer açık şüphe ve tereddüt uyandırmayacak şekilde gösterilmesi gerekir.
Kararın asli unsurlarından olan gerekçenin de hüküm fıkrasına uygun biçimde kararda yer alması gerekir. (Yargıtay İçtihadı Birleştirme Büyük Genel Kurulunun 1991/7 esas; ve 1992/4 karar sayılı ve 10.04.1992 günlü kararı)
Somut olayda, mahkemece, kararın gerekçesinde davacı tarafça işyerinde fazla mesai yapıldığı hususunun ispat edilemediği belirtilmiş ve hükmün ikinci fıkrasında fazla mesai ücreti talebinin reddine karar verilmiş olmasına rağmen, hükmün beşinci fıkrasında 750,00 TL fazla mesai ücretinin davalıdan tahsiline karar verilmiştir.
Bu durumda, fazla mesai ücreti talebi bakımından kararın açıklanan gerekçesi ile hüküm ve hüküm fıkraları arasında çelişki bulunduğu belirgindir.
Hal böyle olunca, mahkemece 6100 sayılı Kanun"un 297 ve 298. maddelerinin açık hükmü gözetilmeksizin yazılı biçimde karar verilmesi doğru değildir. Karar bu sebeple bozulmalıdır.
SONUÇ: Hükmün yukarıda gösterilen sebeplerden dolayı BOZULMASINA, peşin alınan temyiz harcının istek halinde ilgiliye iadesine 02.12.2015 gününde oybirliği ile karar verildi.