MAHKEMESİ :İŞ MAHKEMESİ

DAVA : Davacı, fazla mesai ücreti alacağının ödetilmesine karar verilmesini istemiştir.
Yerel mahkeme, isteği hüküm altına almıştır.
Hüküm süresi içinde davalı avukatı tarafından temyiz edilmiş olmakla, dava dosyası için Tetkik Hakimi ... tarafından düzenlenen rapor dinlendikten sonra dosya incelendi, gereği konuşulup düşünüldü:

Y A R G I T A Y K A R A R I

A) Davacı İsteminin Özeti:
Davacı, fazla mesai yapmasına karşı davalı işveren tarafından fazla mesai ücretlerinin ödenmediği, kendisine imzalatılan ibranamede sadece kıdem ve ihbar tazminatını aldığı şerhini düştüğünü iddia ederek fazla mesai alacağını istemiştir.
B) Davalı Cevabının Özeti:
Davalı, davacının iş yerinden hiçbir hak ve alacağının kalmadığını, ibranamede davacı işçinin fazla çalışmaya ilişkin ücretinin tarafına ödendiğinin yazılı olduğunu, fazla mesai yaptırılmadığını savunarak davanın reddini istemiştir.
C) Yerel Mahkeme Kararının Özeti:
Mahkemece, toplanan kanıtlar ve bilirkişi raporuna dayanılarak, ibranamede fazla mesai ücretinin ödendiği belirtilirken davacının fazla mesai yapmadığının iddia edilmesinin işveren açısından çelişki oluşturduğu, ibranamenin altındaki yazılı meşruhat dikkate alındığında ibranamenin meşruhatta yazılı alacaklar için alındığı, dolayısıyla ibranamenin dava konusu yapılan alacağın istenmesine engel teşkil etmeyeceği gerekçesi ile davanın kabulüne karar verilmiştir.
Kararı Davalı temyiz etmiştir.
E) Gerekçe:
1-Dosyadaki yazılara toplanan delillerle kararın dayandığı kanuni gerektirici sebeplere göre davalının aşağıdaki bendin kapsamı dışında kalan temyiz itirazları yerinde değildir.
2-Fazla çalışma yaptığını iddia eden işçi bu iddiasını ispatla yükümlüdür. Ücret bordrolarına ilişkin kurallar burada da geçerlidir. İşçinin imzasını taşıyan bordro sahteliği ispat edilinceye kadar kesin delil niteliğindedir. Bir başka anlatımla bordronun sahteliği ileri sürülüp kanıtlanmadıkça, imzalı bordroda görünen fazla çalışma alacağının ödendiği varsayılır.
Fazla çalışmanın ispatı konusunda işyeri kayıtları, özellikle işyerine giriş çıkışı gösteren belgeler, işyeri iç yazışmaları delil niteliğindedir. Ancak, fazla çalışmanın yazılı belgelerle kanıtlanamaması durumunda tarafların, tanık beyanları ile sonuca gidilmesi gerekir. Bunun dışında herkesçe bilinen genel bazı vakıalar da bu noktada göz önüne alınabilir. İşçinin fiilen yaptığı işin niteliği ve yoğunluğuna göre de fazla çalışma olup olmadığı araştırılmalıdır.

İmzalı ücret bordrolarında fazla çalışma ücreti ödendiği anlaşılıyorsa, işçi tarafından gerçekte daha fazla çalışma yaptığının ileri sürülmesi mümkün değildir. Ancak, işçinin fazla çalışma alacağının daha fazla olduğu yönündeki ihtirazi kaydının bulunması halinde, bordroda görünenden daha fazla çalışmanın ispatı her türlü delille yapılabilir. Bordroların imzalı ve ihtirazi kayıtsız olması durumunda, işçinin bordroda belirtilenden daha fazla çalışmayı yazılı belge ile kanıtlaması gerekir. İşçiye bordro imzalatılmadığı halde, fazla çalışma ücreti tahakkuklarını da içeren her ay değişik miktarlarda ücret ödemelerinin banka kanalıyla yapılması durumunda, ihtirazi kayıt ileri sürülmemiş olması, ödenenin üzerinde fazla çalışma yapıldığının yazılı delille ispatlanması gerektiği sonucunu doğurmaktadır.
Somut olayda, dosya içindeki imzalı ücret bordrolarında yer alan ek kazanç sütununda farklı saatler ve karşılığında farklı ücretlerin tahakkuk ettildiği görüldüğünden mahkemece taraflara bu sütunda yazılı olan saatler ve karşılığı ücretlerin ne olduğunun açıklattırılarak, fazla çalışma karşılığı tahakkuk ettirilen saat ve ücretleri olduğunun anlaşılması halinde fazla mesai alacağı yönünden yeniden dosyanın bilirkişiye tevdi edilerek tahakkuk olan ayların da dışlanması yoluyla fazla mesai alacağı hesabı yaptırılması ve sonucuna göre bu alacak hakkında hüküm kurulması gerekirken eksik inceleme ile karar verilmesi hatalı olup, hükmün açıklanan nedenle bozulması gerekmiştir.
F) Sonuç:
Temyiz olunan kararın, yukarıda yazılı sebepten dolayı BOZULMASINA, peşin alınan temyiz harcının istek halinde ilgiliye iadesine 08.04.2013 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.