MAHKEMESİ :İŞ MAHKEMESİ

DAVA :Davacı, kıdem tazminatı, ihbar tazminatı, fazla mesai ücreti, yıllık izin ücreti, ücret alacağı, ulusal bayram ve genel tatil ücret alacaklarının ödetilmesine karar verilmesini istemiştir.
Yerel mahkeme, isteği kısmen hüküm altına almıştır.
Hüküm süresi içinde davalı avukatı tarafından temyiz edilmiş olmakla, dava dosyası için Tetkik Hakimi ... tarafından düzenlenen rapor dinlendikten sonra dosya incelendi, gereği konuşulup düşünüldü:

Y A R G I T A Y K A R A R I

A) Davacı İsteminin Özeti:
Davacı,davalı işverenin şirket merkezi ve çalışma sorumluluk alanları ile ilgisi olmayan şirkete ait lojman olduğu bildirilen bir yerin her cumartesi temizlemesini istediğini,sorumluluk alanı içinde bulunmadığından bu yeri temzilemeyi kabul etmediğini,bunun üzerine davalı işveren tarafından haksız olarak iş akdinin feshedildiğini,fazla çalışma yaptığını ancak ücretlerinin ödenmediğini,resmi bayramlarda çalıştığını,son 7 günlük yıllık izin ücretinin ödenmediğini iddia ederek kıdem ve ihbar tazminatları ile fazla çalışma,yıllık izin ve genel tatil alacaklarını istemiştir.
B) Davalı Cevabının Özeti:
Davalı,davacının iş akdinin İş Kanunun 25/2-h maddesi uyarınca haklı olarak feshedildiğini savunarak davanın reddini istemiştir.
C) Yerel Mahkeme Kararının Özeti:
Mahkemece, toplanan kanıtlar ve bilirkişi raporuna dayanılarak,davacı işçinin fazla çalışma ve genel tatil alacağı bulunduğu bu sebeple İş Kanunu 24/2-e maddesi uyarınca haklı nedenle davacı işçinin iş akdini feshettiği gerekçesiyle davanın kısmen kabulüne karar vermiştir.
D) Temyiz:
Kararı davalı temyiz etmiştir.
E) Gerekçe:
1-Dosyadaki yazılara toplanan delillerle kararın dayandığı kanuni gerektirici sebeplere göre davalının aşağıdaki bendin kapsamı dışında kalan temyiz itirazları yerinde değildir.
2-İşçiye, işyerinde çalıştığı sırada ara dinlenmesi verilip verilmediği ve süresi konularında taraflar arasında uyuşmazlık bulunmaktadır.
İşçinin günlük iş süresi içinde kesintisiz olarak hiç ara vermeden çalışması beklenemez. Gün içinde işçinin yemek, çay, sigara gibi ihtiyaçlar sebebiyle ya da dinlenmek için belli bir zamana ihtiyacı vardır.

Ara dinlenme 4857 sayılı İş Kanununun 68 inci maddesinde düzenlenmiştir. Anılan hükümde ara dinlenme süresi, günlük çalışma süresine göre kademeli bir şekilde belirlenmiştir. Buna göre dört saat veya daha kısa süreli günlük çalışmalarda ara dinlenmesi en az onbeş dakika, dört saatten fazla ve yedibuçuk saatten az çalışmalar için en az yarım saat ve günlük yedibuçuk saati aşan çalışmalar bakımından ise en az bir saat ara dinlenmesi verilmelidir. Uygulamada yedibuçuk saatlik çalışma süresinin çok fazla aşıldığı günlük çalışma sürelerine de rastlanılmaktadır. İş Kanununun 63 üncü maddesi hükmüne göre, günlük çalışma süresi onbir saati aşamayacağından, 68 inci maddenin belirlediği yedibuçuk saati aşan çalışmalar yönünden en az bir saatlik ara dinlenmesi süresinin, günlük en çok onbir saate kadar olan çalışmalarla ilgili olduğu kabul edilmelidir. Başka bir anlatımla günde onbir saate kadar olan (onbir saat dahil) çalışmalar için ara dinlenmesi en az bir saat, onbir saatten fazla çalışmalarda ise en az birbuçuk saat olarak verilmelidir.
Somut olayda;hükme esas alınan bilirkişi raporunda fazla çalışma hesabında ara dinlenme 45 dakika olarak alınmışsa da davacı işçinin günlük çalışmasının 9 saat 15 dakika olması ve yukarıdaki ilke uyarınca da günlük 7,5 saati aşan ve 11 saati geçmeyen çalışmalarda ara dinlenmesi 1 saat olduğundan bu ilkeye aykırı hesaplama yapılarak hüküm kurulması hatalı olup, hükmün bu nedenle bozulması gerekmiştir.
F) Sonuç:
Temyiz olunan kararın, yukarıda yazılı sebepten dolayı BOZULMASINA, peşin alınan temyiz harcının istek halinde ilgiliye iadesine 08.04.2013 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.