MAHKEMESİ :İŞ MAHKEMESİ

DAVA :Davacı, fazla mesai ücreti ile seyyar görev tazminatı farkı alacaklarının ödetilmesine karar verilmesini istemiştir.
Yerel mahkeme, isteği hüküm altına almıştır.
Hüküm süresi içinde davalı avukatı tarafından temyiz edilmiş olmakla, dava dosyası için Tetkik Hakimi ... tarafından düzenlenen rapor dinlendikten sonra dosya incelendi, gereği konuşulup düşünüldü:

Y A R G I T A Y K A R A R I

A) Davacı İsteminin Özeti:
Davacı, davalı ... emrinde kadrolu işçi olarak çalışırken geçici görevlendirmeler ile Kayseri-Çiftlik Bakımevi’nde ve Tomarza Bakımevi’nde bir hafta boyunca her gün 24 saat çalışıp diğer hafta dinlenme şeklinde çalıştığını, geçici görevli olduğu süre içinde TİS uyarınca yol harcırahının seyyar görev tazminatı adıyla 1/3 oranında ödendiğini, bakiye kısmın ödenmediğini, ayrıca fazla çalışma ücretlerinin ödenmediğini belirterek, 2/3 oranındaki fark seyyar görev tazminatı ile fazla çalışma ücreti alacaklarının ödetilmesini istemiştir.
B) Davalı Cevabının Özeti:
Davalı ... vekili, davacının il içinde ve uzun süreli olarak görevlendirildiğini, TİS’de gezici personele harcırah ödemesi yapılamayıp bunun yerine harcırahın 1/3’i oranında seyyar görev tazminatı ödemesi öngörüldüğünü, davacının bakiye tazminat alacağı olmadığını, yaptığı çalışmaların puantajlar ve mesai çizelgeleri ile kayıt altına alındığını, fazla çalışma alacağı bulunmadığını belirterek, davanın reddini istemiştir.
C) Yerel Mahkeme Kararının Özeti:
Mahkemece, toplanan kanıtlar ve bilirkişi raporuna dayanılarak, Harcırah Kanunu’na göre hesaplanan 2/3 oranındaki fark seyyar görev tazminatı ile tanık beyanına göre belirlenen fazla çalışma ücreti alacakları hüküm altına alınmıştır.
D) Temyiz:
Kararı davalı temyiz etmiştir.
E) Gerekçe:
1-Dosyadaki yazılara, toplanan delillerle kararın dayandığı kanuni gerektirici sebeplere göre davalının aşağıdaki bendin kapsamı dışında kalan temyiz itirazları yerinde değildir.
2- Somut olayda davacı, geçici görevlendirme ile Çiftlik Bakımevi’nde ve Tomarza Bakımevi’nde bekçi olarak çalıştığını, bu süreçte kendisine normal yol harcırahının 1/3’inin ödendiğini, bakiyesinin ödenmediğini belirterek, fark seyyar görev tazminatının ödetilmesini istemiştir.


Davalı vekili, davacının il içinde ve uzun süreli olarak görevlendirildiğini, TİS’de gezici personele harcırah ödemesi yapılamayıp bunun yerine harcırahın 1/3’i oranında seyyar görev tazminatı ödemesi öngörüldüğünü, davacının bakiye tazminat alacağı olmadığını savunmuştur.
Mahkemece bakiye seyyar görev tazminatı hüküm altına alınmıştır.
Somut olayda davacı, Köy Hizmetlerinde kadrolu işçi olarak 1992 yılında çalışmaya başlamış, Köy Hizmetleri kapatılınca ... emrine atanmıştır. Davacı sendikalı ve TİS’den yararlanmaktadır. Davacı, geçici ve il sınırları içinde görevlendirme ile 1997-2000 yılları arasında Çiftlik Bakımevi’nde, 2000-15.04.2009 arasında ise Tomarza Bakımevi’ndeki şantiyede bekçi olarak çalışmıştır.
Toplu iş sözleşmesinde, aynı il veya bölge sınırları içinde geçici görevlendirmelerde gezici personel olarak çalışanlara harcırah ödenmeyip bunun yerine Harcırah Kanunu’nun 39. maddesi uyarınca hesaplanacak yolluğun 1/3’i oranındaki tutarın seyyar görev tazminatı adıyla ödeneceği öngörülmüştür. Davacının il içinde görevlendirilmesi nedeniyle hak ettiği seyyar görev tazminatı, TİS uyarınca hesaplanıp ödendiğinden bakiye seyyar görev tazminatı alacağı bulunmadığından isteğin reddi yerine mahkemece kabulüne karar verilmesi hatalıdır.
3- Somut olayda mahkemece hüküm altına alınan fazla çalışma alacakları tanık beyanına göre hesaplanmıştır. Davalı vekilinin dosyaya sunduğu puantaj kayıtları ve davalının itirazları dikkate alınmamıştır. Davacının fazla çalışma alacağı hesabı puantaj kayıtları ve davalının itirazları dikkate alınarak kuşkuya yer vermeyecek şekilde tespit edilmelidir. Davalı işveren kamu kurumu olup, sırf tanık beyanına göre sonuca gidilemez. Mahkemece eksik inceleme ve yetersiz bilirkişi raporuna göre sonuca gidilmesi hatalı olup, bozmayı gerektirmiştir.
F) Sonuç:
Temyiz olunan kararın, yukarıda yazılı nedenlerden dolayı BOZULMASINA, peşin alınan temyiz harcının istek hâlinde ilgiliye iadesine, 08.04.2013 tarihinde oybirliği ile karar verildi.