Kullanmak için uyuşturucu madde bulundurma - Yargıtay 10. Ceza Dairesi 2019/3931 Esas 2020/145 Karar Sayılı İlamı

10. Ceza Dairesi
Esas No: 2019/3931
Karar No: 2020/145
Karar Tarihi: 14.01.2020

Kullanmak için uyuşturucu madde bulundurma - Yargıtay 10. Ceza Dairesi 2019/3931 Esas 2020/145 Karar Sayılı İlamı

Özet:

Antalya 19. Asliye Ceza Mahkemesi'nde görülen davada, sanık uyuşturucu madde bulundurma suçundan dolayı tedavi ve denetimli serbestlik tedbirine uyulmaması üzerine hükmün açıklanması suretiyle mahkûm edildi. Sanık hakkında aynı suçtan dolayı daha önce açılmış bir dava bulunduğu ve tedavi ve/veya denetimli serbestlik tedbirinin bulunmadığı tespit edildi. Bu nedenle de TCK'nın 191. maddesinin 5. fıkrasının sanık lehine uygulanma şartlarının bulunmaması sebebiyle doğrudan tedavi ve denetimli serbestlik tedbiri uygulanmış ve bu tedbirin infazı sırasında yükümlülüklerini ihlal eden sanık hakkında yargılamaya devam edilerek hüküm kuruldu. Kararda, Anayasa Mahkemesinin kararı doğrultusunda sanık hakkında TCK'nın 53. maddesinin belirli hükümlerinin infaz aşamasında dikkate alınabileceği belirtildi. Hükmün ONANMASINA karar verildi.
Kanun Maddeleri:
- 6545 sayılı Kanunun 68. maddesi
- TCK'nın 191. maddesinin 5. fıkrası
- 5320 sayılı Kanuna eklenen geçici 7. maddenin 3. fıkrası
- 5237 sayılı TCK'nın 53. maddesi (1 ve 2. fıkraları ile 3. fıkrasının 1. cümlesi)

10. Ceza Dairesi 2019/3931 E. , 2020/145 K.

"İçtihat Metni"

Mahkeme : ANTALYA 19. Asliye Ceza Mahkemesi
Suç : Kullanmak için uyuşturucu madde bulundurma
Hüküm : Tedavi ve denetimli serbestlik tedbirine uyulmaması üzerine hükmün açıklanması suretiyle mahkûmiyet

Dosya incelendi.
GEREĞİ GÖRÜŞÜLÜP DÜŞÜNÜLDÜ :
Adli sicil kayıtları ve UYAP üzerinden yapılan araştırmada, sanık hakkında, bu suç tarihinden önce, aynı suçtan dolayı açılmış başka bir dava nedeniyle verilip kesinleşmiş ve suç tarihinde infaz edilmekte olan herhangi bir tedavi ve/veya denetimli serbestlik tedbirinin bulunmadığı anlaşıldığından, hükümden önce 28.06.2014 tarihli Resmi Gazete"de yayımlanarak yürürlüğe giren 6545 sayılı Kanunun 68. maddesi ile değiştirilen TCK"nın 191. maddesinin 5. fıkrasının sanık lehine uygulanma şartlarının bulunmaması nedeniyle, bu suçtan dolayı ilk olarak doğrudan tedavi ve denetimli serbestlik tedbiri uygulanan ve bu tedbirin infazı sırasında yükümlülüklerini ihlal eden sanık hakkında yargılamaya devam olunarak hüküm kurulmuş olması, 6545 sayılı Kanunun 85. maddesi ile 5320 sayılı Kanuna eklenen geçici 7. maddenin 3. fıkrasına uygun olduğundan, bu husus dikkate alınarak yapılan incelemede;
24.11.2015 tarihli Resmi Gazete"de yayımlanarak yürürlüğe giren Anayasa Mahkemesinin 08.10.2015 tarih ve 2014/140 esas, 2015/85 sayılı kararı gözetilerek, sanık hakkında 5237 sayılı TCK"nın 53. maddesinin 1 ve 2. fıkraları ile 3. fıkrasının 1. cümlesinin uygulanmasının infaz aşamasında dikkate alınması mümkün görülmüştür.
Yargılama sürecindeki işlemlerin yasaya uygun olarak yapıldığı, delillerin gerekçeli kararda gösterilip tartışıldığı, vicdanî kanının dosya içindeki belge ve bilgilerle uyumlu olarak kesin verilere dayandırıldığı, eylemin sanık tarafından gerçekleştirildiğinin saptandığı, eyleme uyan suç tipi ile yaptırımların doğru biçimde belirlendiği anlaşıldığından; sanığın yerinde görülmeyen temyiz itirazlarının reddiyle, hükmün ONANMASINA, 14.01.2020 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.