Yargıtay 23. Hukuk Dairesi 2019/804 Esas 2020/1040 Karar Sayılı İlamı

23. Hukuk Dairesi
Esas No: 2019/804
Karar No: 2020/1040
Karar Tarihi: 17.02.2020

Yargıtay 23. Hukuk Dairesi 2019/804 Esas 2020/1040 Karar Sayılı İlamı

Özet:

Aşağıdaki mahkeme kararı hizmet alım sözleşmesi kapsamında müvekkil ile davalı şirket arasında işçilik alacaklarına ilişkin bir dava konusudur. Davalı taraf, yüklenici firmaların kendi dönemleri ile sınırlı olmak kaydıyla sorumlu olduklarını savunmuştur. Mahkeme, davacının davalı ile yapılan sözleşme kapsamında SGK kayıtlarına göre davalı bünyesinde çalışan işçiye yapılan kıdem tazminatı ödemesini aralarında imzalanan sözleşme hükümlerine göre davalıdan talep edebileceği, davalının işçiyi çalıştırdığı dönemle sınırlı sorumlu olduğu gerekçesiyle davanın kısmen kabulüne karar vermiştir. Karara yapılan temyiz itirazları reddedilerek hüküm onanmıştır. 492 Sayılı Harçlar Kanunu'nun 13/j maddesi uyarınca davacıdan harç alınmasına yer olmadığı belirtilmiştir. Karar düzeltme yolu kapalıdır. Kanun maddeleri detaylı açıklanmamıştır.

23. Hukuk Dairesi 2019/804 E. , 2020/1040 K.

"İçtihat Metni"

MAHKEMESİ :Asliye Hukuk Mahkemesi

Taraflar arasındaki tazminat davasının yapılan yargılaması sonunda ilamda yazılı nedenlerden dolayı davanın kısmen kabulüne yönelik verilen hükmün süresi içinde davacı vekilince temyiz edilmesi üzerine dosya incelendi, gereği konuşulup düşünüldü.

- K A R A R -

Davacı vekili, müvekkili ile davalı şirket arasında hizmet alım sözleşmesi bulunduğunu, sözleşme kapsamında davalı tarafından çalıştırılan dava dışı işçinin müvekkili aleyhine açtığı işçilik alacakları ile ilgili davanın işçi lehine sonuçlandığını ve bu kapsamda müvekkili tarafından dava dışı işçiye icra takibi sonucunda ödeme yapıldığını, yapılan bu ödemeden sözleşme hükümlerine göre davalının sorumlu olduğunu ileri sürerek müvekkili tarafından ödenen 10.255,06 TL"nin davalıdan tahsiline karar verilmesini talep etmiştir.
Davalı vekili, yüklenici firmaların çalıştırdıkları işçilerden kendi dönemleri ile sınırlı olmak kaydıyla sorumlu olduklarını savunarak davanın reddini talep etmiştir.
Mahkemece iddia, savunma, benimsenen bilirkişi raporu ve tüm dosya kapsamına göre; davacının davalı ile yapılan sözleşme kapsamında SGK kayıtlarına göre davalı bünyesinde çalışan işçiye yapılan kıdem tazminatı ödemesini aralarında imzalanan sözleşme hükümlerine göre davalıdan talep edebileceği, davalının işçiyi çalıştırdığı dönemle sınırlı sorumlu olduğu gerekçesiyle davanın kısmen kabulü ile 2.822,76 TL alacağın 25.08.2014 ödeme tarihinden itibaren işleyecek yasal faizi ile birlikte davalıdan tahsiline karar verilmiştir.
Kararı, davacı vekili temyiz etmiştir.
Dosyadaki yazılara, kararın dayandığı delillerle gerektirici sebeplere, delillerin takdirinde bir isabetsizlik bulunmamasına göre davacı vekilinin temyiz itirazları yerinde görülmemiştir.
SONUÇ: Yukarıda açıklanan nedenlerle davacı vekilinin tüm temyiz itirazlarının reddiyle usul ve kanuna uygun bulunan hükmün ONANMASINA, 492 Sayılı Harçlar Kanunu"nun 13/j maddesi uyarınca davacıdan harç alınmasına yer olmadığına, karar düzeltme yolu kapalı olmak üzere 17.02.2020 tarihinde oy birliğiyle karar verildi.